< James 3 >

1 Do not be eager, my brethren, for many among you to become teachers; for you know that we teachers shall undergo severer judgement.
ای برادران من، بسیار معلم نشوید چونکه می دانید که بر ما داوری سخت‌تر خواهدشد.۱
2 For we often stumble and fall, all of us. If there is any one who never stumbles in speech, that man has reached maturity of character and is able to curb his whole nature.
زیرا همگی ما بسیار می‌لغزیم. و اگر کسی در سخن‌گفتن نلغزد، او مرد کامل است و می‌تواندعنان تمام جسد خود را بکشد.۲
3 Remember that we put the horses' bit into their mouths to make them obey us, and so we turn their whole bodies round.
و اینک لگام رابر دهان اسبان می‌زنیم تا مطیع ما شوند و تمام بدن آنها را برمی گردانیم.۳
4 So too with ships, great as they are, and often driven along by strong gales, yet they can be steered with a very small rudder in whichever direction the caprice of the man at the helm chooses.
اینک کشتیها نیز چقدربزرگ است و از بادهای سخت رانده می‌شود، لکن با سکان کوچک به هر طرفی که اراده ناخدا باشد، برگردانیده می‌شود.۴
5 In the same way the tongue is an insignificant part of the body, but it is immensely boastful. Remember how a mere spark may set a vast forest in flames.
همچنان زبان نیز عضوی کوچک است و سخنان کبرآمیز می‌گوید. اینک آتش کمی چه جنگل عظیمی را می‌سوزاند.۵
6 And the tongue is a fire. That world of iniquity, the tongue, is placed within us spotting and soiling our whole nature, and setting the whole round of our lives on fire, being itself set on fire by Gehenna. (Geenna g1067)
وزبان آتشی است! آن عالم ناراستی در میان اعضای ما زبان است که تمام بدن را می‌آلاید ودایره کائنات را می‌سوزاند و از جهنم سوخته می‌شود! (Geenna g1067)۶
7 For brute nature under all its forms--beasts and birds, reptiles and fishes--can be subjected and kept in subjection by human nature.
زیرا که هر طبیعتی از وحوش و طیور وحشرات و حیوانات بحری از طبیعت انسان رام می‌شود و رام شده است.۷
8 But the tongue no man or woman is able to tame. It is an ever-busy mischief, and is full of deadly poison.
لکن زبان را کسی ازمردمان نمی تواند رام کند. شرارتی سرکش و پر اززهر قاتل است!۸
9 With it we bless the Lord and Father, and with it we curse men, who are made in God's likeness.
خدا و پدر را به آن متبارک می‌خوانیم و به همان مردمان را که به صورت خداآفریده شده‌اند، لعن می‌گوییم.۹
10 Out of the same mouth there proceed blessing and cursing. My brethren, this ought not to be.
از یک دهان برکت و لعنت بیرون می‌آید! ای برادران، شایسته نیست که چنین شود.۱۰
11 In a fountain, are fresh water and bitter sent forth from the same opening?
آیا چشمه از یک شکاف آب شیرین و شور جاری می‌سازد؟۱۱
12 Can a fig-tree, my brethren, yield olives, or a vine yield figs? No; and neither can salt water yield sweet.
یا می‌شودای برادران من که درخت انجیر، زیتون یا درخت مو، انجیر بار آورد؟ و چشمه شور نمی تواند آب شیرین را موجود سازد.۱۲
13 Which of you is a wise and well-instructed man? Let him prove it by a right life with conduct guided by a wisely teachable spirit.
کیست در میان شما که حکیم و عالم باشد؟ پس اعمال خود را از سیرت نیکو به تواضع حکمت ظاهر بسازد.۱۳
14 But if in your hearts you have bitter feelings of envy and rivalry, do not speak boastfully and falsely, in defiance of the truth.
لکن اگر در دل خودحسد تلخ و تعصب دارید، فخر مکنید و به ضدحق دروغ مگویید.۱۴
15 That is not the wisdom which comes down from above: it belongs to earth, to the unspiritual nature, and to evil spirits.
این حکمت از بالا نازل نمی شود، بلکه دنیوی و نفسانی و شیطانی است.۱۵
16 For where envy and rivalry are, there also are unrest and every vile deed.
زیرا هرجایی که حسد و تعصب است، درآنجا فتنه و هر امر زشت موجود می‌باشد.۱۶
17 The wisdom from above is first of all pure, then peaceful, courteous, not self-willed, full of compassion and kind actions, free from favouritism and from all insincerity.
لکن آن حکمت که از بالا است، اول طاهر است و بعدصلح‌آمیز و ملایم و نصیحت‌پذیر و پر از رحمت و میوه های نیکو و بی‌تردد و بی‌ریا.۱۷
18 And peace, for those who strive for peace, is the seed of which the harvest is righteousness.
و میوه عدالت در سلامتی کاشته می‌شود برای آنانی که سلامتی را بعمل می‌آورند.۱۸

< James 3 >