Acts 8
1 And Saul fully approved of his murder. At this time a great persecution broke out against the Church in Jerusalem, and all except the Apostles were scattered throughout Judaea and Samaria.
Páli líkaði vel líflát Stefáns og þennan sama dag hófst mikil ofsókn gegn kirkjunni í Jerúsalem. Allir hinir trúuðu, nema postularnir, flýðu þá út um byggðir Júdeu og Samaríu.
2 A party of devout men, however, buried Stephen, and made loud lamentation over him.
Nokkrir guðræknir Gyðingar tóku lík Stefáns og grófu með miklum söknuði.
3 But Saul cruelly harassed the Church. He went into house after house, and, dragging off both men and women, threw them into prison.
Páll varð nú enn ákveðnari en áður í að útrýma hinum trúuðu. Hann æddi um og fór jafnvel inn á einkaheimili, dró þaðan bæði karla og konur og lét varpa þeim í fangelsi.
4 Those, however, who were scattered abroad went from place to place spreading the Good News of God's Message;
Trúaða fólkið, sem flúið hafði Jerúsalem, fór nú víða og boðaði fagnaðarerindið um Jesú.
5 while Philip went down to the city of Samaria and proclaimed Christ there.
Filippus fór til dæmis til borgarinnar í Samaríu og sagði fólkinu þar frá Kristi.
6 Crowds of people, with one accord, gave attention to what they heard from him, listening, and witnessing the signs which he did.
Menn hlustuðu með athygli á mál hans,
7 For, with a loud cry, foul spirits came out of many possessed by them, and many paralytics and lame persons were restored to health.
einkum vegna kraftaverkanna sem hann vann. Margir illir andar voru reknir út – þeir yfirgáfu fórnarlömb sín með miklum óhljóðum. Fjöldi lamaðra og bæklaðra hlaut einnig lækningu,
8 And there was great joy in that city.
og sannkallaður fögnuður ríkti í borginni.
9 Now for some time past there had been a man named Simon living there, who had been practising magic and astonishing the Samaritans, pretending that he was more than human.
Maður nokkur hét Símon. Hann hafði verið galdramaður árum saman og mjög áhrifamikill. Leit hann stórt á sig vegna galdranna sem hann vann. Sumt fólk í Samaríu talaði jafnvel um hann sem sinn Krist.
10 To him people of all classes paid attention, declaring, "This man is the Power of God, known as the great Power."
11 His influence over them arose from their having been, for a long time, bewildered by his sorceries.
12 But when Philip began to tell the Good News about the Kingdom of God and about the Name of Jesus Christ, and they embraced the faith, they were baptized, men and women alike.
Nú trúði fólkið hins vegar orðum Filippusar, að Jesús væri Kristur. Einnig trúði það orðum hans um guðsríkið og fjöldi karla og kvenna tók skírn.
13 Simon himself also believed, and after being baptized remained in close attendance on Philip, and was full of amazement at seeing such signs and such great miracles performed.
Símon tók líka trú, var skírður og fylgdi síðan Filippusi hvert sem hann fór, undrandi á kraftaverkunum sem hann vann.
14 When the Apostles in Jerusalem heard that the Samaritans had accepted God's Message, they sent Peter and John to visit them.
Þegar postularnir í Jerúsalem fréttu að íbúar Samaríu hefðu tekið við boðskap Guðs, sendu þeir þangað Pétur og Jóhannes.
15 They, when they came down, prayed for them that they might receive the Holy Spirit:
Við komuna fóru þeir að biðja fyrir hinum nýkristnu, að þeir mættu taka á móti heilögum anda,
16 for He had not as yet fallen upon any of them. They had only been baptized into the name of the Lord Jesus.
því að enn hafði hann ekki komið yfir neinn þeirra, þó þeir hefðu verið skírðir í nafni Drottins Jesú.
17 Then the Apostles placed their hands upon them, and they received the Holy Spirit.
Og Pétur og Jóhannes lögðu hendur yfir þá sem trúðu, og fengu þeir þá heilagan anda.
18 When, however, Simon saw that it was through the laying on of the Apostles' hands that the Spirit was bestowed, he offered them money.
Þegar Símon sá að fólkið hlaut heilagan anda við handayfirlagningu postulanna, kom hann með peninga og vildi kaupa þennan kraft.
19 "Give me too," he said, "that power, so that every one on whom I place my hands will receive the Holy Spirit."
„Leyfið mér líka að eignast þennan kraft, “bað hann, „svo að ég geti einnig lagt hendur yfir fólk og það fengið heilagan anda.“
20 "Perish your money and yourself," replied Peter, "because you have imagined that you can obtain God's free gift with money!
Pétur svaraði: „Fé þitt verði að engu, né þú sjálfur, fyrst þú heldur að hægt sé að kaupa gjöf Guðs fyrir peninga!
21 No part or lot have you in this matter, for your heart is not right in God's sight.
Þú getur ekki tekið þátt í þessu, því að þú ert ekki einlægur gagnvart Guði.
22 Repent, therefore, of this wickedness of yours, and pray to the Lord, in the hope that the purpose which is in your heart may perhaps be forgiven you.
Snúðu þér frá illsku þinni og biddu Guð að fyrirgefa þér þessa vondu hugmynd þína.
23 For I perceive that you have fallen into the bitterest bondage of unrighteousness."
Ég finn að þú ert afbrýðisamur og það er synd.“
24 "Pray, both of you, to the Lord for me," answered Simon, "that nothing of what you have said may come upon me."
„Æ, biddu til Drottins fyrir mér!“hrópaði Símon, „að ekkert af því komi yfir mig, sem þú sagðir!“
25 So the Apostles, after giving a solemn charge and delivering the Lord's Message, travelled back to Jerusalem, making known the Good News also in many of the Samaritan villages.
Þegar Pétur og Jóhannes höfðu vitnað og predikað í Samaríu, fóru þeir aftur til Jerúsalem. Á heimleiðinni komu þeir við í nokkrum samverskum bæjum og þar fluttu þeir einnig gleðiboðskapinn.
26 And an angel of the Lord said to Philip, "Rise and proceed south to the road that runs down from Jerusalem to Gaza, crossing the Desert."
En varðandi Filippus, þá sagði engill frá Drottni við hann: „Farðu veginn sem liggur frá Jerúsalem og niður til Gasa – hann liggur um eyðimörk – og vertu kominn þangað um hádegisbilið.“
27 Upon this he rose and went. Now, as it happened, an Ethiopian eunuch who was in a position of high authority with Candace, queen of the Ethiopians, as her treasurer, had visited Jerusalem to worship there,
Það gerði hann og þá var þar á ferð sjálfur fjármálaráðherra Eþíópíu. Sá var í miklu áliti hjá Kandake Eþíópíudrottningu. Hann hafði farið til Jerúsalem, til að biðjast fyrir í musterinu,
28 and was now on his way home; and as he sat in his chariot he was reading the Prophet Isaiah.
en var nú á heimleið í vagni sínum og las upphátt úr spádómsbók Jesaja.
29 Then the Spirit said to Philip, "Go and enter that chariot."
Þá sagði heilagur andi við Filippus: „Flýttu þér til hans og gakktu við hliðina á vagninum.“
30 So Philip ran up and heard the eunuch reading the Prophet Isaiah. "Do you understand what you are reading?" he asked.
Filippus hlýddi og þegar hann var kominn að vagninum, heyrði hann hvað maðurinn var að lesa. „Skilur þú þetta?“spurði Filippus.
31 "Why, how can I," replied the eunuch, "unless some one explains it to me?" And he earnestly invited Philip to come up and sit with him.
„Nei, sannarlega ekki.“svaraði maðurinn. „Hvernig ætti ég að geta það? Ég hef engan til að útskýra það fyrir mér.“Síðan bauð hann Filippusi að koma upp í vagninn og setjast hjá sér.
32 The passage of Scripture which he was reading was this: "Like a sheep He was led to slaughter, and just as a lamb before its shearer is dumb so He opened not His mouth.
Kaflinn, sem hann var að lesa, var þannig: „Eins og lamb var hann leiddur til slátrunar og eins og kind þegir hjá þeim er klippir hana, þannig lauk hann ekki upp munni sínum.
33 In His humiliation justice was denied Him. Who will make known His posterity? For He is destroyed from among men."
Hann var auðmýktur og réttur hans frá honum tekinn. Endir var bundinn á ævi hans – hver getur lýst illsku samtíðar hans?“
34 "Pray, of whom is the Prophet speaking?" inquired the eunuch; "of himself or of some one else?"
Maðurinn spurði nú Filippus: „Átti Jesaja hér við sjálfan sig eða einhvern annan?“
35 Then Philip began to speak, and, commencing with that same portion of Scripture, told him the Good News about Jesus.
Filippus útskýrði þá ritningarstaðinn og benti honum á marga aðra til að fræða hann um Jesú.
36 So they proceeded on their way till they came to some water; and the eunuch exclaimed, "See, here is water; what is there to prevent my being baptized?"
Þegar þeir höfðu ekið nokkurn spöl, komu þeir að litlu vatni. „Sjáðu!“sagði maðurinn. „Þarna er vatn. Getur þú ekki skírt mig hér?“
„Jú, það get ég, ef þú trúir af öllu hjarta, “svaraði Filippus. Þá sagði hinn: „Ég trúi að Jesús Kristur sé sonur Guðs.“
38 So he stopped the chariot; and both of them--Philip and the eunuch--went down into the water, and Philip baptized him.
Síðan stöðvaði hann vagninn, þeir stigu út í vatnið og Filippus skírði hann.
39 But no sooner had they come up out of the water than the Spirit of the Lord caught Philip away, and the eunuch did not see him again. With a glad heart he resumed his journey;
Þegar þeir komu upp úr vatninu, hreif andi Drottins Filippus burt, og maðurinn sá hann ekki framar, en hélt leiðar sinnar fagnandi.
40 but Philip found himself at Ashdod. Then visiting town after town he everywhere made known the Good News until he reached Caesarea.
Seinna kom Filippus fram í Asdód, og einnig þar flutti hann fagnaðarerindið, svo og í öllum bæjum á leið sinni til Sesareu.
