Acts 27
1 Now when it was decided that we should sail for Italy, they handed over Paul and a few other prisoners into the custody of Julius, a Captain of the Augustan battalion;
ஜலபதே²நாஸ்மாகம் இதோலியாதே³ஸ²ம்’ ப்ரதி யாத்ராயாம்’ நிஸ்²சிதாயாம்’ ஸத்யாம்’ தே யூலியநாம்நோ மஹாராஜஸ்ய ஸம்’கா⁴தாந்தர்க³தஸ்ய ஸேநாபதே: ஸமீபே பௌலம்’ தத³ந்யாந் கதிநயஜநாம்’ஸ்²ச ஸமார்பயந்|
2 and going on board a ship of Adramyttium which was about to sail to the ports of the province of Asia, we put to sea; Aristarchus, the Macedonian, from Thessalonica, forming one of our party.
வயம் ஆத்³ராமுத்தீயம்’ போதமேகம் ஆருஹ்ய ஆஸி²யாதே³ஸ²ஸ்ய தடஸமீபேந யாதும்’ மதிம்’ க்ரு’த்வா லங்க³ரம் உத்தா²ப்ய போதம் அமோசயாம; மாகித³நியாதே³ஸ²ஸ்த²தி²ஷலநீகீநிவாஸ்யாரிஸ்தார்க²நாமா கஸ்²சித்³ ஜநோ(அ)ஸ்மாபி⁴: ஸார்த்³த⁴ம் ஆஸீத்|
3 The next day we put in at Sidon. There Julius treated Paul with thoughtful kindness and allowed him to visit his friends and profit by their generous care.
பரஸ்மிந் தி³வஸே (அ)ஸ்மாபி⁴: ஸீதோ³ந்நக³ரே போதே லாகி³தே தத்ர யூலிய: ஸேநாபதி: பௌலம்’ ப்ரதி ஸௌஜந்யம்’ ப்ரத³ர்த்²ய ஸாந்த்வநார்த²ம்’ ப³ந்து⁴பா³ந்த⁴வாந் உபயாதும் அநுஜஜ்ஞௌ|
4 Putting to sea again, we sailed under the lee of Cyprus, because the winds were against us;
தஸ்மாத் போதே மோசிதே ஸதி ஸம்முக²வாயோ: ஸம்ப⁴வாத்³ வயம்’ குப்ரோபத்³வீபஸ்ய தீரஸமீபேந க³தவந்த: |
5 and, sailing the whole length of the sea that lies off Cilicia and Pamphylia, we reached Myra in Lycia.
கிலிகியாயா: பாம்பூ²லியாயாஸ்²ச ஸமுத்³ரஸ்ய பாரம்’ க³த்வா லூகியாதே³ஸா²ந்தர்க³தம்’ முராநக³ரம் உபாதிஷ்டா²ம|
6 There Julius found an Alexandrian ship bound for Italy, and put us on board of her.
தத்ஸ்தா²நாத்³ இதாலியாதே³ஸ²ம்’ க³ச்ச²தி ய: ஸிகந்த³ரியாநக³ரஸ்ய போதஸ்தம்’ தத்ர ப்ராப்ய ஸ²தஸேநாபதிஸ்தம்’ போதம் அஸ்மாந் ஆரோஹயத்|
7 It took several days of slow sailing for us to come with difficulty off Cnidus; from which point, as the wind did not allow us to get on in the direct course, we ran under the lee of Crete by Salmone.
தத: பரம்’ ப³ஹூநி தி³நாநி ஸ²நை: ஸ²நை: ர்க³த்வா க்நீத³பார்ஸ்²வோபஸ்த்²தி: பூர்வ்வம்’ ப்ரதிகூலேந பவநேந வயம்’ ஸல்மோந்யா: ஸம்முக²ம் உபஸ்தா²ய க்ரீத்யுபத்³வீபஸ்ய தீரஸமீபேந க³தவந்த: |
8 Then, coasting along with difficulty, we reached a place called 'Fair Havens,' near the town of Lasea.
கஷ்டேந தமுத்தீர்ய்ய லாஸேயாநக³ரஸ்யாத⁴: ஸுந்த³ரநாமகம்’ கா²தம் உபாதிஷ்டா²ம|
9 Our voyage thus far had occupied a considerable time, and the navigation being now unsafe and the Fast also already over, Paul warned them.
இத்த²ம்’ ப³ஹுதித²: காலோ யாபித உபவாஸதி³நஞ்சாதீதம்’, தத்காரணாத் நௌவர்த்மநி ப⁴யங்கரே ஸதி பௌலோ விநயேந கதி²தவாந்,
10 "Sirs," he said, "I perceive that before long the voyage will be attended with danger and heavy loss, not only to the cargo and the ship but to our own lives also."
ஹே மஹேச்சா² அஹம்’ நிஸ்²சயம்’ ஜாநாமி யாத்ராயாமஸ்யாம் அஸ்மாகம்’ க்லேஸா² ப³ஹூநாமபசயாஸ்²ச ப⁴விஷ்யந்தி, தே கேவலம்’ போதஸாமக்³ர்யோரிதி நஹி, கிந்த்வஸ்மாகம்’ ப்ராணாநாமபி|
11 But Julius let himself be persuaded by the pilot and by the owner rather than by Paul's arguments;
ததா³ ஸ²தஸேநாபதி: பௌலோக்தவாக்யதோபி கர்ணதா⁴ரஸ்ய போதவணிஜஸ்²ச வாக்யம்’ ப³ஹுமம்’ஸ்த|
12 and as the harbour was inconvenient for wintering in, the majority were in favour of putting out to sea, to try whether they could get to Phoenix--a harbour on the coast of Crete facing north-east and south-east--to winter there.
தத் கா²தம்’ ஸீ²தகாலே வாஸார்ஹஸ்தா²நம்’ ந தஸ்மாத்³ அவாசீப்ரதீசோர்தி³ஸோ²: க்ரீத்யா: பை²நீகியகா²தம்’ யாதும்’ யதி³ ஸ²க்நுவந்தஸ்தர்ஹி தத்ர ஸீ²தகாலம்’ யாபயிதும்’ ப்ராயேண ஸர்வ்வே மந்த்ரயாமாஸு: |
13 And a light breeze from the south sprang up, so that they supposed they were now sure of their purpose. So weighing anchor they ran along the coast of Crete, hugging the shore.
தத: பரம்’ த³க்ஷிணவாயு ர்மந்த³ம்’ வஹதீதி விலோக்ய நிஜாபி⁴ப்ராயஸ்ய ஸித்³தே⁴: ஸுயோகோ³ ப⁴வதீதி பு³த்³த்⁴வா போதம்’ மோசயித்வா க்ரீத்யுபத்³வீபஸ்ய தீரஸமீபேந சலிதவந்த: |
14 But it was not long before a furious north-east wind, coming down from the mountains, burst upon us and carried the ship out of her course.
கிந்த்வல்பக்ஷணாத் பரமேவ உரக்லுதோ³ந்நாமா ப்ரதிகூல: ப்ரசண்டோ³ வாயு ர்வஹந் போதே(அ)லகீ³த்
15 She was unable to make headway against the gale; so we gave up and let her drive.
தஸ்யாபி⁴முக²ம்’ க³ந்தும் போதஸ்யாஸ²க்தத்வாத்³ வயம்’ வாயுநா ஸ்வயம்’ நீதா: |
16 Then we ran under the lee of a little island called Cauda, where we managed with great difficulty to secure the boat;
அநந்தரம்’ க்லௌதீ³நாம்ந உபத்³வீபஸ்ய கூலஸமீபேந போதம்’ க³மயித்வா ப³ஹுநா கஷ்டேந க்ஷுத்³ரநாவம் அரக்ஷாம|
17 and, after hoisting it on board, they used frapping-cables to undergird the ship, and, as they were afraid of being driven on the Syrtis quicksands, they lowered the gear and lay to.
தே தாமாருஹ்ய ரஜ்ஜ்சா போதஸ்யாதோ⁴பா⁴க³ம் அப³த்⁴நந் தத³நந்தரம்’ சேத் போதோ ஸைகதே லக³தீதி ப⁴யாத்³ வாதவஸநாந்யமோசயந் தத: போதோ வாயுநா சாலித: |
18 But, as the storm was still violent, the next day they began to lighten the ship;
கிந்து க்ரமஸோ² வாயோ: ப்ரப³லத்வாத் போதோ தோ³லாயமாநோ(அ)ப⁴வத் பரஸ்மிந் தி³வஸே போதஸ்தா²நி கதிபயாநி த்³ரவ்யாணி தோயே நிக்ஷிப்தாநி|
19 and, on the third day, with their own hands they threw the ship's spare gear overboard.
த்ரு’தீயதி³வஸே வயம்’ ஸ்வஹஸ்தை: போதஸஜ்ஜநத்³ரவ்யாணி நிக்ஷிப்தவந்த: |
20 Then, when for several days neither sun nor stars were seen and the terrific gale still harassed us, the last ray of hope was now vanishing.
ததோ ப³ஹுதி³நாநி யாவத் ஸூர்ய்யநக்ஷத்ராதீ³நி ஸமாச்ச²ந்நாநி ததோ (அ)தீவ வாத்யாக³மாத்³ அஸ்மாகம்’ ப்ராணரக்ஷாயா: காபி ப்ரத்யாஸா² நாதிஷ்ட²த்|
21 When for a long time they had taken but little food, Paul, standing up among them, said, "Sirs, you ought to have listened to me and not have sailed from Crete. You would then have escaped this suffering and loss.
ப³ஹுதி³நேஷு லோகைரநாஹாரேண யாபிதேஷு ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸாக்ஷத் பௌலஸ்திஷ்ட²ந் அகத²யத், ஹே மஹேச்சா²: க்ரீத்யுபத்³வீபாத் போதம்’ ந மோசயிதும் அஹம்’ பூர்வ்வம்’ யத்³ அவத³ம்’ தத்³க்³ரஹணம்’ யுஷ்மாகம் உசிதம் ஆஸீத் ததா² க்ரு’தே யுஷ்மாகம் ஏஷா விபத்³ ஏஷோ(அ)பசயஸ்²ச நாக⁴டிஷ்யேதாம்|
22 But now take courage, for there will be no destruction of life among you, but of the ship only.
கிந்து ஸாம்ப்ரதம்’ யுஷ்மாந் விநீய ப்³ரவீம்யஹம்’, யூயம்’ ந க்ஷுப்⁴யத யுஷ்மாகம் ஏகஸ்யாபி ப்ராணிநோ ஹாநி ர்ந ப⁴விஷ்யதி, கேவலஸ்ய போதஸ்ய ஹாநி ர்ப⁴விஷ்யதி|
23 For there stood by my side, last night, an angel of the God to whom I belong, and whom also I worship,
யதோ யஸ்யேஸ்²வரஸ்ய லோகோ(அ)ஹம்’ யஞ்சாஹம்’ பரிசராமி ததீ³ய ஏகோ தூ³தோ ஹ்யோ ராத்ரௌ மமாந்திகே திஷ்ட²ந் கதி²தவாந்,
24 and he said, "'Dismiss all fear, Paul, for you must stand before Caesar; and God has granted you the lives of all who are sailing with you.'
ஹே பௌல மா பை⁴ஷீ: கைஸரஸ்ய ஸம்முகே² த்வயோபஸ்தா²தவ்யம்’; தவைதாந் ஸங்கி³நோ லோகாந் ஈஸ்²வரஸ்துப்⁴யம்’ த³த்தவாந்|
25 "Therefore, Sirs, take courage; for I believe God, and am convinced that things will happen exactly as I have been told.
அதஏவ ஹே மஹேச்சா² யூயம்’ ஸ்தி²ரமநஸோ ப⁴வத மஹ்யம்’ யா கதா²கதி² ஸாவஸ்²யம்’ க⁴டிஷ்யதே மமைதாத்³ரு’ஸீ² விஸ்²வாஸ ஈஸ்²வரே வித்³யதே,
26 But we are to be stranded on a certain island."
கிந்து கஸ்யசித்³ உபத்³வீபஸ்யோபரி பதிதவ்யம் அஸ்மாபி⁴: |
27 It was now the fourteenth night, and we were drifting through the Sea of Adria, when, about midnight, the sailors suspected that land was close at hand.
தத: பரம் ஆத்³ரியாஸமுத்³ரே போதஸ்ததை²வ தோ³லாயமாந: ஸந் இதஸ்ததோ க³ச்ச²ந் சதுர்த³ஸ²தி³வஸஸ்ய ராத்ரே ர்த்³விதீயப்ரஹரஸமயே கஸ்யசித் ஸ்த²லஸ்ய ஸமீபமுபதிஷ்ட²தீதி போதீயலோகா அந்வமந்யந்த|
28 So they hove the lead and found twenty fathoms of water; and after a short time they hove again and found fifteen fathoms.
ததஸ்தே ஜலம்’ பரிமாய தத்ர விம்’ஸ²தி ர்வ்யாமா ஜலாநீதி ஜ்ஞாதவந்த: | கிஞ்சித்³தூ³ரம்’ க³த்வா புநரபி ஜலம்’ பரிமிதவந்த: | தத்ர பஞ்சத³ஸ² வ்யாமா ஜலாநி த்³ரு’ஷ்ட்வா
29 Then for fear of possibly running on rocks, they threw out four anchors from the stern and waited impatiently for daylight.
சேத் பாஷாணே லக³தீதி ப⁴யாத் போதஸ்ய பஸ்²சாத்³பா⁴க³தஸ்²சதுரோ லங்க³ராந் நிக்ஷிப்ய தி³வாகரம் அபேக்ஷ்ய ஸர்வ்வே ஸ்தி²தவந்த: |
30 The sailors, however, wanted to make their escape from the ship, and had lowered the boat into the sea, pretending that they were going to lay out anchors from the bow.
கிந்து போதீயலோகா: போதாக்³ரபா⁴கே³ லங்க³ரநிக்ஷேபம்’ ச²லம்’ க்ரு’த்வா ஜலதௌ⁴ க்ஷுத்³ரநாவம் அவரோஹ்ய பலாயிதும் அசேஷ்டந்த|
31 But Paul, addressing Julius and the soldiers, said, "Your lives will be sacrificed, unless these men remain on board."
தத: பௌல: ஸேநாபதயே ஸைந்யக³ணாய ச கதி²தவாந், ஏதே யதி³ போதமத்⁴யே ந திஷ்ட²ந்தி தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ ரக்ஷணம்’ ந ஸ²க்யம்’|
32 Then the soldiers cut the ropes of the ship's boat and let her fall off.
ததா³ ஸேநாக³ணோ ரஜ்ஜூந் சி²த்வா நாவம்’ ஜலே பதிதும் அத³தா³த்|
33 And continually, up till daybreak, Paul kept urging all on board to take some food. "This is the fourteenth day," he said, "that you have been anxiously waiting for the storm to cease, and have fasted, eating little or nothing.
ப்ரபா⁴தஸமயே பௌல: ஸர்வ்வாந் ஜநாந் போ⁴ஜநார்த²ம்’ ப்ரார்த்²ய வ்யாஹரத், அத்³ய சதுர்த³ஸ²தி³நாநி யாவத்³ யூயம் அபேக்ஷமாநா அநாஹாரா: காலம் அயாபயத கிமபி நாபு⁴ம்’க்³த⁴ம்’|
34 I therefore strongly advise you to take some food. This is essential for your safety. For not a hair will perish from the head of any one of you."
அதோ விநயே(அ)ஹம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ பு⁴ஜ்யதாம்’ ததோ யுஷ்மாகம்’ மங்க³லம்’ ப⁴விஷ்யதி, யுஷ்மாகம்’ கஸ்யசிஜ்ஜநஸ்ய ஸி²ரஸ: கேஸை²கோபி ந நம்’க்ஷ்யதி|
35 Having said this he took some bread, and, after giving thanks to God for it before them all, he broke it in pieces and began to eat it.
இதி வ்யாஹ்ரு’த்ய பௌலம்’ பூபம்’ க்³ரு’ஹீத்வேஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ பா⁴ஷமாணஸ்தம்’ ப⁴ம்’க்த்வா போ⁴க்தும் ஆரப்³த⁴வாந்|
36 This raised the spirits of all, and they too took food.
அநந்தரம்’ ஸர்வ்வே ச ஸுஸ்தி²ரா: ஸந்த: கா²த்³யாநி பர்ப்யக்³ரு’ஹ்லந்|
37 There were 276 of us, crew and passengers, all told.
அஸ்மாகம்’ போதே ஷட்ஸப்தத்யதி⁴கஸ²தத்³வயலோகா ஆஸந்|
38 After eating a hearty meal they lightened the ship by throwing the wheat overboard.
ஸர்வ்வேஷு லோகேஷு யதே²ஷ்டம்’ பு⁴க்தவத்ஸு போதஸ்த²ந் கோ³தூ⁴மாந் ஜலதௌ⁴ நிக்ஷிப்ய தை: போதஸ்ய பா⁴ரோ லகூ⁴க்ரு’த: |
39 When daylight came, they tried in vain to recognise the coast. But an inlet with a sandy beach attracted their attention, and now their object was, if possible, to run the ship aground in this inlet.
தி³நே ஜாதே(அ)பி ஸ கோ தே³ஸ² இதி ததா³ ந பர்ய்யசீயத; கிந்து தத்ர ஸமதடம் ஏகம்’ கா²தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா யதி³ ஸ²க்நுமஸ்தர்ஹி வயம்’ தஸ்யாப்⁴யந்தரம்’ போதம்’ க³மயாம இதி மதிம்’ க்ரு’த்வா தே லங்க³ராந் சி²த்த்வா ஜலதௌ⁴ த்யக்தவந்த: |
40 So they cut away the anchors and left them in the sea, unloosing at the same time the bands which secured the paddle-rudders. Then, hoisting the foresail to the wind, they made for the beach.
ததா² கர்ணப³ந்த⁴நம்’ மோசயித்வா ப்ரதா⁴நம்’ வாதவஸநம் உத்தோல்ய தீரஸமீபம்’ க³தவந்த: |
41 But coming to a place where two seas met, they stranded the ship, and her bow sticking fast remained immovable, while the stern began to go to pieces under the heavy hammering of the sea.
கிந்து த்³வயோ: ஸமுத்³ரயோ: ஸங்க³மஸ்தா²நே ஸைகதோபரி போதே நிக்ஷிப்தே (அ)க்³ரபா⁴கே³ பா³தி⁴தே பஸ்²சாத்³பா⁴கே³ ப்ரப³லதரங்கோ³(அ)லக³த் தேந போதோ ப⁴க்³ந: |
42 Now the soldiers recommended that the prisoners should be killed, for fear some one of them might swim ashore and effect his escape.
தஸ்மாத்³ ப³ந்த³யஸ்²சேத்³ பா³ஹுபி⁴ஸ்தரந்த: பலாயந்தே இத்யாஸ²ங்கயா ஸேநாக³ணஸ்தாந் ஹந்தும் அமந்த்ரயத்;
43 But their Captain, bent on securing Paul's safety, kept them from their purpose and gave orders that those who could swim should first jump overboard and get to land;
கிந்து ஸ²தஸேநாபதி: பௌலம்’ ரக்ஷிதும்’ ப்ரயத்நம்’ க்ரு’த்வா தாந் தச்சேஷ்டாயா நிவர்த்ய இத்யாதி³ஷ்டவாந், யே பா³ஹுதரணம்’ ஜாநந்தி தே(அ)க்³ரே ப்ரோல்லம்ப்ய ஸமுத்³ரே பதித்வா பா³ஹுபி⁴ஸ்தீர்த்த்வா கூலம்’ யாந்து|
44 and that the rest should follow, some on planks, and others on various things from the ship. In this way they all got safely to land.
அபரம் அவஸி²ஷ்டா ஜநா: காஷ்ட²ம்’ போதீயம்’ த்³ரவ்யம்’ வா யேந யத் ப்ராப்யதே தத³வலம்ப்³ய யாந்து; இத்த²ம்’ ஸர்வ்வே பூ⁴மிம்’ ப்ராப்ய ப்ராணை ர்ஜீவிதா: |
