< 2 Corinthians 2 >

1 But, so far as I am concerned, I have resolved not to have a painful visit the next time I come to see you.
اما در دل خود عزیمت داشتم که دیگر باحزن به نزد شما نیایم،۱
2 For if I of all men give you pain, who then is there to gladden my heart, but the very persons to whom I give pain?
زیرا اگر من شما رامحزون سازم، کیست که مرا شادی دهد جز او که از من محزون گشت؟۲
3 And I write this to you in order that when I come I may not receive pain from those who ought to give me joy, confident as I am as to all of you that my joy is the joy of you all.
و همین را نوشتم که مباداوقتی که بیایم محزون شوم از آنانی که می‌بایست سبب خوشی من بشوند، چونکه بر همه شمااعتماد می‌دارم که شادی من، شادی جمیع شمااست.۳
4 For with many tears I write to you, and in deep suffering and depression of spirit, not in order to grieve you, but in the hope of showing you how brimful my heart is with love for you.
زیرا که از حزن و دلتنگی سخت و بااشکهای بسیار به شما نوشتم، نه تا محزون شویدبلکه تا بفهمید چه محبت بینهایتی با شما دارم.۴
5 Now if any one has caused sorrow, it has been caused not so much to me, as in some degree--for I have no wish to exaggerate--to all of you.
و اگر کسی باعث غم شد، مرا محزون نساخت بلکه فی الجمله جمیع شما را تا بار زیاده ننهاده باشم.۵
6 In the case of such a person the punishment which was inflicted by the majority of you is enough.
کافی است آن کس را این سیاستی که از اکثر شما بدو رسیده است.۶
7 So that you may now take the opposite course, and forgive him rather and comfort him, for fear he should perhaps be driven to despair by his excess of grief.
پس برعکس شما باید او را عفو نموده، تسلی دهید که مباداافزونی غم چنین شخص را فرو برد.۷
8 I beg you therefore fully to reinstate him in your love.
بنابراین، به شما التماس می‌دارم که با او محبت خود رااستوار نمایید.۸
9 For in writing to you I have also this object in view--to discover by experience whether you are prepared to be obedient in every respect.
زیرا که برای همین نیز نوشتم تادلیل شما را بدانم که در همه‌چیز مطیع می‌باشید.۹
10 When you forgive a man an offence I also forgive it; for in fact what I have forgiven, if I have forgiven anything, has always been for your sakes in the presence of Christ,
اما هرکه را چیزی عفو نمایید، من نیز می‌کنم زیرا که آنچه من عفو کرده‌ام، هرگاه چیزی را عفوکرده باشم، به‌خاطر شما به حضور مسیح کرده‌ام،۱۰
11 for fear Satan should gain an advantage over us. For we are not ignorant of his devices.
تا شیطان بر ما برتری نیابد، زیرا که از مکاید اوبی خبر نیستیم.۱۱
12 Now when I came into the Troad to spread there the Good News about the Christ, even though in the Lord's providence a door stood open before me,
اما چون به تروآس بجهت بشارت مسیح آمدم و دروازه‌ای برای من در خداوند باز شد،۱۲
13 yet, obtaining no relief for my spirit because I did not find our brother Titus, I bade them farewell and went on into Macedonia.
در روح خود آرامی نداشتم، از آن رو که برادرخود تیطس را نیافتم، بلکه ایشان را وداع نموده، به مکادونیه آمدم.۱۳
14 But to God be the thanks who in Christ ever heads our triumphal procession, and by our hands waves in every place that sweet incense, the knowledge of Him.
لیکن شکر خدا راست که مارا در مسیح، دائم در موکب ظفر خود می‌برد وعطر معرفت خود را در هرجا بوسیله ما ظاهرمی کند.۱۴
15 For we are a fragrance of Christ grateful to God in those whom He is saving and in those who are perishing;
زیرا خدا را عطر خوشبوی مسیح می‌باشیم هم در ناجیان و هم در هالکان.۱۵
16 to the last-named an odor of death predictive of death, and to the others an odor of life predictive of life. And for such service as this who is competent?
امااینها را عطر موت، الی موت و آنها را عطر حیات الی حیات. و برای این امور کیست که کافی باشد؟۱۶
17 We are; for, unlike most teachers, we are not fraudulent hucksters of God's Message; but with transparent motives, as commissioned by God, in God's presence and in communion with Christ, so we speak.
زیرا مثل بسیاری نیستیم که کلام خدا را مغشوش سازیم، بلکه از ساده دلی و از جانب خدا در حضور خدا در مسیح سخن می‌گوییم.۱۷

< 2 Corinthians 2 >