2 Corinthians 1
1 Paul, an Apostle of Christ Jesus by the will of God--and our brother Timothy: To the Church of God in Corinth, with all God's people throughout Greece.
ഈശ്വരസ്യേച്ഛയാ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേരിതഃ പൗലസ്തിമഥിർഭ്രാതാ ച ദ്വാവേതൗ കരിന്ഥനഗരസ്ഥായൈ ഈശ്വരീയസമിതയ ആഖായാദേശസ്ഥേഭ്യഃ സർവ്വേഭ്യഃ പവിത്രലോകേഭ്യശ്ച പത്രം ലിഖതഃ|
2 May grace and peace be granted to you from God our Father and the Lord Jesus Christ.
അസ്മാകം താതസ്യേശ്വരസ്യ പ്രഭോര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ചാനുഗ്രഹഃ ശാന്തിശ്ച യുഷ്മാസു വർത്തതാം|
3 Heartfelt thanks be to the God and Father of our Lord Jesus Christ--the Father who is full of compassion and the God who gives all comfort.
കൃപാലുഃ പിതാ സർവ്വസാന്ത്വനാകാരീശ്വരശ്ച യോഽസ്മത്പ്രഭോര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ താത ഈശ്വരഃ സ ധന്യോ ഭവതു|
4 He comforts us in our every affliction so that we may be able to comfort those who are in any kind of affliction by means of the comfort with which we ourselves are comforted by God.
യതോ വയമ് ഈശ്വരാത് സാന്ത്വനാം പ്രാപ്യ തയാ സാന്ത്വനയാ യത് സർവ്വവിധക്ലിഷ്ടാൻ ലോകാൻ സാന്ത്വയിതും ശക്നുയാമ തദർഥം സോഽസ്മാകം സർവ്വക്ലേശസമയേഽസ്മാൻ സാന്ത്വയതി|
5 For just as we have more than our share of suffering for the Christ, so also through the Christ we have more than our share of comfort.
യതഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ക്ലേശാ യദ്വദ് ബാഹുല്യേനാസ്മാസു വർത്തന്തേ തദ്വദ് വയം ഖ്രീഷ്ടേന ബഹുസാന്ത്വനാഢ്യാ അപി ഭവാമഃ|
6 But if, on the one hand, we are enduring affliction, it is for your comfort and salvation; and if, on the other hand, we are receiving comfort, it is for your comfort which is produced within you through your patient fortitude under the same sufferings as those which we also are enduring.
വയം യദി ക്ലിശ്യാമഹേ തർഹി യുഷ്മാകം സാന്ത്വനാപരിത്രാണയോഃ കൃതേ ക്ലിശ്യാമഹേ യതോഽസ്മാഭി ര്യാദൃശാനി ദുഃഖാനി സഹ്യന്തേ യുഷ്മാകം താദൃശദുഃഖാനാം സഹനേന തൗ സാധയിഷ്യേതേ ഇത്യസ്മിൻ യുഷ്മാനധി മമ ദൃഢാ പ്രത്യാശാ ഭവതി|
7 And our hope for you is stedfast; for we know that as you are partners with us in the sufferings, so you are also partners in the comfort.
യദി വാ വയം സാന്ത്വനാം ലഭാമഹേ തർഹി യുഷ്മാകം സാന്ത്വനാപരിത്രാണയോഃ കൃതേ താമപി ലഭാമഹേ| യതോ യൂയം യാദൃഗ് ദുഃഖാനാം ഭാഗിനോഽഭവത താദൃക് സാന്ത്വനായാ അപി ഭാഗിനോ ഭവിഷ്യഥേതി വയം ജാനീമഃ|
8 For as for our troubles which came upon us in the province of Asia, we would have you know, brethren, that we were exceedingly weighed down, and felt overwhelmed, so that we renounced all hope even of life.
ഹേ ഭ്രാതരഃ, ആശിയാദേശേ യഃ ക്ലേശോഽസ്മാൻ ആക്രാമ്യത് തം യൂയം യദ് അനവഗതാസ്തിഷ്ഠത തന്മയാ ഭദ്രം ന മന്യതേ| തേനാതിശക്തിക്ലേശേന വയമതീവ പീഡിതാസ്തസ്മാത് ജീവനരക്ഷണേ നിരുപായാ ജാതാശ്ച,
9 Nay, we had, as we still have, the sentence of death within our own selves, in order that our confidence may repose, not on ourselves, but on God who raised the dead to life.
അതോ വയം സ്വേഷു ന വിശ്വസ്യ മൃതലോകാനാമ് ഉത്ഥാപയിതരീശ്വരേ യദ് വിശ്വാസം കുർമ്മസ്തദർഥമ് അസ്മാഭിഃ പ്രാണദണ്ഡോ ഭോക്തവ്യ ഇതി സ്വമനസി നിശ്ചിതം|
10 He it is who rescued us from so imminent a death, and will do so again; and we have a firm hope in Him that He will also rescue us in all the future,
ഏതാദൃശഭയങ്കരാത് മൃത്യോ ര്യോ ഽസ്മാൻ അത്രായതേദാനീമപി ത്രായതേ സ ഇതഃ പരമപ്യസ്മാൻ ത്രാസ്യതേ ഽസ്മാകമ് ഏതാദൃശീ പ്രത്യാശാ വിദ്യതേ|
11 while you on your part lend us your aid in entreaty for us, so that from many lips thanksgivings may rise on our behalf for the boon granted to us at the intercession of many.
ഏതദർഥമസ്മത്കൃതേ പ്രാർഥനയാ വയം യുഷ്മാഭിരുപകർത്തവ്യാസ്തഥാ കൃതേ ബഹുഭി ര്യാചിതോ യോഽനുഗ്രഹോഽസ്മാസു വർത്തിഷ്യതേ തത്കൃതേ ബഹുഭിരീശ്വരസ്യ ധന്യവാദോഽപി കാരിഷ്യതേ|
12 For the reason for our boasting is this--the testimony of our own conscience that it was in holiness and with pure motives before God, and in reliance not on worldly wisdom but on the gracious help of God, that we have conducted ourselves in the world, and above all in our relations with you.
അപരഞ്ച സംസാരമധ്യേ വിശേഷതോ യുഷ്മന്മധ്യേ വയം സാംസാരിക്യാ ധിയാ നഹി കിന്ത്വീശ്വരസ്യാനുഗ്രഹേണാകുടിലതാമ് ഈശ്വരീയസാരല്യഞ്ചാചരിതവന്തോഽത്രാസ്മാകം മനോ യത് പ്രമാണം ദദാതി തേന വയം ശ്ലാഘാമഹേ|
13 For we are writing to you nothing different from what we have written before, or from what indeed you already recognize as truth and will, I trust, recognize as such to the very end;
യുഷ്മാഭി ര്യദ് യത് പഠ്യതേ ഗൃഹ്യതേ ച തദന്യത് കിമപി യുഷ്മഭ്യമ് അസ്മാഭി ർന ലിഖ്യതേ തച്ചാന്തം യാവദ് യുഷ്മാഭി ർഗ്രഹീഷ്യത ഇത്യസ്മാകമ് ആശാ|
14 just as some few of you have recognized us as your reason for boasting, even as you will be ours, on the day of Jesus our Lord.
യൂയമിതഃ പൂർവ്വമപ്യസ്മാൻ അംശതോ ഗൃഹീതവന്തഃ, യതഃ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ദിനേ യദ്വദ് യുഷ്മാസ്വസ്മാകം ശ്ലാഘാ തദ്വദ് അസ്മാസു യുഷ്മാകമപി ശ്ലാഘാ ഭവിഷ്യതി|
15 It was because I entertained this confidence that I intended to visit you before going elsewhere--so that you might receive a twofold proof of God's favour--
അപരം യൂയം യദ് ദ്വിതീയം വരം ലഭധ്വേ തദർഥമിതഃ പൂർവ്വം തയാ പ്രത്യാശയാ യുഷ്മത്സമീപം ഗമിഷ്യാമി
16 and to pass by way of Corinth into Macedonia. Then my plan was to return from Macedonia to you, and be helped forward by you to Judaea.
യുഷ്മദ്ദേശേന മാകിദനിയാദേശം വ്രജിത്വാ പുനസ്തസ്മാത് മാകിദനിയാദേശാത് യുഷ്മത്സമീപമ് ഏത്യ യുഷ്മാഭി ര്യിഹൂദാദേശം പ്രേഷയിഷ്യേ ചേതി മമ വാഞ്ഛാസീത്|
17 Did I display any vacillation or caprice in this? Or the purposes which I form--do I form them on worldly principles, now crying "Yes, yes," and now "No, no"?
ഏതാദൃശീ മന്ത്രണാ മയാ കിം ചാഞ്ചല്യേന കൃതാ? യദ് യദ് അഹം മന്ത്രയേ തത് കിം വിഷയിലോകഇവ മന്ത്രയാണ ആദൗ സ്വീകൃത്യ പശ്ചാദ് അസ്വീകുർവ്വേ?
18 As certainly as God is faithful, our language to you is not now "Yes" and now "No."
യുഷ്മാൻ പ്രതി മയാ കഥിതാനി വാക്യാന്യഗ്രേ സ്വീകൃതാനി ശേഷേഽസ്വീകൃതാനി നാഭവൻ ഏതേനേശ്വരസ്യ വിശ്വസ്തതാ പ്രകാശതേ|
19 For Jesus Christ the Son of God--He who was proclaimed among you by us, that is by Silas and Timothy and myself--did not show Himself a waverer between "Yes" and "No." But it was and always is "Yes" with Him.
മയാ സില്വാനേന തിമഥിനാ ചേശ്വരസ്യ പുത്രോ യോ യീശുഖ്രീഷ്ടോ യുഷ്മന്മധ്യേ ഘോഷിതഃ സ തേന സ്വീകൃതഃ പുനരസ്വീകൃതശ്ച തന്നഹി കിന്തു സ തസ്യ സ്വീകാരസ്വരൂപഏവ|
20 For all the promises of God, whatever their number, have their confirmation in Him; and for this reason through Him also our "Amen" acknowledges their truth and promotes the glory of God through our faith.
ഈശ്വരസ്യ മഹിമാ യദ് അസ്മാഭിഃ പ്രകാശേത തദർഥമ് ഈശ്വരേണ യദ് യത് പ്രതിജ്ഞാതം തത്സർവ്വം ഖ്രീഷ്ടേന സ്വീകൃതം സത്യീഭൂതഞ്ച|
21 But He who is making us as well as you stedfast through union with the Anointed One, and has anointed us, is God,
യുഷ്മാൻ അസ്മാംശ്ചാഭിഷിച്യ യഃ ഖ്രീഷ്ടേ സ്ഥാസ്നൂൻ കരോതി സ ഈശ്വര ഏവ|
22 and He has also set His seal upon us, and has put His Spirit into our hearts as a pledge and foretaste of future blessing.
സ ചാസ്മാൻ മുദ്രാങ്കിതാൻ അകാർഷീത് സത്യാങ്കാരസ്യ പണഖരൂപമ് ആത്മാനം അസ്മാകമ് അന്തഃകരണേഷു നിരക്ഷിപച്ച|
23 But as for me, as my soul shall answer for it, I appeal to God as my witness, that it was to spare you pain that I gave up my visit to Corinth.
അപരം യുഷ്മാസു കരുണാം കുർവ്വൻ അഹമ് ഏതാവത്കാലം യാവത് കരിന്ഥനഗരം ന ഗതവാൻ ഇതി സത്യമേതസ്മിൻ ഈശ്വരം സാക്ഷിണം കൃത്വാ മയാ സ്വപ്രാണാനാം ശപഥഃ ക്രിയതേ|
24 Not that we want to lord it over you in respect of your faith--we do, however, desire to help your joy--for in the matter of your faith you are standing firm.
വയം യുഷ്മാകം വിശ്വാസസ്യ നിയന്താരോ ന ഭവാമഃ കിന്തു യുഷ്മാകമ് ആനന്ദസ്യ സഹായാ ഭവാമഃ, യസ്മാദ് വിശ്വാസേ യുഷ്മാകം സ്ഥിതി ർഭവതി|
