1 Corinthians 9
1 Am I not free? Am I not an Apostle? Can it be denied that I have seen Jesus, our Lord? Are not you yourselves my work in the Lord?
ਅਹੰ ਕਿਮ੍ ਏਕਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤੋ ਨਾਸ੍ਮਿ? ਕਿਮਹੰ ਸ੍ਵਤਨ੍ਤ੍ਰੋ ਨਾਸ੍ਮਿ? ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਃ ਕਿੰ ਮਯਾ ਨਾਦਰ੍ਸ਼ਿ? ਯੂਯਮਪਿ ਕਿੰ ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਮਦੀਯਸ਼੍ਰਮਫਲਸ੍ਵਰੂਪਾ ਨ ਭਵਥ?
2 If to other men I am not an Apostle, yet at any rate I am one to you; for your very existence as a Christian Church is the seal of my Apostleship.
ਅਨ੍ਯਲੋਕਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਯਦ੍ਯਪ੍ਯਹੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤੋ ਨ ਭਵੇਯੰ ਤਥਾਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰੇਰਿਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਮਮ ਪ੍ਰੇਰਿਤਤ੍ਵਪਦਸ੍ਯ ਮੁਦ੍ਰਾਸ੍ਵਰੂਪਾ ਯੂਯਮੇਵਾਧ੍ਵੇ|
3 That is how I vindicate myself to those who criticize me.
ਯੇ ਲੋਕਾ ਮਯਿ ਦੋਸ਼਼ਮਾਰੋਪਯਨ੍ਤਿ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਮਮ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁੱਤਰਮੇਤਤ੍|
4 Have we not a right to claim food and drink?
ਭੋਜਨਪਾਨਯੋਃ ਕਿਮਸ੍ਮਾਕੰ ਕ੍ਸ਼਼ਮਤਾ ਨਾਸ੍ਤਿ?
5 Have we not a right to take with us on our journeys a Christian sister as our wife, as the rest of the Apostles do--and the Lord's brothers and Peter?
ਅਨ੍ਯੇ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਃ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਭ੍ਰਾਤਰੌ ਕੈਫਾਸ਼੍ਚ ਯਤ੍ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਕਾਞ੍ਚਿਤ੍ ਧਰ੍ੰਮਭਗਿਨੀਂ ਵ੍ਯੂਹ੍ਯ ਤਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਪਰ੍ੱਯਟਿਤੁੰ ਵਯੰ ਕਿੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਮਃ?
6 Or again, is it only Barnabas and myself who are not at liberty to give up working with our hands?
ਸਾਂਸਾਰਿਕਸ਼੍ਰਮਸ੍ਯ ਪਰਿਤ੍ਯਾਗਾਤ੍ ਕਿੰ ਕੇਵਲਮਹੰ ਬਰ੍ਣੱਬਾਸ਼੍ਚ ਨਿਵਾਰਿਤੌ?
7 What soldier ever serves at his own cost? Who plants a vineyard and yet does not eat any of the grapes? Or who tends a herd of cattle and yet does not taste their milk?
ਨਿਜਧਨਵ੍ਯਯੇਨ ਕਃ ਸੰਗ੍ਰਾਮੰ ਕਰੋਤਿ? ਕੋ ਵਾ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਫਲਾਨਿ ਨ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੇ? ਕੋ ਵਾ ਪਸ਼ੁਵ੍ਰਜੰ ਪਾਲਯਨ੍ ਤਤ੍ਪਯੋ ਨ ਪਿਵਤਿ?
8 Am I making use of merely worldly illustrations? Does not the Law speak in the same tone?
ਕਿਮਹੰ ਕੇਵਲਾਂ ਮਾਨੁਸ਼਼ਿਕਾਂ ਵਾਚੰ ਵਦਾਮਿ? ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਂ ਕਿਮੇਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਵਚਨੰ ਨ ਵਿਦ੍ਯਤੇ?
9 For in the Law of Moses it is written, "Thou shalt not muzzle an ox while it is treading out the grain."
ਮੂਸਾਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਗ੍ਰਨ੍ਥੇ ਲਿਖਿਤਮਾਸ੍ਤੇ, ਤ੍ਵੰ ਸ਼ਸ੍ਯਮਰ੍ੱਦਕਵ੍ਰੁʼਸ਼਼ਸ੍ਯਾਸ੍ਯੰ ਨ ਭੰਤ੍ਸ੍ਯਸੀਤਿ| ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਬਲੀਵਰ੍ੱਦਾਨਾਮੇਵ ਚਿਨ੍ਤਾ ਕਿੰ ਕ੍ਰਿਯਤੇ?
10 Is God simply thinking about the oxen? Or is it really in our interest that He speaks? Of course, it was written in our interest, because it is His will that when a plough-man ploughs, and a thresher threshes, it should be in the hope of sharing that which comes as the result.
ਕਿੰ ਵਾ ਸਰ੍ੱਵਥਾਸ੍ਮਾਕੰ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਤਦ੍ਵਚਨੰ ਤੇਨੋਕ੍ਤੰ? ਅਸ੍ਮਾਕਮੇਵ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਤੱਲਿਖਿਤੰ| ਯਃ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਕਰ੍ਸ਼਼ਤਿ ਤੇਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਯੁਕ੍ਤੇਨ ਕਰ੍ਸ਼਼੍ਟਵ੍ਯੰ, ਯਸ਼੍ਚ ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਮਰ੍ੱਦਯਤਿ ਤੇਨ ਲਾਭਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਯੁਕ੍ਤੇਨ ਮਰ੍ੱਦਿਤਵ੍ਯੰ|
11 If it is we who sowed the spiritual grain in you, is it a great thing that we should reap a temporal harvest from you?
ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੇ(ਅ)ਸ੍ਮਾਭਿਃ ਪਾਰਤ੍ਰਿਕਾਣਿ ਬੀਜਾਨਿ ਰੋਪਿਤਾਨਿ, ਅਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮੈਹਿਕਫਲਾਨਾਂ ਵਯਮ੍ ਅੰਸ਼ਿਨੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ ਕਿਮੇਤਤ੍ ਮਹਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ?
12 If other teachers possess that right over you, do not we possess it much more? Yet we have not availed ourselves of the right, but we patiently endure all things rather than hinder in the least degree the progress of the Good News of the Christ.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਯੋ(ਅ)ਧਿਕਾਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਭਾਗਿਨੋ ਯਦ੍ਯਨ੍ਯੇ ਭਵੇਯੁਸ੍ਤਰ੍ਹ੍ਯਸ੍ਮਾਭਿਸ੍ਤਤੋ(ਅ)ਧਿਕੰ ਕਿੰ ਤਸ੍ਯ ਭਾਗਿਭਿ ਰ੍ਨ ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ? ਅਧਿਕਨ੍ਤੁ ਵਯੰ ਤੇਨਾਧਿਕਾਰੇਣ ਨ ਵ੍ਯਵਹ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੀਯਸੁਸੰਵਾਦਸ੍ਯ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਵ੍ਯਾਘਾਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਭਿਰ੍ਯੰਨ ਜਾਯੇਤ ਤਦਰ੍ਥੰ ਸਰ੍ੱਵੰ ਸਹਾਮਹੇ|
13 Do you not know that those who perform the sacred rites have their food from the sacred place, and that those who serve at the altar all alike share with the altar?
ਅਪਰੰ ਯੇ ਪਵਿਤ੍ਰਵਸ੍ਤੂਨਾਂ ਪਰਿਚਰ੍ੱਯਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤੇ ਪਵਿਤ੍ਰਵਸ੍ਤੁਤੋ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਣਿ ਲਭਨ੍ਤੇ, ਯੇ ਚ ਵੇਦ੍ਯਾਃ ਪਰਿਚਰ੍ੱਯਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤੇ ਵੇਦਿਸ੍ਥਵਸ੍ਤੂਨਾਮ੍ ਅੰਸ਼ਿਨੋ ਭਵਨ੍ਤ੍ਯੇਤਦ੍ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਨ ਵਿਦ?
14 In the same way the Lord also directed those who proclaim the Good News to maintain themselves by the Good News.
ਤਦ੍ਵਦ੍ ਯੇ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਘੋਸ਼਼ਯਨ੍ਤਿ ਤੈਃ ਸੁਸੰਵਾਦੇਨ ਜੀਵਿਤਵ੍ਯਮਿਤਿ ਪ੍ਰਭੁਨਾਦਿਸ਼਼੍ਟੰ|
15 But I, for my part, have not used, and do not use, my full rights in any of these things. Nor do I now write with that object so far as I myself am concerned, for I would rather die than have anybody make this boast of mine an empty one.
ਅਹਮੇਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਕਿਮਪਿ ਨਾਸ਼੍ਰਿਤਵਾਨ੍ ਮਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਤਦਨੁਸਾਰਾਤ੍ ਆਚਰਿਤਵ੍ਯਮਿਤ੍ਯਾਸ਼ਯੇਨਾਪਿ ਪਤ੍ਰਮਿਦੰ ਮਯਾ ਨ ਲਿਖ੍ਯਤੇ ਯਤਃ ਕੇਨਾਪਿ ਜਨੇਨ ਮਮ ਯਸ਼ਸੋ ਮੁਧਾਕਰਣਾਤ੍ ਮਮ ਮਰਣੰ ਵਰੰ|
16 If I go on preaching the Good News, that is nothing for me to boast of; for the necessity is imposed upon me; and alas for me, if I fail to preach it!
ਸੁਸੰਵਾਦਘੇਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਮਮ ਯਸ਼ੋ ਨ ਜਾਯਤੇ ਯਤਸ੍ਤਦ੍ਘੋਸ਼਼ਣੰ ਮਮਾਵਸ਼੍ਯਕੰ ਯਦ੍ਯਹੰ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਨ ਘੋਸ਼਼ਯੇਯੰ ਤਰ੍ਹਿ ਮਾਂ ਧਿਕ੍|
17 And if I preach willingly, I receive my wages; but if against my will, a stewardship has nevertheless been entrusted to me.
ਇੱਛੁਕੇਨ ਤਤ੍ ਕੁਰ੍ੱਵਤਾ ਮਯਾ ਫਲੰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਨਿੱਛੁਕੇ(ਅ)ਪਿ ਮਯਿ ਤਤ੍ਕਰ੍ੰਮਣੋ ਭਾਰੋ(ਅ)ਰ੍ਪਿਤੋ(ਅ)ਸ੍ਤਿ|
18 What are my wages then? The very fact that the Good News which I preach will cost my hearers nothing, so that I cannot be charged with abuse of my privileges as a Christian preacher.
ਏਤੇਨ ਮਯਾ ਲਭ੍ਯੰ ਫਲੰ ਕਿੰ? ਸੁਸੰਵਾਦੇਨ ਮਮ ਯੋ(ਅ)ਧਿਕਾਰ ਆਸ੍ਤੇ ਤੰ ਯਦਭਦ੍ਰਭਾਵੇਨ ਨਾਚਰੇਯੰ ਤਦਰ੍ਥੰ ਸੁਸੰਵਾਦਘੋਸ਼਼ਣਸਮਯੇ ਤਸ੍ਯ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੀਯਸੁਸੰਵਾਦਸ੍ਯ ਨਿਰ੍ਵ੍ਯਯੀਕਰਣਮੇਵ ਮਮ ਫਲੰ|
19 Though free from all human control, I have made myself the slave of all in the hope of winning as many converts as possible.
ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਨਾਯੱਤੋ(ਅ)ਹੰ ਯਦ੍ ਭੂਰਿਸ਼ੋ ਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿਪਦ੍ਯੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਦਾਸਤ੍ਵਮਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
20 To the Jews I have become like a Jew in order to win Jews; to men under the Law as if I were under the Law--although I am not--in order to win those who are under the Law;
ਯਿਹੂਦੀਯਾਨ੍ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਤਿਪਦ੍ਯੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਯਿਹੂਦੀਯਇਵਾਭਵੰ| ਯੇ ਚ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯੱਤਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਤਿਪਦ੍ਯੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨਾਯੱਤੋ ਯੋ(ਅ)ਹੰ ਸੋ(ਅ)ਹੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯੱਤਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯੱਤਇਵਾਭਵੰ|
21 to men without Law as if I were without Law--although I am not without Law in relation to God but am abiding in Christ's Law--in order to win those who are without Law.
ਯੇ ਚਾਲਬ੍ਧਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਤਿਪਦ੍ਯੇ ਤਦਰ੍ਥਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਅਲਬ੍ਧਵ੍ਯਵਸ੍ਥੋ ਨ ਭੂਤ੍ਵਾ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਲਬ੍ਧਵ੍ਯਵਸ੍ਥੋ ਯੋ(ਅ)ਹੰ ਸੋ(ਅ)ਹਮ੍ ਅਲਬ੍ਧਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ(ਅ)ਲਬ੍ਧਵ੍ਯਵਸ੍ਥ ਇਵਾਭਵੰ|
22 To the weak I have become weak, so as to gain the weak. To all men I have become all things, in the hope that in every one of these ways I may save some.
ਦੁਰ੍ੱਬਲਾਨ੍ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਤਿਪਦ੍ਯੇ ਤਦਰ੍ਥਮਹੰ ਦੁਰ੍ੱਬਲਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਦੁਰ੍ੱਬਲਇਵਾਭਵੰ| ਇੱਥੰ ਕੇਨਾਪਿ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਕਤਿਪਯਾ ਲੋਕਾ ਯਨ੍ਮਯਾ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਯੁਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਯੋ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਆਸੀਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ (ਅ)ਹੰ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਇਵਾਭਵੰ|
23 And I do everything for the sake of the Good News, that I may share with my hearers in its benefits.
ਇਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਆਚਾਰਃ ਸੁਸੰਵਾਦਾਰ੍ਥੰ ਮਯਾ ਕ੍ਰਿਯਤੇ ਯਤੋ(ਅ)ਹੰ ਤਸ੍ਯ ਫਲਾਨਾਂ ਸਹਭਾਗੀ ਭਵਿਤੁਮਿੱਛਾਮਿ|
24 Do you not know that in the foot-race the runners all run, but that only one gets the prize? You must run like him, in order to win with certainty.
ਪਣ੍ਯਲਾਭਾਰ੍ਥੰ ਯੇ ਧਾਵਨ੍ਤਿ ਧਾਵਤਾਂ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਕੇਵਲ ਏਕਃ ਪਣ੍ਯੰ ਲਭਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕਿਮੇਤੰਨ ਜ੍ਞਾਯਤੇ? ਅਤੋ ਯੂਯੰ ਯਥਾ ਪਣ੍ਯੰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਧ੍ਵੇ ਤਥੈਵ ਧਾਵਤ|
25 But every competitor in an athletic contest practices abstemiousness in all directions. They indeed do this for the sake of securing a perishable wreath, but we for the sake of securing one that will not perish.
ਮੱਲਾ ਅਪਿ ਸਰ੍ੱਵਭੋਗੇ ਪਰਿਮਿਤਭੋਗਿਨੋ ਭਵਨ੍ਤਿ ਤੇ ਤੁ ਮ੍ਲਾਨਾਂ ਸ੍ਰਜੰ ਲਿਪ੍ਸਨ੍ਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਯਮ੍ ਅਮ੍ਲਾਨਾਂ ਲਿਪ੍ਸਾਮਹੇ|
26 That is how I run, not being in any doubt as to my goal. I am a boxer who does not inflict blows on the air,
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਹਮਪਿ ਧਾਵਾਮਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਨੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਧਾਵਾਮਿ ਤੰਨਹਿ| ਅਹੰ ਮੱਲਇਵ ਯੁਧ੍ਯਾਮਿ ਚ ਕਿਨ੍ਤੁ ਛਾਯਾਮਾਘਾਤਯੰਨਿਵ ਯੁਧ੍ਯਾਮਿ ਤੰਨਹਿ|
27 but I hit hard and straight at my own body and lead it off into slavery, lest possibly, after I have been a herald to others, I should myself be rejected.
ਇਤਰਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਘੋਸ਼਼ਯਿਤ੍ਵਾਹੰ ਯਤ੍ ਸ੍ਵਯਮਗ੍ਰਾਹ੍ਯੋ ਨ ਭਵਾਮਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਦੇਹਮ੍ ਆਹਨ੍ਮਿ ਵਸ਼ੀਕੁਰ੍ੱਵੇ ਚ|
