1 Corinthians 13
1 If I can speak with the tongues of men and of angels, but am destitute of Love, I have but become a loud-sounding trumpet or a clanging cymbal.
Al spreek ik de talen van mensen en engelen, Maar ik heb de liefde niet: Ik ben een rinkelend bekken, Of een rammelend cymbaal.
2 If I possess the gift of prophecy and am versed in all mysteries and all knowledge, and have such absolute faith that I can remove mountains, but am destitute of Love, I am nothing.
Al heb ik de gave der profetie, Al bezit ik alle geheimen en kennis, Al heb ik het volle geloof, dat bergen verzet: Zonder liefde ben ik niets.
3 And if I distribute all my possessions to the poor, and give up my body to be burned, but am destitute of Love, it profits me nothing.
Al schenk ik weg al wat ik heb, Al geef ik mijn lichaam, om mij te laten verbranden: Zo ik de liefde niet heb, Het dient mij tot niets.
4 Love is patient and kind. Love knows neither envy nor jealousy. Love is not forward and self-assertive, nor boastful and conceited.
De liefde is geduldig, De liefde is goedertieren, De liefde is niet afgunstig, Niet pronkzuchtig, niet verwaand.
5 She does not behave unbecomingly, nor seek to aggrandize herself, nor blaze out in passionate anger, nor brood over wrongs.
Zij handelt niet onedel, En zoekt zichzelve niet, Zij laat zich niet verbitteren, En rekent het kwade niet aan.
6 She finds no pleasure in injustice done to others, but joyfully sides with the truth.
Over onrecht is zij niet blijde, Maar over de waarheid verheugd.
7 She knows how to be silent. She is full of trust, full of hope, full of patient endurance.
Alles bedekt zij, alles gelooft zij, Alles hoopt zij, alles duldt zij.
8 Love never fails. But if there are prophecies, they will be done away with; if there are languages, they will cease; if there is knowledge, it will be brought to an end.
De liefde: zij vergaat nimmer! Maar profetieën: zij houden op, En talen: zij zullen verstommen, En kennis: zij zal vergaan.
9 For our knowledge is imperfect, and so is our prophesying;
Want ons kennen is ten halve, Ons profeteren slechts ten dele;
10 but when the perfect state of things is come, all that is imperfect will be brought to an end.
Maar komt eens het volmaakte, Het onvolmaakte verdwijnt.
11 When I was a child, I talked like a child, felt like a child, reasoned like a child: when I became a man, I put from me childish ways.
Toen ik een kind was, sprak ik als kind, Voelde ik als kind, dacht ik als kind;
12 For the present we see things as if in a mirror, and are puzzled; but then we shall see them face to face. For the present the knowledge I gain is imperfect; but then I shall know fully, even as I am fully known.
Nu ik een man ben, Leg ik het kinderlijke af. Thans zien wij in een wazige spiegel; Straks aangezicht tot aangezicht. Thans ken ik slechts ten halve; Straks ten volle, zoals ik zelf ben gekend.
13 And so there remain Faith, Hope, Love--these three; and of these the greatest is Love.
Zo blijven bestaan Geloof, hoop en liefde, Drie in getal; Maar de grootste daarvan is de liefde.
