Psalms 81
1 To the chief Musician upon Gittith, [A Psalm] of Asaph. Sing aloud to God our strength: make a joyful noise to the God of Jacob.
Guð er okkar styrkur! Syngið lofsöng og fagnið fyrir Guði Ísraels!
2 Take a psalm, and bring hither the timbrel, the pleasant harp with the psaltery.
Syngið lofsöng og berjið bumbur, sláið strengi hörpunnar og látið gígjurnar hljóma!
3 Blow the trumpet in the new moon, in the time appointed, on our solemn feast day.
Lúðurinn hvelli! Komið til fagnaðar þegar tunglið er fullt og fjölmennið á hátíðir Drottins.
4 For this [was] a statute for Israel, [and] a law of the God of Jacob.
Þetta er regla í Ísrael; boðorð frá Guði Jakobs.
5 This he ordained in Joseph [for] a testimony, when he went out through the land of Egypt: [where] I heard a language [that] I understood not.
Við höldum hátíð og minnumst sigurs Drottins á Egyptum þegar við vorum þrælar þar í landi. Ég heyrði ókunna rödd sem sagði:
6 I removed his shoulder from the burden: his hands were delivered from the pots.
„Ég vil varpa af þér byrðinni, losa af þér ánauðarfjötrana.“
7 Thou calledst in trouble, and I delivered thee; I answered thee in the secret place of thunder: I proved thee at the waters of Meribah. (Selah)
Og hann hélt áfram: „Þú hrópaðir í neyðinni og ég frelsaði þig. Ég svaraði þér úr þrumuskýi. Ég reyndi trú þína hjá Meríba, þar sem þorstinn var sár.
8 Hear, O my people, and I will testify to thee; O Israel, if thou wilt hearken to me;
Hlustaðu nú á mig, þjóð mín, þegar ég áminni þig. Ísrael, ó, að þú vildir hlýða mér.
9 There shall no strange god be in thee; neither shalt thou worship any strange god.
Engum öðrum guðum mátt þú þjóna og ekki tilbiðja neina útlenda guði.
10 I [am] the LORD thy God who brought thee out of the land of Egypt: open thy mouth wide, and I will fill it.
Því að það var ég, Drottinn, Drottinn Guð þinn sem leiddi þig út úr Egyptalandi. Prófa þú mig einu sinni enn. Opnaðu munninn og sjáðu hvort ég muni ekki fylla hann. Þú munt vissulega fá hjá mér hverja þá blessun sem þú þarft!
11 But my people would not hearken to my voice; and Israel would not obey me.
Nei, annars – þjóð mín vill ekki hlusta á mig. Ísrael kærir sig ekki um mig.
12 So I gave them up to their own hearts lust: [and] they walked in their own counsels.
Þess vegna leyfi ég þeim að ráfa í blindni á vegum þrjósku sinnar og lifa eftir sínum eigin girndum.
13 O that my people had hearkened to me, [and] Israel had walked in my ways!
Aðeins ef þjóð mín vildi hlusta á mig! Ó, að Ísrael kysi nú að fylgja mér, ganga á mínum vegum!
14 I should soon have subdued their enemies, and turned my hand against their adversaries.
Þá mundi ég skjótlega brjóta óvini þeirra á bak aftur – reiða hnefann gegn kúgurum þeirra.
15 The haters of the LORD should have submitted themselves to him: and their time should have endured for ever.
Þá mundu hatursmenn Drottins skríða fyrir honum og ógæfa þeirra vara við.
16 He would have fed them also with the finest of the wheat: and with honey out of the rock I should have satisfied thee.
En ykkur mundi hann ala vel! Já, gefa ykkur hunang úr klettaskoru!“
