< Psalms 78 >

1 Maschil of Asaph. Give ear, O my people, [to] my law: incline your ear to the words of my mouth.
قصیده آساف ای قوم من شریعت مرا بشنوید! گوشهای خود را به سخنان دهانم فراگیرید!۱
2 I will open my mouth in a parable: I will utter dark sayings of old:
دهان خود را به مثل باز خواهم کرد به چیزهایی که از بنای عالم مخفی بود تنطق خواهم نمود.۲
3 Which we have heard and known, and our fathers have told us.
که آنها را شنیده و دانسته‌ایم و پدران مابرای ما بیان کرده‌اند.۳
4 We will not hide [them] from their children, showing to the generation to come the praises of the LORD, and his strength, and his wonderful works that he hath done.
از فرزندان ایشان آنها راپنهان نخواهیم کرد. تسبیحات خداوند را برای نسل آینده بیان می‌کنیم و قوت او و اعمال عجیبی را که او کرده است.۴
5 For he established a testimony in Jacob, and appointed a law in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children:
زیرا که شهادتی دریعقوب برپا داشت و شریعتی در اسرائیل قرار دادو پدران ما را امر فرمود که آنها را به فرزندان خودتعلیم دهند؛۵
6 That the generation to come might know [them], [even] the children [who] should be born; [who] should arise and declare [them] to their children:
تا نسل آینده آنها را بدانند وفرزندانی که می‌بایست مولود شوند تا ایشان برخیزند و آنها را به فرزندان خود بیان نمایند؛۶
7 That they might set their hope in God, and not forget the works of God, but keep his commandments:
و ایشان به خدا توکل نمایند و اعمال خدا رافراموش نکنند بلکه احکام او را نگاه دارند.۷
8 And might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation; a generation [that] set not their heart aright, and whose spirit was not steadfast with God.
ومثل پدران خود نسلی گردن کش و فتنه انگیزنشوند، نسلی که دل خود را راست نساختند وروح ایشان بسوی خدا امین نبود.۸
9 The children of Ephraim, [being] armed, [and] carrying bows, turned back in the day of battle.
بنی افرایم که مسلح و کمان کش بودند، درروز جنگ رو برتافتند.۹
10 They kept not the covenant of God, and refused to walk in his law;
عهد خدا را نگاه نداشتند و از سلوک به شریعت او ابا نمودند،۱۰
11 And forgot his works, and his wonders that he had shown them.
واعمال و عجایب او را فراموش کردند که آنها رابدیشان ظاهر کرده بود،۱۱
12 Marvelous things did he in the sight of their fathers, in the land of Egypt, [in] the field of Zoan.
و در نظر پدران ایشان اعمال عجیب کرده بود، در زمین مصر و در دیارصوعن.۱۲
13 He divided the sea, and caused them to pass through; and he made the waters to stand as a heap.
دریا را منشق ساخته، ایشان را عبورداد و آبها را مثل توده برپا نمود.۱۳
14 In the day-time also he led them with a cloud, and all the night with a light of fire.
و ایشان را درروز به ابر راهنمایی کرد و تمامی شب به نورآتش.۱۴
15 He cleaved the rocks in the wilderness, and gave [them] drink as [out of] the great depths.
در صحرا صخره‌ها را بشکافت و ایشان را گویا از لجه های عظیم نوشانید.۱۵
16 He brought streams also out of the rock, and caused waters to run down like rivers.
پس سیلها رااز صخره بیرون آورد و آب را مثل نهرها جاری ساخت.۱۶
17 And they sinned yet more against him by provoking the Most High in the wilderness.
و بار دیگر بر او گناه ورزیدند و برحضرت اعلی در صحرا فتنه انگیختند،۱۷
18 And they tempted God in their heart by asking food for their desire.
و دردلهای خود خدا را امتحان کردند، چونکه برای شهوات خود غذا خواستند.۱۸
19 Yes, they spoke against God; they said, Can God furnish a table in the wilderness?
و بر‌ضد خداتکلم کرده، گفتند: «آیا خدا می‌تواند در صحراسفره‌ای حاضر کند؟۱۹
20 Behold, he smote the rock, that the waters gushed out, and the streams overflowed; can he give bread also? can he provide flesh for his people?
اینک صخره را زد و آبهاروان شد و وادیها جاری گشت. آیا می‌تواند نان رانیز بدهد. و گوشت را برای قوم خود حاضرسازد؟»۲۰
21 Therefore the LORD heard [this], and was wroth: so a fire was kindled against Jacob, and anger also came up against Israel;
پس خدا این را شنیده، غضبناک شد و آتش در یعقوب افروخته گشت و خشم بر اسرائیل مشتعل گردید.۲۱
22 Because they believed not in God, and trusted not in his salvation:
زیرا به خدا ایمان نیاوردند و به نجات او اعتماد ننمودند.۲۲
23 Though he had commanded the clouds from above, and opened the doors of heaven,
پس ابرها را از بالاامر فرمود و درهای آسمان را گشود۲۳
24 And had rained down manna upon them to eat, and had given them of the corn of heaven.
و من را برایشان بارانید تا بخورند و غله آسمان را بدیشان بخشید.۲۴
25 Man ate angels' food: he sent them food to the full.
مردمان، نان زورآوران را خوردند وآذوقه‌ای برای ایشان فرستاد تا سیر شوند.۲۵
26 He caused an east wind to blow in the heaven: and by his power he brought in the south wind.
بادشرقی را در آسمان وزانید و به قوت خود، بادجنوبی را آورد،۲۶
27 He rained flesh also upon them as dust, and feathered fowls like as the sand of the sea:
و گوشت را برای ایشان مثل غبار بارانید و مرغان بالدار را مثل ریگ دریا.۲۷
28 And he let [it] fall in the midst of their camp, around their habitations.
وآن را در میان اردوی ایشان فرود آورد، گرداگردمسکن های ایشان.۲۸
29 So they ate, and were well filled: for he gave them their own desire;
پس خوردند و نیکو سیرشدند و موافق شهوات ایشان بدیشان داد.۲۹
30 They were not estranged from their desire: but while their meat [was] yet in their mouths,
ایشان از شهوت خود دست نکشیدند. و غذاهنوز در دهان ایشان بود۳۰
31 The wrath of God came upon them, and slew the fattest of them, and smote down the chosen [men] of Israel.
که غضب خدا برایشان افروخته شده؛ تنومندان ایشان را بکشت وجوانان اسرائیل را هلاک ساخت.۳۱
32 For all this they sinned still, and believed not for his wondrous works.
با وجود این همه، باز گناه ورزیدند و به اعمال عجیب او ایمان نیاوردند.۳۲
33 Therefore their days did he consume in vanity, and their years in trouble.
بنابراین، روزهای ایشان را در بطالت تمام کرد و سالهای ایشان را درترس.۳۳
34 When he slew them, then they sought him: and they returned and inquired early after God.
هنگامی که ایشان را کشت اورا طلبیدند و بازگشت کرده، درباره خدا تفحص نمودند،۳۴
35 And they remembered that God [was] their rock, and the high God their redeemer.
و به یاد آوردند که خدا صخره ایشان، و خدای تعالی ولی ایشان است.۳۵
36 Nevertheless they flattered him with their mouth, and they lied to him with their tongues.
اما به دهان خود او را تملق نمودند و به زبان خویش به اودروغ گفتند.۳۶
37 For their heart was not right with him, neither were they steadfast in his covenant.
زیرا که دل ایشان با او راست نبودو به عهد وی موتمن نبودند.۳۷
38 But he, [being] full of compassion, forgave [their] iniquity, and destroyed [them] not: yes, many a time he turned his anger away, and did not stir up all his wrath.
اما او به حسب رحمانیتش گناه ایشان راعفو نموده، ایشان را هلاک نساخت بلکه بارهاغضب خود را برگردانیده، تمامی خشم خویش را برنینگیخت.۳۸
39 For he remembered that they [were but] flesh; a wind that passeth away, and cometh not again.
و به یاد آورد که ایشان بشرند، بادی که می‌رود و بر نمی گردد.۳۹
40 How oft did they provoke him in the wilderness, [and] grieve him in the desert!
چند مرتبه درصحرا بدو فتنه انگیختند و او را در بادیه رنجانیدند.۴۰
41 Yes, they turned back and tempted God, and limited the Holy One of Israel.
و برگشته، خدا را امتحان کردند وقدوس اسرائیل را اهانت نمودند،۴۱
42 They remembered not his hand, [nor] the day when he delivered them from the enemy.
و قوت او رابه‌خاطر نداشتند، روزی که ایشان را از دشمن رهانیده بود.۴۲
43 How he had wrought his signs in Egypt, and his wonders in the field of Zoan:
که چگونه آیات خود را در مصرظاهر ساخت و معجزات خود را در دیار صوعن.۴۳
44 And had turned their rivers into blood; and their floods, that they could not drink.
و نهرهای ایشان را به خون مبدل نمود ورودهای ایشان را تا نتوانستند نوشید.۴۴
45 He sent divers sorts of flies among them, which devoured them; and frogs, which destroyed them.
انواع پشه‌ها در میان ایشان فرستاد که ایشان را گزیدند وغوکهایی که ایشان را تباه نمودند؛۴۵
46 He gave also their increase to the caterpillar, and their labor to the locust.
و محصول ایشان را به کرم صد پا سپرد و عمل ایشان را به ملخ داد.۴۶
47 He destroyed their vines with hail, and their sycamore trees with frost.
تاکستان ایشان را به تگرگ خراب کردو درختان جمیز ایشان را به تگرگهای درشت.۴۷
48 He gave up their cattle also to the hail, and their flocks to hot thunderbolts.
بهایم ایشان را به تگرگ سپرد و مواشی ایشان را به شعله های برق.۴۸
49 He cast upon them the fierceness of his anger, wrath, and indignation, and trouble, by sending evil angels [among them].
و آتش خشم خود را برایشان فرستاد، غضب و غیظ و ضیق را، به فرستادن فرشتگان شریر.۴۹
50 He made a way to his anger; he spared not their soul from death, but gave their life over to the pestilence;
و راهی برای غضب خود مهیا ساخته، جان ایشان را از موت نگاه نداشت، بلکه جان ایشان را به وبا تسلیم نمود.۵۰
51 And smote all the first-born in Egypt; the chief of [their] strength in the tabernacles of Ham:
و همه نخست زادگان مصر را کشت، اوایل قوت ایشان را در خیمه های حام.۵۱
52 But made his own people to go forth like sheep, and guided them in the wilderness like a flock.
و قوم خود را مثل گوسفندان کوچانید وایشان را در صحرا مثل گله راهنمایی نمود.۵۲
53 And he led them on safely, so that they feared not: but the sea overwhelmed their enemies.
وایشان را در امنیت رهبری کرد تا نترسند و دریادشمنان ایشان را پوشانید.۵۳
54 And he brought them to the border of his sanctuary, [even to] this mountain, [which] his right hand had purchased.
و ایشان را به حدودمقدس خود آورد، بدین کوهی که به‌دست راست خود تحصیل کرده بود.۵۴
55 He cast out the heathen also before them, and divided them an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.
و امت‌ها را از حضورایشان راند و میراث را برای ایشان به ریسمان تقسیم کرد و اسباط اسرائیل را در خیمه های ایشان ساکن گردانید.۵۵
56 Yet they tempted and provoked the most high God, and kept not his testimonies:
لیکن خدای تعالی را امتحان کرده، بدو فتنه انگیختند و شهادات او را نگاه نداشتند.۵۶
57 But turned back, and dealt unfaithfully like their fathers: they were turned aside like a deceitful bow.
وبرگشته، مثل پدران خود خیانت ورزیدند و مثل کمان خطا کننده منحرف شدند.۵۷
58 For they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their graven images.
و به مقامهای بلند خود خشم او را به هیجان آوردند و به بتهای خویش غیرت او را جنبش دادند.۵۸
59 When God heard [this], he was wroth, and greatly abhorred Israel:
چون خدااین را بشنید غضبناک گردید و اسرائیل را به شدت مکروه داشت.۵۹
60 So that he forsook the tabernacle of Shiloh, the tent [which] he placed among men;
پس مسکن شیلو را ترک نمود، آن خیمه‌ای را که در میان آدمیان برپاساخته بود،۶۰
61 And delivered his strength into captivity, and his glory into the enemy's hand.
و (تابوت ) قوت خود را به اسیری داد و جمال خویش را به‌دست دشمن سپرد،۶۱
62 He gave over his people also to the sword; and was wroth with his inheritance.
وقوم خود را به شمشیر تسلیم نمود و با میراث خود غضبناک گردید.۶۲
63 The fire consumed their young men; and their maidens were not given to marriage.
جوانان ایشان را آتش سوزانید و برای دوشیزگان ایشان سرود نکاح نشد.۶۳
64 Their priests fell by the sword; and their widows made no lamentation.
کاهنان ایشان به دم شمشیر افتادند وبیوه های ایشان نوحه گری ننمودند.۶۴
65 Then the LORD awaked as one out of sleep, [and] like a mighty man that shouteth by reason of wine.
آنگاه خداوند مثل کسی‌که خوابیده بودبیدار شد، مثل جباری که از شراب می‌خروشد،۶۵
66 And he smote his enemies in the hinder part: he put them to a perpetual reproach.
و دشمنان خود را به عقب زد و ایشان را عارابدی گردانید.۶۶
67 Moreover he refused the tabernacle of Joseph, and chose not the tribe of Ephraim:
و خیمه یوسف را رد نموده، سبط افرایم را برنگزید.۶۷
68 But chose the tribe of Judah, the mount Zion which he loved.
لیکن سبط یهودا رابرگزید و این کوه صهیون را که دوست می‌داشت.۶۸
69 And he built his sanctuary like high [palaces], like the earth which he hath established for ever.
و قدس خود را مثل کوههای بلند بنا کرد، مثل جهان که آن را تا ابدالاباد بنیاد نهاد.۶۹
70 He chose David also his servant, and took him from the sheep-folds:
و بنده خود داود را برگزید و او را از آغلهای گوسفندان گرفت.۷۰
71 From following the ewes great with young he brought him to feed Jacob his people, and Israel his inheritance.
از عقب میشهای شیرده او را آورد تاقوم او یعقوب و میراث او اسرائیل را رعایت کند.۷۱
72 So he fed them according to the integrity of his heart; and guided them by the skillfulness of his hands.
پس ایشان را به حسب کمال دل خود رعایت نمود و ایشان را به مهارت دستهای خویش هدایت کرد.۷۲

< Psalms 78 >