Psalms 69
1 To the chief Musician upon Shoshannim, [A Psalm] of David. Save me, O God; for the waters are come in to [my] soul.
Frelsaðu mig, ó Guð, því að vatnið hækkar sífellt
2 I sink in deep mire, where [there is] no standing: I am come into deep waters, where the floods overflow me.
og ég sekk æ dýpra í þessa botnlausu leðju.
3 I am weary of my crying: my throat is dried: my eyes fail while I wait for my God.
Ég er útgrátinn og örmagna, hálsinn þurr og sár og augun þrútin. Góði Guð, bjargaðu mér!
4 They that hate me without a cause are more than the hairs of my head: they that would destroy me, [being] my enemies wrongfully, are mighty: then I restored [that] which I took not away.
Þeir eru margir sem hata mig að ástæðulausu, fjöldi manna sem brugga mér banaráð. Þó er ég saklaus. Þeir heimta að ég bæti það sem ég hef ekki brotið!
5 O God, thou knowest my foolishness; and my sins are not hid from thee.
Ó, Guð, þú þekkir heimsku mína og syndir.
6 Let not them that wait on thee, O LORD God of hosts, be ashamed for my sake: let not those that seek thee be confounded for my sake, O God of Israel.
Drottinn Guð, þú sem ræður hersveitum himnanna, láttu mig ekki verða til hneykslunar þeim sem treysta þér. Þú Guð Ísraels, forðaðu mér frá því að valda þeim vonbrigðum,
7 Because for thy sake I have borne reproach; shame hath covered my face.
þó svo að þín vegna sé ég hæddur og smáður.
8 I am become a stranger to my brethren, and an alien to my mother's children.
Jafnvel bræður mínir sniðganga mig!
9 For the zeal of thy house hath eaten me up; and the reproaches of them that reproached thee have fallen upon me.
Guð, þú ert í huga mér öllum stundum og um musteri þitt hugsa ég. Og vegna þess að ég held uppi málstað þínum, hata þeir mig, rétt eins og þig.
10 When I wept, [and chastened] my soul with fasting, that was to my reproach.
Ég hef fastað og iðrast frammi fyrir þér, en þeir hæddu mig engu að síður.
11 I made sackcloth also my garment; and I became a proverb to them.
Ég klæddist hærusekk – tákni auðmýktar og iðrunar – og þá ortu þeir um mig níðvísu!
12 They that sit in the gate speak against me; and I [was] the song of the drunkards.
Ég er nýjasta fréttin í bænum og jafnvel rónarnir spotta mig!
13 But as for me, my prayer [is] to thee, O LORD, [in] an acceptable time: O God, in the multitude of thy mercy hear me, in the truth of thy salvation.
En ég held áfram að biðja til þín, Drottinn, og gefst ekki upp, því að þú hlustar! Svaraðu mér með blessun þinni og miskunnaðu mér.
14 Deliver me out of the mire, and let me not sink: let me be delivered from them that hate me, and out of the deep waters.
Dragðu mig upp úr leðjunni, Drottinn, ég finn að ég er að sökkva! Forðaðu mér frá óvinum mínum, úr þessum hræðilega pytti!
15 Let not the water-flood overflow me, neither let the deep swallow me up, and let not the pit shut her mouth upon me.
Láttu ekki flóðið taka mig, hringiðuna svelgja mig!
16 Hear me, O LORD; for thy loving-kindness [is] good: turn to me according to the multitude of thy tender mercies.
Ó, Drottinn, svaraðu bænum mínum, vegna gæsku þinnar og náðar við mig.
17 And hide not thy face from thy servant; for I am in trouble: hear me speedily.
Snúðu ekki við mér bakinu, því að ég er í nauðum staddur! Flýttu þér! Komdu og frelsaðu mig!
18 Draw nigh to my soul, [and] redeem it: deliver me because of my enemies.
Drottinn, komdu og bjargaðu mér! Leystu mig undan ofríki óvina minna.
19 Thou hast known my reproach, and my shame, and my dishonor: my adversaries [are] all before thee.
Þú sérð þá og þekkir háðsglósur þeirra, hvernig þeir níða mig niður.
20 Reproach hath broken my heart; and I am full of heaviness: and I looked [for some] to take pity, but [there was] none; and for comforters, but I found none.
Háðsyrði þeirra hafa sært mig djúpu sári og andi minn örmagnast. Ó, ef einhver hefði sýnt mér samúð og einhver viljað hugga mig!
21 They gave me also gall for my food; and in my thirst they gave me vinegar to drink.
Þeir færðu mér eitraðan mat – malurt – og edik við þorstanum.
22 Let their table become a snare before them: and [that which should have been] for [their] welfare, [let it become] a trap.
Verði gleði þeirra að sorg og friður þeirra að skelfingu.
23 Let their eyes be darkened, that they see not; and make their loins continually to shake.
Myrkur komi yfir þá, blinda og ringulreið.
24 Pour out thy indignation upon them, and let thy wrathful anger take hold of them.
Reiði þín upptendrist gegn þeim og eldur þinn tortími þeim.
25 Let their habitation be desolate; [and] let none dwell in their tents.
Leggðu hús þeirra í rúst svo að þar búi enginn framar.
26 For they persecute [him] whom thou hast smitten; and they talk to the grief of those whom thou hast wounded.
Því að þeir ofsækja þann sem þú hefur slegið og hlæja að kvöl þess sem þú hefur gegnumstungið.
27 Add iniquity to their iniquity: and let them not come into thy righteousness.
Skráðu hjá þér allar syndir þeirra, já láttu enga gleymast.
28 Let them be blotted out of the book of the living, and not be written with the righteous.
Strikaðu þá út af listanum yfir þá sem fá að lifa, leyfðu þeim ekki að njóta lífsins með réttlátum.
29 But I [am] poor and sorrowful: let thy salvation, O God, set me up on high.
Ó, Guð, frelsaðu mig úr þessari neyð! Ég veit að þú munt bjarga mér!
30 I will praise the name of God with a song, and will magnify him with thanksgiving.
Ég lofa Guð í ljóði, mikla hann með lofsöng.
31 [This] also shall please the LORD better than an ox [or] bullock that hath horns and hoofs.
Það mun gleðja hann meira en margs konar fórnir.
32 The humble shall see [this], [and] be glad: and your heart shall live that seek God.
Hinir auðmjúku munu sjá að Drottinn hjálpar mér og þeir munu gleðjast. Já, gleðjist, þið sem leitið Guðs!
33 For the LORD heareth the poor, and despiseth not his prisoners.
Því að Drottinn heyrir hróp hinna snauðu, og snýr ekki við þeim bakinu.
34 Let the heaven and earth praise him, the seas, and every thing that moveth therein.
Himinn og jörð, lofið Drottin, og hafið og allt sem í því er!
35 For God will save Zion, and will build the cities of Judah: that they may dwell there, and have it in possession.
Því að Guð mun frelsa Jerúsalem og endurreisa borgirnar í Júda og þjóð hans mun búa við öryggi.
36 The seed also of his servants shall inherit it: and they that love his name shall dwell therein.
Börnin munu erfa landið og þeir sem elska Drottin njóta þar friðar og velgengni.
