Psalms 55
1 To the chief Musician on Neginoth, Maschil, [A Psalm] of David. Give ear to my prayer, O God; and hide not thyself from my supplication.
Heyr bæn mína, ó Guð! Snú þér ekki frá þegar ég ákalla þig.
2 Attend to me, and hear me: I mourn in my complaint, and make a noise;
Hlustaðu á ákall mitt. Ég andvarpa og græt í sorg minni.
3 Because of the voice of the enemy, because of the oppression of the wicked: for they cast iniquity upon me, and in wrath they hate me.
Óvinir mínir æpa á mig, hóta að drepa mig. Þeir umkringja mig og brugga mér banaráð, öskra á mig í hamslausri reiði.
4 My heart is severely pained within me: and the terrors of death have fallen upon me.
Ég er lamaður af ótta, fullur örvæntingar.
5 Fearfulness and trembling have come upon me, and horror hath overwhelmed me.
Hvílík skelfing!
6 And I said, O that I had wings like a dove! [for then] I would fly away, and be at rest.
Ó, að ég hefði vængi eins og fuglinn! Þá mundi ég fljúga burt og leita skjóls.
7 Lo, [then] I would wander far off, [and] remain in the wilderness. (Selah)
Ég mundi svífa langt og leita skjóls í eyðimörkinni,
8 I would hasten my escape from the windy storm [and] tempest.
flýja á öruggan stað, laus úr allri hættu.
9 Destroy, O LORD, [and] divide their tongues: for I have seen violence and strife in the city.
Ó, Drottinn, ruglaðu þá í ríminu! Sérðu ekki kúgunina sem viðgengst?
10 Day and night they go about it upon its walls: mischief also and sorrow [are] in the midst of it.
Þeir vakta borgina daga og nætur, ganga múrana og skima eftir óvinum. En neyðin er innandyra, því að ofbeldi og svik eru í borginni,
11 Wickedness [is] in the midst of it: deceit and guile depart not from her streets.
morð og gripdeildir.
12 For [it was] not an enemy [that] reproached me; then I could have borne [it]: neither [was it] he that hated me [that] magnified [himself] against me; then I would have hid myself from him:
Ekki var það óvinur minn sem ofsótti mig – það gæti ég þolað. Þá hefði ég falið mig um stund.
13 But [it was] thou, a man my equal, my guide, and my acquaintance.
En það varst þú, vinur minn og félagi.
14 We took sweet counsel together, [and] walked to the house of God in company.
Við sem vorum alúðarvinir og gengum saman í Guðs hús.
15 Let death seize upon them, [and] let them go down quick into hell: for wickedness [is] in their dwellings, [and] among them. (Sheol h7585)
Dauðinn taki þá og dragi þá til heljar, því að illska er í húsum þeirra, synd í hjörtum þeirra. (Sheol h7585)
16 As for me, I will call upon God: and the LORD will save me.
En ég hrópa til Guðs, og hann mun frelsa mig!
17 Evening, and morning, and at noon, will I pray, and cry aloud: and he will hear my voice.
Kvölds og morgna og um miðjan dag sárbæni ég Guð. Ég veit að hann heyrir til mín og mun svara mér.
18 He hath delivered my soul in peace from the battle [that was] against me: for there were many with me.
Þótt óvinir mínir séu margir, mun hann samt frelsa mig og gefa mér frið.
19 God will hear and afflict them, even he that abideth of old. (Selah) Because they have no changes, therefore they fear not God.
Sjálfur Guð – sem er frá eilífð – mun svara mér, en óvinir mínir, breytast ekki og óttast ekki Guð.
20 He hath put forth his hands against such as are at peace with him: he hath broken his covenant.
En vinur minn, sveik mig og ofsótti – rauf heit sitt.
21 [The words] of his mouth were smoother than butter, but war [was] in his heart: his words were softer than oil, yet [were] they drawn swords.
Orðin á tungu hans voru ljúf og blíð en hjartað fullt af hatri.
22 Cast thy burden upon the LORD, and he will sustain thee: he will never suffer the righteous to be moved.
Varpaðu áhyggjum þínum á Drottin, hann ber umhyggju fyrir þér. Hann mun aldrei láta trúaðan mann verða valtan á fótum.
23 But thou, O God, wilt bring them down into the pit of destruction: bloody and deceitful men shall not live out half their days; but I will trust in thee.
Guð mun varpa óvinum mínum til heljar, til dánarheima. Morðingjar og svikarar munu ekki ná háum aldri. En ég treysti þér, að þú leyfir mér að lifa. (questioned)
