Psalms 31
1 To the chief Musician, A Psalm of David. In thee, O LORD, do I put my trust; let me never be ashamed: deliver me in thy righteousness.
| برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، به تو پناه آورده‌ام، نگذار هرگز سرافکنده شوم. تو عادلی، پس مرا نجات ده. |
2 Bow down thy ear to me; deliver me speedily: be thou my strong rock, for a house of defense to save me.
| به دعای من گوش ده و هر چه زودتر مرا نجات ببخش. پناهگاهی مطمئن و خانه‌ای حصاردار برای من باش و مرا برهان. |
3 For thou [art] my rock and my fortress; therefore for thy name's sake lead me, and guide me.
| تو پناهگاه و سنگر من هستی؛ به خاطر نام خود مرا رهبری و هدایت فرما. |
4 Pull me out of the net that they have laid privily for me: for thou [art] my strength.
| مرا از دامی که برایم نهاده‌اند حفظ نما و از خطر برهان. |
5 Into thy hand I commit my spirit: thou hast redeemed me, O LORD God of truth.
| روح خود را به دست تو می‌سپارم؛ ای یهوه خدای امین، تو بهای آزادی مرا پرداخته‌ای. |
6 I have hated them that regard lying vanities: but I trust in the LORD.
| از آنانی که به بت اعتماد می‌کنند، متنفرم؛ من بر تو، ای خداوند، توکل کرده‌ام. |
7 I will be glad and rejoice in thy mercy: for thou hast considered my trouble; thou hast known my soul in adversities;
| محبت تو مایۀ شادی و سرور من است، زیرا به مصیبت من توجه نمودی و از مشکلات من آگاه شدی. |
8 And hast not shut me up into the hand of the enemy: thou hast set my foot in a large room.
| مرا به دست دشمن نسپردی، بلکه راه نجات پیش پایم نهادی. |
9 Have mercy upon me, O LORD, for I am in trouble: my eye is consumed with grief, [yes], my soul and my belly.
| خداوندا، بر من رحم کن، زیرا در تنگنا و سختی هستم. چشمانم از شدت گریه تار شده است. دیگر تاب و تحمل ندارم. |
10 For my life is spent with grief, and my years with sighing: my strength faileth because of my iniquity, and my bones are consumed.
| عمرم با آه و ناله به سر می‌رود. بر اثر گناه، قوتم را از دست داده‌ام و استخوانهایم می‌پوسند. |
11 I was a reproach among all my enemies, but especially among my neighbors, and a fear to my acquaintance: they that saw me without fled from me.
| نزد همهٔ دشمنان سرافکنده و رسوا شده‌ام و پیش همسایگان نمی‌توانم سرم را بلند کنم. آشنایان از من می‌ترسند؛ هر که مرا در کوچه و بازار می‌بیند، می‌گریزد. |
12 I am forgotten as a dead man out of mind: I am like a broken vessel.
| همچون مرده‌ای هستم که به دست فراموشی سپرده شده است؛ مانند ظرفی هستم که به دور انداخته باشند. |
13 For I have heard the slander of many: fear [was] on every side: while they took counsel together against me, they devised to take away my life.
| شنیده‌ام که بسیاری از من بدگویی می‌کنند. وحشت مرا احاطه کرده است، زیرا آنان نقشهٔ قتل مرا می‌کشند و بر ضد من برخاسته‌اند و قصد جانم را دارند. |
14 But I trusted in thee, O LORD: I said, Thou [art] my God.
| اما من بر تو، ای خداوند، توکل کرده‌ام و می‌گویم که خدای من تو هستی. |
15 My times [are] in thy hand: deliver me from the hand of my enemies, and from them that persecute me.
| زندگی من در دست تو است؛ مرا از دست دشمنان و آزاردهندگانم برهان. |
16 Make thy face to shine upon thy servant: save me for thy mercies' sake.
| نظر لطف بر بنده‌ات بیفکن و در محبت خود مرا نجات ده. |
17 Let me not be ashamed, O LORD; for I have called upon thee: let the wicked be ashamed, and let them be silent in the grave. (Sheol h7585)
| ای خداوند، به تو متوسل شده‌ام، نگذار سرافکنده شوم. بگذار شریران شرمنده شوند و خاموش به قبرهایشان فرو روند. (Sheol h7585) |
18 Let the lying lips be put to silence; which speak grievous things proudly and contemptuously against the righteous.
| بگذار زبان دروغگو که بر ضد عادلان سخن می‌گوید لال شود. |
19 [Oh] how great [is] thy goodness, which thou hast laid up for them that fear thee; [which] thou hast wrought for them that trust in thee before the sons of men!
| خداوندا، چه عظیم است نیکویی تو که برای ترسندگانت ذخیره کرده‌ای! تو آن را در حق کسانی که به تو پناه می‌برند، در برابر مردم بجا می‌آوری. |
20 Thou shalt hide them in the secret of thy presence from the pride of man: thou shalt keep them secretly in a pavilion from the strife of tongues.
| دوستدارانت را از دام توطئه و زخم زبان در امان می‌داری و آنها را در سایهٔ حضورت پناه می‌دهی. |
21 Blessed [be] the LORD: for he hath showed me his wonderful kindness in a strong city.
| خداوند را سپاس باد! زیرا زمانی که من در محاصره بودم، او محبتش را به طرز شگفت‌انگیزی به من نشان داد! |
22 For I said in my haste, I am cut off from before thy eyes: nevertheless thou heardest the voice of my supplications when I cried to thee.
| من ترسیده بودم و فکر می‌کردم که دیگر از نظر خداوند افتاده‌ام؛ اما وقتی نزد او فریاد برآوردم، او دعای مرا شنید و مرا اجابت فرمود. |
23 O love the LORD, all ye his saints: [for] the LORD preserveth the faithful, and plentifully rewardeth the proud doer.
| ای قوم خداوند، او را دوست بدارید! خداوند افراد امین و وفادار را حفظ می‌کند، اما متکبران را به سزای اعمالشان می‌رساند. |
24 Be of good courage, and he will strengthen your heart, all ye that hope in the LORD.
| ای همهٔ کسانی که به خداوند امید بسته‌اید، شجاع و قوی دل باشید! |
