Psalms 12

1 To the chief Musician upon Sheminith. A Psalm of David. Help, LORD; for the godly man ceaseth; for the faithful fail from among the children of men.

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، به داد ما برس، زیرا دیگر اثری از خداشناسان نیست و انسان باوفا در دنیا باقی نمانده است.

2 They speak vanity every one with his neighbor: [with] flattering lips [and] with a double heart do they speak.

همه دروغ می‌گویند و با چاپلوسی یکدیگر را فریب می‌دهند.

3 The LORD shall cut off all flattering lips, [and] the tongue that speaketh proud things:

ای خداوند، زبان چاپلوسان و متکبران را بِبُر

4 Who have said, With our tongue will we prevail; our lips [are] our own: who [is] lord over us?

که می‌گویند: «ما هر چه را که بخواهیم با زبانمان به دست می‌آوریم. هر چه را که بخواهیم می‌گوییم و کسی نمی‌تواند مانع ما شود.»

5 For the oppression of the poor, for the sighing of the needy, now will I arise, saith the LORD; I will set [him] in safety [from him that] puffeth at him.

خداوند می‌گوید: «من برمی‌خیزم و به داد فقیران و درماندگان می‌رسم و آنها را از دست ظالمان نجات می‌بخشم.»

6 The words of the LORD [are] pure words: [as] silver tried in a furnace of earth, purified seven times.

وعده‌های خداوند، مانند نقره‌ای که هفت بار در کوره تصفیه شده باشد، پاک و قابل اعتماد است.

7 Thou shalt keep them, O LORD, thou shalt preserve them from this generation for ever.

ای خداوند، هر چند پای اشخاص بدکار به همه جا رسیده است و مردم کارهای پلید آنها را ستایش می‌کنند، ولی تو ما را تا ابد از چنین اشخاص حفظ خواهی کرد.

8 The wicked walk on every side, when the vilest men are exalted.