Psalms 107
1 O give thanks to the LORD, for [he is] good; for his mercy [endureth] for ever.
Þakkið Drottni, því að hann er góður og miskunn hans varir að eilífu.
2 Let the redeemed of the LORD say [so], whom he hath redeemed from the hand of the enemy;
Hafi Drottinn frelsað þig, þá segðu frá því! Segðu öðrum frá því að hann hafi frelsað þig frá óvinum þínum.
3 And gathered them out of the lands, from the east, and from the west, from the north, and from the south.
Hann leiddi hina útlægu heim frá ystu endimörkum jarðarinnar.
4 They wandered in the wilderness in a solitary way; they found no city to dwell in.
Þeir ráfuðu heimilislausir um eyðimörkina,
5 Hungry and thirsty, their soul fainted in them.
hungraðir og þyrstir og að niðurlotum komnir.
6 Then they cried to the LORD in their trouble, [and] he delivered them out of their distresses.
„Drottinn, hjálpaðu okkur!“hrópuðu þeir, og hann svaraði bæn þeirra!
7 And he led them forth by the right way, that they might go to a city of habitation.
Hann leiddi þá í öruggt skjól, til byggilegrar borgar.
8 Oh that [men] would praise the LORD [for] his goodness, and [for] his wonderful works to the children of men!
Ó, að þetta fólk vildi nú lofa Drottin fyrir miskunn hans og öll hans dásamlegu verk,
9 For he satisfieth the longing soul, and filleth the hungry soul with goodness.
því að hann svalar þyrstri sál og mettar hungraðan gæðum.
10 Such as sit in darkness and in the shades of death, [being] bound in affliction and iron;
Hverjir eru þessir sem sitja í myrkri og skugga dauðans, þjáðir af eymd og volæði?
11 Because they rebelled against the words of God, and contemned the counsel of the Most High:
Þeir gerðu uppreisn gegn Drottni, fyrirlitu hann, hinn hæsta Guð.
12 Therefore he brought down their heart with labor; they fell down, and [there was] none to help.
Þess vegna beygði hann þá með mæðu. Þeir hrösuðu og enginn gat hjálpað þeim á fætur.
13 Then they cried to the LORD in their trouble, [and] he saved them out of their distresses.
Þá hrópuðu þeir til Drottins í neyð sinni og hann bjargaði þeim!
14 He brought them out of darkness and the shades of death, and broke their bands asunder.
Hann leiddi þá út úr myrkri og skugga dauðans og braut fjötra þeirra.
15 Oh that [men] would praise the LORD [for] his goodness, and [for] his wonderful works to the children of men!
Þeir skulu lofa Drottin fyrir elsku hans og öll hans miskunnarverk!
16 For he hath broken the gates of brass, and cut the bars of iron asunder.
Því að hann mölvaði hlið dýflissunnar og braut sundur rimlana.
17 Fools, because of their transgression, and because of their iniquities, are afflicted.
Sumir kölluðu yfir sig ógæfu með heimsku sinni.
18 Their soul abhorreth all manner of food; and they draw near to the gates of death.
Loks bauð þeim við öllum mat. Þeir sáu ekkert framundan nema dauðann.
19 Then they cry to the LORD in their trouble, he saveth them out of their distresses.
Þá kölluðu þeir til Drottins í neyð sinni og hann bjargaði þeim úr angist þeirra, kom þeim á réttan veg.
20 He sent his word, and healed them, and delivered [them] from their destructions.
Hann sendi út orð sitt og læknaði þá, hreif þá frá dyrum dauðans.
21 Oh that [men] would praise the LORD [for] his goodness, and [for] his wonderful works to the children of men!
Ó, að menn þessir vildu lofa Drottin fyrir elsku hans og öll hans dásemdarverk!
22 And let them sacrifice the sacrifices of thanksgiving, and declare his works with rejoicing.
Þeir þakki honum heilshugar og kunngjöri verk hans með gleði.
23 They that go down to the sea in ships, that do business on great waters;
Og svo eru þeir sem sigla um höfin, kaupmenn sem flytja vörur milli landa.
24 These see the works of the LORD, and his wonders in the deep.
Einnig þeir fá að reyna máttarverk Drottins.
25 For he commandeth, and raiseth the stormy wind, which lifteth up its waves.
Hann kallar á storminn og lætur öldurnar rísa.
26 They mount up to the heaven, they go down again to the depths: their soul is melted because of trouble.
Skipin sveiflast til himins og hverfa í öldudali – öllum um borð fellst hugur í neyðinni.
27 They reel to and fro, and stagger like a drunken man, and are at their wit's end.
Þeir ramba og skjögra eins og drukknir menn og vita ekki sitt rjúkandi ráð.
28 Then they cry to the LORD in their trouble, and he bringeth them out of their distresses.
Þá hrópa þeir til Drottins í neyð sinni og hann frelsar þá.
29 He maketh the storm a calm, so that the waves [of the sea] are still.
Hann kyrrir bæði sjó og vind.
30 Then are they glad because they are quiet; so he bringeth them to their desired haven.
Hvílík blessun að ná höfn og njóta lognsins!
31 Oh that [men] would praise the LORD [for] his goodness, and [for] his wonderful works to the children of men!
Ó, að þessir menn vildu þakka Drottni miskunn hans og öll hans dásemdarverk.
32 Let them exalt him also in the congregation of the people, and praise him in the assembly of the elders.
Þeir lofi hann upphátt í söfnuðinum og í áheyrn leiðtoga Ísraels.
33 He turneth rivers into a wilderness, and the water-springs into dry ground;
Hann þurrkar upp fljótin
34 A fruitful land into barrenness, for the wickedness of them that dwell in it.
og gerir land óguðlegra að skorpinni saltsléttu.
35 He turneth the wilderness into a standing water, and dry ground into water-springs.
En hann kann líka að breyta auðninni í frjósama og vatnsríka vin.
36 And there he maketh the hungry to dwell, that they may prepare a city for habitation;
Þangað leiðir hann hungraða sem setjast þar að og byggja sér borgir,
37 And sow the fields, and plant vineyards, which may yield fruits of increase.
sá í akra, gróðursetja víngarða og afla afurða.
38 He blesseth them also, so that they are multiplied greatly; and suffereth not their cattle to decrease.
Þannig blessar hann! Og þeir margfaldast stórum og fénaði þeirra fjölgar.
39 Again, they are diminished and brought low through oppression, affliction, and sorrow.
Sumir missa allt í ofsókn, þjáningu og sorg,
40 He poureth contempt upon princes, and causeth them to wander in the wilderness, [where there is] no way.
því að Guð sendir hrokafullum skömm og lætur tignarmenn ráfa um í rústum,
41 Yet he setteth the poor on high from affliction, and maketh him families like a flock.
en hann bjargar fátæklingum sem honum treysta, gefur þeim fjölda afkomenda og mikla hagsæld.
42 The righteous shall see [it], and rejoice: and all iniquity shall stop her mouth.
Þetta sjá hinir guðhræddu og þeir gleðjast, meðan óguðlegir þegja í skömm.
43 Whoever [is] wise, and will observe these [things], even they shall understand the loving-kindness of the LORD.
Þú sem ert vitur, hugleiddu þetta! Hugsaðu um miskunn og kærleika Drottins.
