Psalms 104

1 Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honor and majesty.

Dayegon mo si Jehova, Oh kalag ko. Oh Jehova nga Dios ko, daku ka sa hilabihan; Ikaw nabistihan sa kadungganan ug sa pagkahalangdon:

2 Who coverest [thyself] with light as [with] a garment: who stretchest out the heavens like a curtain:

Nga nagatabon sa imong kaugalingon sa kahayag ingon nga bisti; Nga nagabuklad sa kalangitan ingon sa usa ka tabil;

3 Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind:

Nga nagapahaluna sa mga sagbayan sa iyang mga lawak diha sa katubigan; Nga nagahimo sa mga panganod nga iyang carro; Nga nagalakaw sa ibabaw sa mga pako sa hangin;

4 Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire:

Nga nagahimo sa kahanginan ingon nga mga sinugo; Mga siga sa kalayo maoy iyang mga alagad;

5 [Who] laid the foundations of the earth, [that] it should not be removed for ever.

Nga mao ang nagpahaluna sa mga patukoranan sa yuta, Aron kini dili na gayud matarug sa walay katapusan.

6 Thou coveredst it with the deep as [with] a garment: the waters stood above the mountains.

Gitabonan mo siya sa kahiladman ingon nga usa ka bisti; Sa ibabaw sa kabukiran anaa ang katubigan.

7 At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away.

Sa imong pagbadlong nangalagiw (sila) Sa tingog sa imong dalugdog managdali (sila)

8 They go up by the mountains; they go down by the valleys to the place which thou hast founded for them.

(Minggimaw ang kabukiran, nangahugno ang mga walog) Ngadto sa dapit nga gitukod mo alang kanila.

9 Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.

Gibutangan mo (sila) ug utlanan aron (sila) dili makalabang; Aron dili (sila) managbalik sa pagtabon sa yuta.

10 He sendeth the springs into the valleys, [which] run among the hills.

Siya nagapadala sa mga tuboran ngadto sa mga walog; Nga nanagpahot-pahot sa taliwala sa kabukiran;

11 They give drink to every beast of the field: the wild asses quench their thirst.

Nanagpainum (sila) sa tagsatagsa ka mananap sa kapatagan; Niini ang mga asno nga ihalas nanagtagbaw sa ilang kauhaw.

12 By them shall the fowls of the heaven have their habitation, [which] sing among the branches.

Pinaagi kanila ang mga langgam sa kalangitan nanaghimo sa ilang puloy-anan; Sa taliwala sa mga sanga nanag-awit (sila)

13 He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.

Siya nagabubo sa kabukiran gikan sa iyang mga lawak: Sa bunga sa imong mga buhat napuno ang yuta.

14 He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;

Siya nagapatubo sa balili alang sa kahayupan, Ug sa bunglayon alang sa paghago sa tawo; Aron siya makahimo sa pagkuha ug makaon gikan sa yuta,

15 And wine [that] maketh glad the heart of man, [and] oil to make [his] face to shine, and bread [which] strengtheneth man's heart.

Ug sa vino nga makalipay sa kasingkasing sa tawo, Ug lana nga makapasinaw sa nawong, Ug sa tinapay nga makapalig-on sa kasingkasing sa tawo.

16 The trees of the LORD are full [of sap]; the cedars of Lebanon, which he hath planted;

Ginapuno sa yamog ang kakahoyan ni Jehova, Ang mga cedro sa Libano nga iyang gitanum;

17 Where the birds make their nests: [as for] the stork, the fir-trees [are] her house.

Diin didto nanagsalag ang kalanggaman: Ang hatag-as nga mga kahoyng haya mao ang balay sa langgam nga tabon.

18 The high hills [are] a refuge for the wild goats; [and] the rocks for the conies.

Ang hatag-as nga kabukiran maoy alang sa mga kanding nga ihalas; Ang mga pangpang nga lungib maoy dalangpanan sa mga conejo.

19 He appointeth the moon for seasons: the sun knoweth his going down.

Gibuhat niya ang bulan alang sa mga panahon: Ang adlaw nahibalo sa iyang pagsalop.

20 Thou makest darkness, and it is night: in which all the beasts of the forest do creep [forth].

Ginabuhat mo ang kangitngit, ug nahimo ang kagabhion, Diin nanagkamang ang tanang mga mananap sa lasang.

21 The young lions roar after their prey, and seek their food from God.

Ang mga gagmay nga leon nanagngulob sa ilang tulokbonon, Ug nangita sa ilang makaon gikan sa Dios.

22 The sun ariseth, they collect, and lay themselves down in their dens.

Nagasubang ang adlaw, kini ginatigum nila, Ug gipahamutang nila kini sa ilang mga lungib.

23 Man goeth forth to his work and to his labor until the evening.

Mogula ang tawo padulong ngadto sa iyang buhat Ug sa iyang bulohaton sa uma hangtud sa kahaponon.

24 O LORD, how manifold are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.

Oh Jehova, pagkadaghan sa imong mga buhat! Sa kaalam gibuhat mo silang tanan: Ang yuta napuno sa imong mga bahandi.

25 [So is] this great and wide sea, in which [are] creeping animals innumerable, both small and great beasts.

Sa unahan mao ang dagat, daku ug halapad, Diin atua ang mga dili maisip nga mga butang nanagkamang, Mga mananap nga magagmay ug dagku.

26 There go the ships: [there is] that leviathan, [which] thou hast made to play therein.

Didto nagapanaw ang mga sakayan; Didto anaa ang leviathan nga gibuhat mo aron magdula niana.

27 These wait all upon thee; that thou mayest give [them] their food in due season.

Ngatanan kini nanaghulat kanimo, Aron pagahatagan mo (sila) ug makaon sa ilang panahon.

28 [That which] thou givest them, they gather: thou openest thy hand, they are filled with good.

Ginahatagan mo (sila) nanagpanginum (sila) Ginabuklad mo ang imong kamot, (sila) nangatagbaw sa kaayohan.

29 Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust.

Ginatagoan mo ang imong nawong, (sila) nangagubot; Nagakuha ka sa ilang gininhawa, nangamatay (sila) Ug namalik sa ilang mga abug.

30 Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth.

Imong gipadala kanila ang imong Espiritu, gihimo (sila) Ug imong ginabag-o ang nawong sa yuta.

31 The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works.

Palungtara ang himaya ni Jehova sa walay katapusan; Papaglipaya si Jehova sa iyang mga buhat:

32 He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke.

Nga nagatan-aw ibabaw sa yuta, ug kini nagakurog; Siya nagatandog sa kabukiran, ug (sila) ming-aso.

33 I will sing to the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.

Kang Jehova magaawit ako samtang nga buhi pa ako: Sa akong Dios magaawit ako ug pagdayeg samtang nga buhi pa ako.

34 My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD.

Pakatam-ison unta ang akong pagpamalandong kaniya: Magakalipay ako kang Jehova.

35 Let sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou the LORD, O my soul. Praise ye the LORD.

Maut-ut unta ang mga makasasala sa yuta, Ug mahanaw unta ang mga dautan. Dayegon mo si Jehova, Oh kalag ko. Dayegon ninyo si Jehova.