< Psalms 103 >

1 [A Psalm] of David. Bless the LORD, O my soul: and all that is within me, [bless] his holy name.
مزمور داوود. ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای تمام وجود من، نام مقدّس او را ستایش کن!
2 Bless the LORD, O my soul, and forget not all his benefits:
ای جان من، خداوند را ستایش کن و تمام مهربانی‌های او را فراموش نکن!
3 Who forgiveth all thy iniquities; who healeth all thy diseases;
او تمام گناهانم را می‌آمرزد و همهٔ مرضهایم را شفا می‌بخشد.
4 Who redeemeth thy life from destruction; who crowneth thee with loving-kindness and tender mercies;
جان مرا از مرگ می‌رهاند و با محبت و رحمت خود مرا برکت می‌دهد!
5 Who satisfieth thy mouth with good [things]; [so that] thy youth is renewed like the eagle's.
جان مرا با نعمتهای خوب سیر می‌کند تا همچون عقاب، جوان و قوی بمانم.
6 The LORD executeth righteousness and judgment for all that are oppressed.
خداوند عدالت را اجرا می‌کند و حق مظلومان را به آنها می‌دهد.
7 He made known his ways to Moses, his acts to the children of Israel.
او روشهای خود را بر موسی آشکار نمود و اعمال شگفت‌انگیز خود را به بنی‌اسرائیل نشان داد.
8 The LORD [is] merciful and gracious, slow to anger, and abundant in mercy.
خداوند بخشنده و مهربان است؛ او دیر غضب و پر محبت می‌باشد.
9 He will not always chide: neither will he keep [his anger] for ever.
خداوند همیشه توبیخ و تنبیه نمی‌کند و تا ابد خشمگین نمی‌ماند.
10 He hath not dealt with us according to our sins; nor rewarded us according to our iniquities.
او با ما مطابق گناهانمان عمل ننموده و آنچنان که سزاوار بوده‌ایم، ما را به سزای اعمالمان نرسانده است.
11 For as the heaven is high above the earth, [so] great is his mercy towards them that fear him.
زیرا به اندازه‌ای که آسمان از زمین بلندتر است، به همان اندازه محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند عظیم می‌باشد!
12 As far as the east is from the west, [so] far hath he removed our transgressions from us.
به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است به همان اندازه خداوند گناهان ما را از ما دور کرده است!
13 Like as a father pitieth [his] children, [so] the LORD pitieth them that fear him.
همان‌طوری که یک پدر فرزندانش را دوست دارد، همچنان خداوند نیز کسانی را که او را گرامی می‌دارند دوست دارد.
14 For he knoweth our frame; he remembereth that we [are] dust.
خداوند از سرشت و فطرت ما آگاه است و می‌داند که خاک هستیم.
15 [As for] man, his days [are] as grass: as a flower of the field, so he flourisheth.
عمر انسان مانند علف و همچون گل صحرا می‌باشد،
16 For the wind passeth over it, and it is gone; and its place shall know it no more.
که روزی باد بر آن می‌وزد و از بین می‌رود و دیگر در آن مکانی که بوده، هرگز دیده نمی‌شود.
17 But the mercy of the LORD is from everlasting to everlasting upon them that fear him, and his righteousness to children's children;
اما محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند، همیشگی است و او عدالت را در حق فرزندان آنانی که عهد و احکام او را حفظ می‌کنند، بجا می‌آورد.
18 To such as keep his covenant, and to those that remember his commandments to do them.
19 The LORD hath prepared his throne in the heavens; and his kingdom ruleth over all.
خداوند تخت فرمانروایی خود را در آسمانها قرار داده است و از آنجا بر همهٔ موجودات حکمرانی می‌کند.
20 Bless the LORD, ye his angels, that excel in strength, that do his commandments, hearkening to the voice of his word.
ای همهٔ فرشتگان توانا که گوش به فرمان خداوند هستید تا دستورهایش را اجرا نمایید، او را ستایش کنید!
21 Bless ye the LORD, all [ye] his hosts; [ye] ministers of his, that do his pleasure.
ای همه لشکرهای آسمانی، ای خدمتگزاران خداوند، او را سپاس گویید!
22 Bless the LORD, all his works in all places of his dominion: bless the LORD, O my soul.
ای همه مخلوقات خداوند، در هر جایی که هستید، او را بستایید! ای جان من، خداوند را ستایش کن!

< Psalms 103 >