Proverbs 8
1 Doth not wisdom cry? and understanding put forth her voice?
| آیا ندای حکمت را نمی‌شنوید و به آواز بصیرت گوش نمی‌دهید؟ |
2 She standeth on the top of high places, by the way in the places of the paths.
| حکمت دم دروازه‌های شهر و سر چهارراه‌ها و جلوی در هر خانه‌ای ایستاده، می‌گوید: |
3 She crieth at the gates, at the entry of the city, at the entrance of the doors.
4 To you, O men, I call; and my voice [is] to the sons of man.
| «ای مردم، شما را صدا می‌زنم. |
5 O ye simple, understand wisdom: and ye fools, be ye of an understanding heart.
| ای انسانهای جاهل و نادان به ندای من گوش دهید و زیرکی و فهم کسب کنید. |
6 Hear; for I will speak of excellent things; and the opening of my lips [shall be] right things.
| به من گوش دهید، زیرا سخنان من گرانبهاست. من حقیقت و راستی را بیان می‌کنم و از ناراستی نفرت دارم. |
7 For my mouth shall speak truth; and wickedness [is] an abomination to my lips.
8 All the words of my mouth [are] in righteousness; [there is] nothing froward or perverse in them.
| سخنان من بر حق است و کسی را گمراه نمی‌کند. |
9 They [are] all plain to him that understandeth, and right to them that find knowledge.
| سخنان من برای کسی که گوش شنوا داشته باشد واضح و روشن است. |
10 Receive my instruction, and not silver; and knowledge rather than choice gold.
| تعلیمی که من می‌دهم از طلا و نقره گرانبهاتر است. |
11 For wisdom [is] better than rubies; and all the things that may be desired are not to be compared to it.
| ارزش من از یاقوت بیشتر است و هیچ چیز را نمی‌توان با من مقایسه کرد. |
12 I wisdom dwell with prudence, and find out knowledge of ingenious inventions.
| «من حکمتم و از زیرکی و دانایی و بصیرت برخوردار می‌باشم. |
13 The fear of the LORD [is] to hate evil: pride, and arrogance, and the evil way, and the froward mouth, do I hate.
| اگر کسی خداترس باشد، از بدی نفرت خواهد داشت. من از غرور و تکبر، رفتار و گفتار نادرست متنفرم. |
14 Counsel [is] mine, and sound wisdom: I [am] understanding; I have strength.
| «منم که هدایت می‌کنم و فهم و بصیرت می‌بخشم. به نیروی من پادشاهان سلطنت می‌کنند و قضات به عدل و انصاف قضاوت می‌نمایند. |
15 By me kings reign, and princes decree justice.
16 By me princes rule, and nobles, [even] all the judges of the earth.
| تمام رهبران و بزرگان جهان به کمک من حکمرانی می‌کنند. |
17 I love them that love me; and those that seek me early shall find me.
| «من کسانی را که مرا دوست دارند، دوست می‌دارم. آنانی که در جستجوی من باشند مرا خواهند یافت. |
18 Riches and honor [are] with me; durable riches and righteousness.
| ثروت و حرمت، اموال و موفقیت در اختیار من است. |
19 My fruit [is] better than gold, yes, than fine gold; and my revenue than choice silver.
| بخشش‌های من از طلای ناب و نقرهٔ خالص بهتر است. |
20 I lead in the way of righteousness, in the midst of the paths of judgment.
| راههای من عدل و حق است. |
21 That I may cause those that love me to inherit substance; and I will fill their treasures.
| ثروت حقیقی از آن کسانی است که مرا دوست دارند، زیرا من خزانه‌های ایشان را پر می‌سازم. |
22 The LORD possessed me in the beginning of his way, before his works of old.
| «در ابتدا، قبل از آفرینش عالم هستی، خداوند مرا با خود داشت. |
23 I was set up from everlasting, from the beginning, or ever the earth was.
| از ازل، پیش از به وجود آمدن جهان، من شکل گرفتم. |
24 When [there were] no depths, I was brought forth; when [there were] no fountains abounding with water.
| قبل از پیدایش اقیانوسها و چشمه‌های پر آب، |
25 Before the mountains were settled, before the hills was I brought forth.
| قبل از آنکه کوهها و تپه‌ها به وجود آیند، |
26 While as yet he had not made the earth, nor the fields, nor the highest part of the dust of the world.
| قبل از آنکه خدا زمین و صحراها و حتی خاک را بیافریند من به وجود آمدم. |
27 When he prepared the heavens, I [was] there: when he set a compass upon the face of the depth:
| «هنگامی که خدا آسمان را استوار ساخت و افق را بر سطح آبها کشید من آنجا بودم. |
28 When he established the clouds above: when he strengthened the fountains of the deep:
| وقتی ابرها را در آسمان گسترانید و چشمه‌ها را از اعماق جاری نمود، |
29 When he gave to the sea his decree, that the waters should not pass his commandment: when he appointed the foundations of the earth:
| وقتی حدود دریاها را تعیین کرد تا آبها از آن تجاوز نکنند و وقتی اساس زمین را بنیاد نهاد، |
30 Then I was by him, [as] one brought up [with him]: and I was daily [his] delight, rejoicing always before him;
| من نزد او معمار بودم. موجب شادی همیشگی او بودم و در حضورش شادی می‌کردم. |
31 Rejoicing in the habitable part of his earth; and my delights [were] with the sons of men.
| دنیا و انسانهایی که او آفریده بود مایهٔ خوشی من بودند. |
32 Now therefore hearken to me, O ye children: for blessed [are they that] keep my ways.
| «پس ای جوانان به من گوش دهید، زیرا همهٔ کسانی که از دستورهای من پیروی می‌کنند سعادتمندند. |
33 Hear instruction, and be wise, and refuse it not.
| به نصیحت من گوش کنید؛ عاقل باشید و نصیحت مرا رد نکنید. |
34 Blessed [is] the man that heareth me, watching daily at my gates, waiting at the posts of my doors.
| خوشا به حال کسی که به من گوش دهد و هر روز جلوی در خانهٔ من انتظار مرا بکشد، |
35 For whoever findeth me findeth life, and shall obtain favor from the LORD.
| زیرا هر که مرا بیابد حیات را یافته و خداوند را خشنود ساخته است؛ |
36 But he that sinneth against me wrongeth his own soul: all they that hate me love death.
| اما کسی که مرا از دست بدهد به جانش لطمه می‌زند، آنانی که از من متنفر باشند مرگ را دوست دارند.» |
