Proverbs 8

1 Doth not wisdom cry? and understanding put forth her voice?

۱ آیا حکمت ندا نمی کند، و فطانت آوازخود را بلند نمی نماید؟

2 She standeth on the top of high places, by the way in the places of the paths.

۲ به‌سر مکان های بلند، به کناره راه، در میان طریقها می‌ایستد.

3 She crieth at the gates, at the entry of the city, at the entrance of the doors.

۳ به‌جانب دروازه‌ها به دهنه شهر، نزد مدخل دروازه‌ها صدا می‌زند.

4 To you, O men, I call; and my voice [is] to the sons of man.

۴ که شما را‌ای مردان می‌خوانم و آواز من به بنی آدم است.

5 O ye simple, understand wisdom: and ye fools, be ye of an understanding heart.

۵ ‌ای جاهلان زیرکی را بفهمید و‌ای احمقان عقل رادرک نمایید.

6 Hear; for I will speak of excellent things; and the opening of my lips [shall be] right things.

۶ بشنوید زیرا که به امور عالیه تکلم می‌نمایم و گشادن لبهایم استقامت است.

7 For my mouth shall speak truth; and wickedness [is] an abomination to my lips.

۷ دهانم به راستی تنطق می‌کند و لبهایم شرارت را مکروه می‌دارد.

8 All the words of my mouth [are] in righteousness; [there is] nothing froward or perverse in them.

۸ همه سخنان دهانم بر‌حق است و درآنها هیچ‌چیز کج یا معوج نیست.

9 They [are] all plain to him that understandeth, and right to them that find knowledge.

۹ تمامی آنهانزد مرد فهیم واضح است و نزد یابندگان معرفت مستقیم است.

10 Receive my instruction, and not silver; and knowledge rather than choice gold.

۱۰ تادیب مرا قبول کنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص.

11 For wisdom [is] better than rubies; and all the things that may be desired are not to be compared to it.

۱۱ زیرا که حکمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان کرد.

12 I wisdom dwell with prudence, and find out knowledge of ingenious inventions.

۱۲ من حکمتم و در زیرکی سکونت دارم، و معرفت تدبیر را یافته‌ام.

13 The fear of the LORD [is] to hate evil: pride, and arrogance, and the evil way, and the froward mouth, do I hate.

۱۳ ترس خداوند، مکروه داشتن بدی است. غرور و تکبر وراه بد و دهان دروغگو را مکروه می‌دارم.

14 Counsel [is] mine, and sound wisdom: I [am] understanding; I have strength.

۱۴ مشورت و حکمت کامل از آن من است. من فهم هستم و قوت از آن من است.

15 By me kings reign, and princes decree justice.

۱۵ به من پادشاهان سلطنت می‌کنند، و داوران به عدالت فتوا می‌دهند.

16 By me princes rule, and nobles, [even] all the judges of the earth.

۱۶ به من سروران حکمرانی می‌نمایند و شریفان و جمیع داوران جهان.

17 I love them that love me; and those that seek me early shall find me.

۱۷ من دوست می‌دارم آنانی را که مرا دوست می‌دارند. وهر‌که مرا به جد و جهد بطلبد مرا خواهد یافت.

18 Riches and honor [are] with me; durable riches and righteousness.

۱۸ دولت و جلال با من است. توانگری جاودانی وعدالت.

19 My fruit [is] better than gold, yes, than fine gold; and my revenue than choice silver.

۱۹ ثمره من از طلا و زر ناب بهتر است، وحاصل من از نقره خالص.

20 I lead in the way of righteousness, in the midst of the paths of judgment.

۲۰ در طریق عدالت می‌خرامم، در میان راههای انصاف،

21 That I may cause those that love me to inherit substance; and I will fill their treasures.

۲۱ تا مال حقیقی را نصیب محبان خود گردانم، وخزینه های ایشان را مملو سازم.

22 The LORD possessed me in the beginning of his way, before his works of old.

۲۲ خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل.

23 I was set up from everlasting, from the beginning, or ever the earth was.

۲۳ من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان.

24 When [there were] no depths, I was brought forth; when [there were] no fountains abounding with water.

۲۴ هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت.

25 Before the mountains were settled, before the hills was I brought forth.

۲۵ قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم.

26 While as yet he had not made the earth, nor the fields, nor the highest part of the dust of the world.

۲۶ چون زمین وصحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را.

27 When he prepared the heavens, I [was] there: when he set a compass upon the face of the depth:

۲۷ وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را برسطح لجه قرار داد.

28 When he established the clouds above: when he strengthened the fountains of the deep:

۲۸ وقتی که افلاک را بالااستوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید.

29 When he gave to the sea his decree, that the waters should not pass his commandment: when he appointed the foundations of the earth:

۲۹ چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان اوتجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد.

30 Then I was by him, [as] one brought up [with him]: and I was daily [his] delight, rejoicing always before him;

۳۰ آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌کردم.

31 Rejoicing in the habitable part of his earth; and my delights [were] with the sons of men.

۳۱ و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من بابنی آدم می‌بود.

32 Now therefore hearken to me, O ye children: for blessed [are they that] keep my ways.

۳۲ پس الان‌ای پسران مرا بشنوید، وخوشابحال آنانی که طریقهای مرا نگاه دارند.

33 Hear instruction, and be wise, and refuse it not.

۳۳ تادیب را بشنوید و حکیم باشید، و آن را ردمنمایید.

34 Blessed [is] the man that heareth me, watching daily at my gates, waiting at the posts of my doors.

۳۴ خوشابحال کسی‌که مرا بشنود، و هرروز نزد درهای من دیده بانی کند، و باهوهای دروازه های مرا محافظت نماید.

35 For whoever findeth me findeth life, and shall obtain favor from the LORD.

۳۵ زیرا هر‌که مرایابد حیات را تحصیل کند، و رضامندی خداوندرا حاصل نماید.

36 But he that sinneth against me wrongeth his own soul: all they that hate me love death.

۳۶ و اما کسی‌که مرا خطا کند، به‌جان خود ضرر رساند، و هر‌که مرا دشمن دارد، موت را دوست دارد.