Proverbs 26
1 As snow in summer, and as rain in harvest; so honor is not seemly for a fool.
Yaz ortasında kar, hasatta yağmur uygun olmadığı gibi, Akılsıza da onur yakışmaz.
2 As the bird by wandering, as the swallow by flying, so the curse causeless shall not come.
Öteye beriye uçuşan serçe Ve kırlangıç gibi, Hak edilmemiş lanet de tutmaz.
3 A whip for the horse, a bridle for the ass, and a rod for the fool's back.
Ata kırbaç, eşeğe gem, Akılsızın sırtına da değnek gerek.
4 Answer not a fool according to his folly, lest thou also be like him.
Akılsıza ahmaklığına göre karşılık verme, Yoksa sen de onun düzeyine inersin.
5 Answer a fool according to his folly, lest he be wise in his own conceit.
Akılsıza ahmaklığına uygun karşılık ver, Yoksa kendini bilge sanır.
6 He that sendeth a message by the hand of a fool cutteth off the feet, [and] drinketh damage.
Akılsızın eliyle haber gönderen, Kendi ayaklarını kesen biri gibi, Kendine zarar verir.
7 The legs of the lame are not equal: so [is] a parable in the mouth of fools.
Akılsızın ağzında özdeyiş, Kötürümün sarkan bacakları gibidir.
8 As he that bindeth a stone in a sling, so [is] he that giveth honor to a fool.
Akılsızı onurlandırmak, Taşı sapana bağlamak gibidir.
9 [As] a thorn goeth up into the hand of a drunkard, so [is] a parable in the mouth of fools.
Sarhoşun elindeki dikenli dal ne ise, Akılsızın ağzında özdeyiş de odur.
10 The great [God] that formed all [things] both rewardeth the fool, and rewardeth transgressors.
Oklarını gelişigüzel fırlatan okçu neyse, Yoldan geçen akılsızı ya da sarhoşu ücretle tutan da öyledir.
11 As a dog returneth to his vomit, [so] a fool returneth to his folly.
Ahmaklığını tekrarlayan akılsız, Kusmuğuna dönen köpek gibidir.
12 Seest thou a man wise in his own conceit? [there is] more hope of a fool than of him.
Kendini bilge gören birini tanıyor musun? Akılsız bile ondan daha umut vericidir.
13 The slothful [man] saith, [There is] a lion in the way; a lion [is] in the streets.
Tembel, “Yolda aslan var, Sokaklarda aslan dolaşıyor” der.
14 [As] the door turneth upon its hinges, so [doth] the slothful upon his bed.
Menteşeleri üzerinde dönen kapı gibi, Tembel de yatağında döner durur.
15 The slothful hideth [his] hand in [his] bosom; it grieveth him to bring it again to his mouth.
Tembel elini sahana daldırır, Yeniden ağzına götürmeye üşenir.
16 The sluggard [is] wiser in his own conceit than seven men that can render a reason.
Tembel kendini, Akıllıca yanıt veren yedi kişiden daha bilge sanır.
17 He that passeth by, [and] meddleth with strife [belonging] not to him, [is like] one that taketh a dog by the ears.
Kendini ilgilendirmeyen bir kavgaya bulaşan kişi, Yoldan geçen köpeği kulaklarından tutana benzer.
18 As a mad [man] who casteth fire-brands, arrows, and death,
Ateşli ve öldürücü oklar savuran bir deli neyse, Komşusunu aldatıp, “Şaka yapıyordum” Diyen de öyledir.
19 So [is] the man [that] deceiveth his neighbor, and saith, Am not I in sport?
20 Where no wood is, [there] the fire goeth out: so where [there is] no tale-bearer, the strife ceaseth.
Odun bitince ateş söner, Dedikoducu yok olunca kavga diner.
21 [As] coals [are] to burning coals, and wood to fire; so [is] a contentious man to kindle strife.
Kor için kömür, ateş için odun neyse, Çekişmeyi alevlendirmek için kavgacı da öyledir.
22 The words of a tale-bearer [are] as wounds, and they go down into the innermost parts of the belly.
Dedikodu tatlı lokma gibidir, İnsanın ta içine işler.
23 Burning lips and a wicked heart [are like] a potsherd covered with silver dross.
Okşayıcı dudaklarla kötü yürek, Sırlanmış toprak kaba benzer.
24 He that hateth dissembleth with his lips, and layeth up deceit within him;
Yüreği nefret dolu kişi sözleriyle niyetini gizlemeye çalışır, Ama içi hile doludur.
25 When he speaketh fair, believe him not: for [there are] seven abominations in his heart.
Güzel sözlerine kanma, Çünkü yüreğinde yedi iğrenç şey vardır.
26 [Whose] hatred is covered by deceit, his wickedness shall be shown before the [whole] congregation.
Nefretini hileyle örtse bile, Kötülüğü toplumun önünde ortaya çıkar.
27 Whoever diggeth a pit shall fall into it: and he that rolleth a stone, it will return upon him.
Başkasının kuyusunu kazan içine kendi düşer, Taşı yuvarlayan altında kalır.
28 A lying tongue hateth [those that are] afflicted by it; and a flattering mouth worketh ruin.
Yalancı dil incittiği kişilerden nefret eder, Yaltaklanan ağızdan yıkım gelir.
