Proverbs 13
1 A wise son [heareth] his father's instruction: but a scorner heareth not rebuke.
Anak yang bijak mendengarkan didikan ayahnya, tetapi seorang pencemooh tidak mendengarkan hardikan.
2 A man shall eat good by the fruit of [his] mouth: but the soul of the transgressors [shall eat] violence.
Dari buah mulutnya seseorang akan makan yang baik, tetapi nafsu seorang pengkhianat ialah melakukan kelaliman.
3 He that keepeth his mouth keepeth his life: [but] he that openeth wide his lips shall have destruction.
Siapa menjaga mulutnya, memelihara nyawanya, siapa yang lebar bibir, akan ditimpa kebinasaan.
4 The soul of the sluggard desireth, and [hath] nothing: but the soul of the diligent shall be made fat.
Hati si pemalas penuh keinginan, tetapi sia-sia, sedangkan hati orang rajin diberi kelimpahan.
5 A righteous [man] hateth lying: but a wicked [man] is lothsome, and cometh to shame.
Orang benar benci kepada dusta, tetapi orang fasik memalukan dan memburukkan diri.
6 Righteousness keepeth [him that is] upright in the way: but wickedness overthroweth the sinner.
Kebenaran menjaga orang yang saleh jalannya, tetapi kefasikan mencelakakan orang berdosa.
7 There is that maketh himself rich, yet [hath] nothing: [there is] that maketh himself poor, yet [hath] great riches.
Ada orang yang berlagak kaya, tetapi tidak mempunyai apa-apa, ada pula yang berpura-pura miskin, tetapi hartanya banyak.
8 The ransom of a man's life [is] his riches: but the poor heareth not rebuke.
Kekayaan adalah tebusan nyawa seseorang, tetapi orang miskin tidak akan mendengar ancaman.
9 The light of the righteous rejoiceth: but the lamp of the wicked shall be extinguished.
Terang orang benar bercahaya gemilang, sedangkan pelita orang fasik padam.
10 Only by pride cometh contention: but with the well-advised [is] wisdom.
Keangkuhan hanya menimbulkan pertengkaran, tetapi mereka yang mendengarkan nasihat mempunyai hikmat.
11 Wealth [gotten] by vanity shall be diminished: but he that gathereth by labor shall increase.
Harta yang cepat diperoleh akan berkurang, tetapi siapa mengumpulkan sedikit demi sedikit, menjadi kaya.
12 Hope deferred maketh the heart sick: but [when] the desire cometh, [it is] a tree of life.
Harapan yang tertunda menyedihkan hati, tetapi keinginan yang terpenuhi adalah pohon kehidupan.
13 Whoever despiseth the word shall be destroyed: but he that feareth the commandment shall be rewarded.
Siapa meremehkan firman, ia akan menanggung akibatnya, tetapi siapa taat kepada perintah, akan menerima balasan.
14 The law of the wise [is] a fountain of life, to depart from the snares of death.
Ajaran orang bijak adalah sumber kehidupan, sehingga orang terhindar dari jerat-jerat maut.
15 Good understanding giveth favor: but the way of transgressors [is] hard.
Akal budi yang baik mendatangkan karunia, tetapi jalan pengkhianat-pengkh mencelakakan mereka.
16 Every prudent [man] dealeth with knowledge: but a fool layeth open [his] folly.
Orang cerdik bertindak dengan pengetahuan, tetapi orang bebal membeberkan kebodohan.
17 A wicked messenger falleth into mischief: but a faithful embassador [is] health.
Utusan orang fasik menjerumuskan orang ke dalam celaka, tetapi duta yang setia mendatangkan kesembuhan.
18 Poverty and shame [shall be to] him that refuseth instruction: but he that regardeth reproof shall be honored.
Kemiskinan dan cemooh menimpa orang yang mengabaikan didikan, tetapi siapa mengindahkan teguran, ia dihormati.
19 The desire accomplished is sweet to the soul: but [it is] abomination to fools to depart from evil.
Keinginan yang terlaksana menyenangkan hati, menghindari kejahatan adalah kekejian bagi orang bebal.
20 He that walketh with wise [men] shall be wise: but a companion of fools shall be destroyed.
Siapa bergaul dengan orang bijak menjadi bijak, tetapi siapa berteman dengan orang bebal menjadi malang.
21 Evil pursueth sinners: but to the righteous good shall be repaid.
Orang berdosa dikejar oleh malapetaka, tetapi Ia membalas orang benar dengan kebahagiaan.
22 A good [man] leaveth an inheritance to his children's children: and the wealth of the sinner [is] laid up for the just.
Orang baik meninggalkan warisan bagi anak cucunya, tetapi kekayaan orang berdosa disimpan bagi orang benar.
23 Much food [is in] the tillage of the poor: but there is [that is] destroyed for want of judgment.
Huma orang miskin menghasilkan banyak makanan, tetapi ada yang lenyap karena tidak ada keadilan.
24 He that spareth his rod hateth his son: but he that loveth him chasteneth him betimes.
Siapa tidak menggunakan tongkat, benci kepada anaknya; tetapi siapa mengasihi anaknya, menghajar dia pada waktunya.
25 The righteous eateth to the satisfying of his soul: but the belly of the wicked shall want.
Orang benar makan sekenyang-kenyangnya, tetapi perut orang fasik menderita kekurangan.
