< Matthew 22 >

1 And Jesus answered, and spoke to them again by parables, and said,
عیسا دووبارە بە نموونە قسەی بۆ کردن، فەرمووی:
2 The kingdom of heaven is like to a certain king, who made a marriage for his son,
«پاشایەتی ئاسمان لە پاشایەک دەچێت کە زەماوەندی بۆ کوڕەکەی گێڕا.
3 And sent his servants to call them that were invited to the wedding: and they would not come.
کۆیلەکانی نارد تاکو بانگهێشتکراوان بۆ زەماوەندەکە بانگ بکەن، بەڵام نەیانویست بێن.
4 Again, he sent other servants, saying, Tell them who are invited, Behold, I have prepared my dinner: my oxen and [my] fatlings [are] killed, and all things [are] ready: come to the marriage.
«دیسان کۆیلەی دیکەی نارد و گوتی:”بە بانگهێشتکراوان بڵێن، ئەوەتا خوانم ئامادە کردووە، گا و دابەستەکانیشم سەربڕیوە و هەموو شتێک ئامادەیە. وەرنە زەماوەندەکە!“
5 But they made light of [it], and went, one to his farm, another to his merchandise.
«بەڵام گوێیان نەدایێ و ڕۆیشتن، یەکێک بۆ کێڵگەکەی و ئەوی دیکە بۆ بازرگانییەکەی.
6 And the remnant took his servants, and treated [them] spitefully, and slew [them].
ئەوانی دیکە کۆیلەکانی ئەویان گرت و سووکایەتییان پێ کردن و کوشتیانن.
7 But when the king heard [of it], he was wroth: and he sent his armies, and destroyed those murderers, and burned up their city.
جا پاشا زۆر تووڕە بوو، سوپاکەی نارد و بکوژەکانی لەناوبرد و شارەکەیانی سووتاند.
8 Then he saith to his servants, The wedding is ready, but they who were invited were not worthy.
«ئینجا بە کۆیلەکانی گوت:”زەماوەند ئامادەیە، بەڵام ئەوانەی کە بانگهێشتم کردن شایستە نەبوون،
9 Go ye therefore into the highways, and as many as ye shall find, invite to the marriage.
کەواتە بڕۆنە سەر ڕێگاکان و ئەوەی بینیتان بۆ زەماوەندەکە بانگهێشتی بکەن.“
10 So those servants went out into the highways, and collected all as many as they found, both bad and good: and the wedding was furnished with guests.
ئەو کۆیلانەش چوونە دەرەوە بۆ سەر ڕێگاوبانەکان و هەموو ئەوانەی لە باش و خراپ بینییان کۆیان کردنەوە، تاکو زەماوەندەکە پڕبوو لە میوان.
11 And when the king came in to see the guests, he saw there a man who had not a wedding-garment:
«کاتێک پاشا هاتە ژوورەوە بۆ ئەوەی میوانەکان ببینێت، لەوێ یەکێکی بینی جلی زەماوەندی لەبەر نەکردبوو.
12 And he saith to him, Friend, how camest thou in hither, not having a wedding-garment? And he was speechless.
پێی دەڵێت:”برادەر، چۆن بێ جلی زەماوەند هاتییە ژوورەوە؟“ئەو بێدەنگ بوو.
13 Then said the king to the servants, Bind him hand and foot, and take him away, and cast [him] into utter darkness: there shall be weeping and gnashing of teeth.
«ئینجا پاشا بە خزمەتکارانی گوت:”پەلبەستی بکەن و فڕێیبدەنە تاریکیی دەرەوە، جا گریان و جیڕەی ددان لەوێ دەبێت.“
14 For many are called, but few [are] chosen.
«چونکە بانگهێشتکراوان زۆرن، بەڵام هەڵبژێردراوان کەمن.»
15 Then went the Pharisees, and took counsel how they might entangle him in [his] talk.
ئینجا فەریسییەکان ڕۆیشتن و تەگبیریان کرد کە چۆن عیسا بە قسەکانی خۆی تووش بکەن.
16 And they sent out to him their disciples, with the Herodians, saying, Master, we know that thou art true, and teachest the way of God in truth, neither carest thou for any [man]: for thou regardest not the person of men.
قوتابییەکانی خۆیان و هێرۆدسییەکانیان ناردە لای و گوتیان: «مامۆستا، دەزانین تۆ ڕاستگۆیت و بە ڕاستی خەڵکی فێری ڕێگای خودا دەکەیت و لە کەس سڵ ناکەیتەوە، چونکە تەماشای ڕواڵەتی خەڵک ناکەیت.
17 Tell us therefore, What thinkest thou? Is it lawful to give tribute to Cesar, or not?
کەواتە پێمان بفەرموو ڕات چییە؟ دروستە سەرانە بدرێتە قەیسەر یان نا؟»
18 But Jesus perceived their wickedness, and said, Why tempt ye me, [ye] hypocrites?
عیسا کە بە نیازخراپی ئەوانی دەزانی، فەرمووی: «ئەی دووڕووان، بۆچی تاقیم دەکەنەوە؟
19 Show me the tribute-money. And they brought to him a penny.
پارەی سەرانەم پیشان بدەن.» ئەوانیش دینارێکیان بۆ هێنا.
20 And he saith to them, Whose [is] this image, and superscription?
پێی فەرموون: «ئەم وێنە و نووسینە هی کێیە؟»
21 They say to him, Cesar's. Then saith he to them, Render therefore to Cesar, the things which are Cesar's; and to God, the things that are God's.
وەڵامیان دایەوە: «هی قەیسەرە.» پاشان پێی فەرموون: «کەواتە ئەوەی هی قەیسەرە بیدەنە قەیسەر و ئەوەش هی خودایە بیدەنە خودا.»
22 When they had heard [these words], they marveled, and left him, and departed.
کە گوێیان لێبوو سەرسام بوون، ئینجا بەجێیان هێشت و ڕۆیشتن.
23 The same day came to him the Sadducees, who say that there is no resurrection, and asked him,
لە هەمان ڕۆژدا سەدوقییەکان کە دەڵێن زیندووبوونەوە نییە، هاتنە لای و پرسیاریان لێکرد:
24 Saying, Master, Moses said, If a man shall die, having no children, his brother shall marry his wife, and raise up seed to his brother.
«مامۆستا، موسا فەرمووی، ئەگەر پیاوێکی وەجاخکوێر مرد، ئەوا براکەی براژنەکەی دەخوازێتەوە و وەچە بۆ براکەی دەخاتەوە.
25 Now there were with us seven brothers: and the first, when he had married a wife, deceased; and having no issue, left his wife to his brother.
جا لەلای ئێمە حەوت برا هەبوون، یەکەمیان ژنی هێنا و بە وەجاخکوێری مرد و ژنەکەی بۆ براکەی بەجێهێشت،
26 Likewise the second also, and the third, to the seventh.
بە هەمان شێوە دووەم و سێیەم هەتا گەیشتە حەوتەم.
27 And last of all the woman died also.
لەدوای هەموویان ژنەکەش مرد.
28 Therefore in the resurrection, whose wife shall she be of the seven? for they all had her.
ئایا لە ڕۆژی زیندووبوونەوەدا دەبێتە ژنی کام لە حەوتەکە، چونکە هی هەموویان بووە؟»
29 Jesus answered and said to them, Ye do err, not knowing the scriptures, nor the power of God.
عیسا لە وەڵامدا پێی فەرموون: «ئێوە بە هەڵەدا چوونە، چونکە نە لە نووسراوە پیرۆزەکان دەزانن و نە لە هێزی خودا.
30 For in the resurrection they neither marry, nor are given in marriage, but are as the angels of God in heaven.
لە هەستانەوەدا خەڵکی نە ژن دەهێنن و نە مێرد دەکەن، بەڵکو وەک فریشتە لە ئاسمان دەبن.
31 But as concerning the resurrection of the dead, have ye not read that which was spoken to you by God, saying,
بەڵام دەربارەی هەستانەوەی مردووان، ئایا ئەوەتان نەخوێندووەتەوە کە لە خوداوە بە ئێوە گوتراوە؟ دەفەرموێ:
32 I am the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob? God is not the God of the dead, but of the living.
[من خودای ئیبراهیم و خودای ئیسحاق و خودای یاقوبم] ئەو خودای مردووان نییە، بەڵکو هی زیندووانە.»
33 And when the multitude heard [this], they were astonished at his doctrine.
کاتێک خەڵکەکە گوێیان لێی بوو، لە فێرکردنەکەی سەرسام بوون.
34 But when the Pharisees had heard that he had put the Sadducees to silence, they were assembled about him.
کاتێک فەریسییەکان بیستیان کە عیسا سەدوقییەکانی بێدەنگ کردووە، پێکەوە کۆبوونەوە.
35 Then one of them [who was] a lawyer, asked [him a question], tempting him, and saying,
یەکێکیان تەوراتناس بوو، پرسیاری لێکرد تاکو تاقی بکاتەوە:
36 Master, which [is] the great commandment in the law?
«مامۆستا، گرنگترین ڕاسپاردەی تەورات چییە؟»
37 Jesus said to him, Thou shalt love the Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul, and with all thy mind.
عیسا پێی فەرموو: «[بە هەموو دڵ و بە هەموو گیان و لە هەموو بیرتانەوە یەزدانی پەروەردگارتان خۆشبوێ.]
38 This is the first and great commandment.
ئەمە گرنگترین و یەکەم ڕاسپاردەیە.
39 And the second [is] like it, Thou shalt love thy neighbor as thyself.
دووەمیشیان وەک ئەو وایە: [نزیکەکەت وەک خۆت خۆشبوێت.]
40 On these two commandments hang all the law and the prophets.
جا هەموو تەورات و پەیامی پێغەمبەران بەم دوو ڕاسپاردەیەوە بەندن.»
41 While the Pharisees were assembled, Jesus asked them,
کاتێک فەریسییەکان پێکەوە کۆببوونەوە، عیسا لێی پرسین:
42 Saying, What think ye of Christ? whose son is he? They say to him, [The son] of David.
«دەربارەی مەسیح چی دەڵێن؟ کوڕی کێیە؟» وەڵامیان دایەوە: «کوڕی داودە.»
43 He saith to them, How then doth David in spirit call him Lord, saying,
ئەویش پێی فەرموون: «کەواتە، چۆن داود بە سروشی ڕۆحی پیرۆز پێی دەڵێ،”خاوەن شکۆ“؟ چونکە دەڵێ:
44 The LORD said to my Lord, Sit thou on my right hand, till I make thy enemies thy footstool?
«[یەزدان بە خاوەن شکۆی منی فەرموو:”لە دەستەڕاستم دابنیشە هەتا دوژمنانت دەخەمە ژێر پێت.“]
45 If David then calleth him Lord, how is he his son?
بۆیە ئەگەر داود پێی بڵێ”خاوەن شکۆ“، ئیتر چۆن دەبێتە کوڕی؟»
46 And no man was able to answer him a word, neither durst any [man], from that day forth, ask him any more questions.
جا کەسیان نەیانتوانی بە وشەیەکیش وەڵامی بدەنەوە، لەو ڕۆژەشەوە ئیتر نەیانوێرا هیچی دیکەی لێ بپرسن.

< Matthew 22 >