Mark 5
1 And they came over to the other side of the sea, into the country of the Gadarenes.
Miabot sila sa tabok sa lanaw, sa rehiyon sa Gerasenhon.
2 And when he had come out of the boat, immediately there met him out of the tombs a man with an unclean spirit,
Sa dihang si Jesus mihaw-as sa bangka, ang usa ka tawo nga adunay hugaw nga espiritu mitagbo kaniya. Migawas siya gikan sa mga lubnganan.
3 Who had [his] dwelling among the tombs; and no man could bind him, no, not with chains:
Ang tawo nagpuyo sa mga lubnganan. Wala na gayoy makapugong kaniya, bisan pa gani ang kadena.
4 For he had been often bound with fetters and chains, and the chains had been plucked asunder by him, and the fetters broken in pieces: neither could any [man] tame him.
Siya kaniadto kanunay gigapos sa mga kadena ug mga puthaw sa iyang tiil. Gibugto niya ang mga kadena ug ang puthaw nabungkag. Walay bisan usa nga kusgan ang makapugong kaniya.
5 And always, night and day, he was on the mountains, and in the tombs, crying, and cutting himself with stones.
Matag gabii ug adlaw sa mga lubnganan ug sa mga kabukiran, nagasinggit siya ug iyang ginasamaran ang iyang kaugalingon sa hait nga mga bato.
6 But when he saw Jesus afar off, he ran and worshiped him,
Sa dihang iyang nakita si Jesus sa layo, midagan siya ngadto kaniya ug miluhod sa iyang atubangan.
7 And cried with a loud voice, and said, What have I to do with thee, Jesus, [thou] Son of the Most High God? I adjure thee by God, that thou torment me not.
Nagsinggit siya sa makusog nga tingog, “Unsa ang akong buhaton diha kanimo, Jesus, Anak sa Labing Hataas nga Dios? Nagpakiluoy ako kanimo sa ngalan sa Dios, ayaw ako paantosa.”
8 (For he said to him, Come out of the man, [thou] unclean spirit.)
Tungod kay si Jesus nag-ingon kaniya, “Gawas diha sa tawo, ikaw nga mahugaw nga espiritu.”
9 And he asked him, What [is] thy name? And he answered, saying, My name [is] Legion: for we are many.
Siya nangutana kaniya, “Unsay ang imong ngalan?” Siya mitubag kaniya, “Akong ngalan kasundalohan, tungod kay daghan kami.”
10 And he besought him much that he would not send them away out of the country.
Nagpakiluoy siya kaniya sa makadaghan nga higayon nga dili sila ipagawas sa maong rehiyon.
11 Now there was there nigh to the mountains a great herd of swine feeding.
Karon ang dakong pundok sa mga baboy nagkaon didto sa bungtod.
12 And all the demons besought him, saying, Send us into the swine, that we may enter into them.
Sila nanghangyo kaniya, sa pag-ingon, “Ipadala kami ngadto sa mga baboy; tugoti kami nga makasulod kanila.”
13 And forthwith Jesus gave them leave. And the unclean spirits went out, and entered into the swine: and the herd ran violently down a steep place into the sea (they were about two thousand) and were choked in the sea.
Siya nagtugot kanila sa pagbuhat niana. Ang mga mahugaw nga mga espiritu migawas ug misulod sa mga baboy, ug nagdalidali sila palugsong sa bungtod ngadto sa lanaw. Adunay mga 2, 000 ka mga baboy ang nangalunod sa lanaw.
14 And they that fed the swine fled, and told [it] in the city, and in the country. And they went out to see what it was that was done.
Ang mga tawo nga nag-atiman sa mga baboy midagan ug nagsumbong ngadto sa siyudad ug sa kabukiran kung unsa ang nahitabo, ug daghan ang mga tawo ang nangadto aron sa pagtan-aw kung unsa ang nahitabo.
15 And they come to Jesus, and see him that was possessed with the demon, and had the legion, sitting, and clothed, and in his right mind: and they were afraid.
Miadto sila kang Jesus, ug sa dihang ilang nakita nga naglingkod didto ang tawo nga gigamhan sa mga demonyo, nakasinina ug anaa na sa iyang maayong panghunahuna—ang tawo nga adunay mga kasundalohan sa mga demonyo—ang mga tawo nangahadlok.
16 And they that saw [it] told them how it befell him that was possessed with the demon, and [also] concerning the swine.
Kadtong nakakita kung unsa ang nahitabo ngadto sa tawo nga gigamhan sa mga demonyo nag-ingon niadtong nangabot kung unsa ang ilang nakita, ug ila usab gisulti ang mahitungod sa mga baboy.
17 And they began to pray him to depart out of their borders.
Kadtong katawhan nga naabot didto nanghangyo kang Jesus nga mobiya sa ilang rehiyon.
18 And when he had come into the boat, he that had been possessed with the demon prayed him that he might be with him.
Ang tawo nga gigamhan kaniadto sa demonyo miduol kang Jesus sa dihang mosakayay na sila sa bangka, nga hapit na mobiya. Ang tawo naghangyo kaniya kung mahimo ba nga mokuyog kaniya.
19 Yet Jesus suffered him not, but saith to him, Go home to thy friends, and tell them how great things the Lord hath done for thee, and hath had compassion on thee.
Si Jesus wala nagtugot nga siya mouban kanila, apan nag-ingon. “Pauli sa imong panimalay ug sa imong katawhan, ug ingna sila nga ang Ginoo nagpamuhat kanimo, ug unsang kaluoy ang gipatagamtam kanimo.”
20 And he departed, and began to publish in Decapolis how great things Jesus had done for him. And all [men] wondered.
Busa ang tawo mibiya ug iyang gimantala sa Decapolis kung unsa ang gibuhat ni Jesus kaniya. Ug silang tanan natingala.
21 And when Jesus had passed over again in a boat to the other side, much people gathered to him: and he was nigh to the sea.
Sa dihang si Jesus mitabok balik sa bangka sa pikas tampi, ang dakong panon sa katawhan nag-alirong kaniya, ug nagtindog siya sa daplin sa lanaw.
22 And behold, there cometh one of the rulers of the synagogue, Jairus by name; and when he saw him, he fell at his feet,
Usa ka pangulo sa sinagoga, usa ka tawo nga ginganlan ug Jairus, sa dihang nakit-an niya si Jesus, mihapa siya sa tiilan ni Jesus.
23 And besought him greatly, saying, My little daughter lieth at the point of death: [I pray thee], come and lay thy hands on her, that she may be healed; and she will live.
Nagpakiluoy siya sa makadaghan nga higayon, nga nag-ingon, “Ang akong gamay nga anak nga babaye hapit na mamatay. Nagpakiluoy ako kanimo, kuyog kanako ug itapion ang imong kamot sa iyaha aron siya maulian ug mabuhi.”
24 And [Jesus] went with him; and many people followed him, and thronged him.
Si Jesus miuban kaniya ug ang baga nga panon sa katawhan misunod kaniya, ug nagdutdot palibot kaniya.
25 And a certain woman who had an issue of blood twelve years,
Karon adunay usa ka babaye nga nag-antos sa dugo nga naggawas kaniya sulod sa dose ka tuig.
26 And had suffered many things from many physicians, and had spent all that she had, and was not relieved, but rather grew worse,
Hilabihan ang iyang pag-antos sa pagpa-atiman sa daghan mga mananambal. Gigasto niya ang tanan niyang salapi aron siya mamaayo. Apan wala gayod siya naayo, hinuon misamot pa.
27 When she had heard of Jesus, came in the crowd behind, and touched his garment.
Iyang nadunggan ang balita mahitungod kang Jesus. Busa nagsunod siya kaniya samtang naglakaw siya ngadto sa dakong panon, ug iyang gigunitan ang iyang kupo.
28 For she said, If I may touch but his clothes, I shall be whole.
Kay siya miingon, “Kung ako lang magunitan ang iyang bisti, ako mamaayo.”
29 And immediately the fountain of her blood was dried up; and she felt in [her] body that she was healed of that infirmity.
Sa dihang siya naggunit kaniya, ang pagdugo miundang, ug nabati niya sa iyang kaugalingon nga naayo siya sa iyang balatian.
30 And Jesus, immediately knowing in himself that virtue had gone out of him, turned him about in the throng, and said, Who touched my clothes?
Nasayran ni Jesus sa iyang kaugalingon nianang tungora nga adunay gahom nga migawas gikan kaniya, ug milingi siya sa panon sa katawhan ug nangutana, “Kinsa man ang migunit sa akong bisti?”
31 And his disciples said to him, Thou seest the multitude thronging thee, and sayest thou, Who touched me?
Ang iyang mga tinun-an nag-ingon kaniya, “Imong nakita nga ang mga panon sa katawhan nagdutdot kanimo, ug moingon ka, 'Kinsa ang migunit kanako?'”
32 And he looked around, to see her that had done this thing.
Apan si Jesus mitan-aw sa palibot aron iyang makita kung kinsa ang nagbuhat niini.
33 But the woman fearing and trembling, knowing what was done in her, came and fell down before him, and told him all the truth.
Ang babaye nasayod kung unsa ang nahitabo kaniya, ug busa miduol siya ngadto kaniya nga adunay kahadlok ug nangurog ug mihapa sa atubangan ni Jesus ug gisulti niya ang tanang kamatuoran.
34 And he said to her, Daughter, thy faith hath made thee whole; go in peace, and be healed of thy infirmity.
Siya miingon kaniya, “Babaye, ang imong pagtuo ang nakaayo kanimo. Lakaw uban ang kalinaw ug mamahimsog ka, gawasnon ka gikan sa imong balatian.”
35 While he was yet speaking, there came from the ruler of the synagogue's [house certain] who said, Thy daughter is dead: why troublest thou the Master any further?
Samtang nag-istorya siya kaniya, ang mga tawo miabot gikan sa balay sa pangulo sa sinagoga, nga nag-ingon, “Ang imong anak nga babaye namatay na. Nganong hasolon pa man ang magtutudlo?”
36 As soon as Jesus heard the word that was spoken, he saith to the ruler of the synagogue, Be not afraid, only believe,
Apan sa dihang iyang nadunggan kung unsa ang ilang giingon, si Jesus miingon sa pangulo sa sinagoga, “Ayaw kahadlok. Salig lang.”
37 And he suffered no man to follow him, save Peter, and James, and John the brother of James.
Wala niya tugoti nga ang uban mokuyog kaniya, gawas lang kang Pedro, Santiago, ug Juan, nga igsoon ni Santiago. Unya miabot na sila sa balay sa pangulo sa sinagoga.
38 And he cometh to the house of the ruler of the synagogue, and seeth the tumult, and them that wept and wailed greatly.
Nakita ni Jesus ang daghang katawhan nga naguol, kadtong katawhang naghilak ug kadtong nagdangoyngoy.
39 And when he had come in, he saith to them, Why make ye this tumult, and weep? the damsel is not dead, but sleepeth.
Sa dihang nakasulod na sila sa balay, miingon siya kanila, “Nganong nagsubo kamo ug nganong naghilak kamo? Kining bataa wala namatay apan natulog lang.”
40 And they derided him: but when he had put them all out, he taketh the father and the mother of the damsel, and them that were with him, and entereth in where the damsel was lying.
Ila siyang gikataw-an. Apan iyang gipagaws silang tanan. Unya iyang giuban ang amahan sa bata ug ang inahan ug ang iyang mga kauban, ug misulod sa kwarto kung diin gibutang ang bata.
41 And he took the damsel by the hand, and said to her, Talitha cumi: which is, being interpreted, Damsel (I say to thee) arise.
Iyang gigunitan ang bata sa iyang kamot, miingon siya kaniya, “Talitha koum,” buot ipasabot “Batang babaye, ako moingon kanimo, bangon.”
42 And forthwith the damsel arose, and walked; for she was [of the age] of twelve years. And they were astonished with a great astonishment.
Dihadiha ang bata mibangon ug milakaw (kay siya dose na ang pangidaron). Ang mga tawo hilabihan ang katingala ug kahibulong.
43 And he charged them strictly that no man should know it; and commanded that something should be given her to eat.
Siya hugot nga nagpasidaan kanila nga kinahangla nga walay bisan usa ang makahibalo mahitungod niini. Ug sila iyang giingnana nga hatagan siya ug pagkaon.
