Luke 8
1 And it came to pass afterward, that he went throughout every city and village, preaching and showing the glad tidings of the kingdom of God: and the twelve [were] with him,
Тунчи Исусо жыля пай фороря и гава, пхэнэлас Радосаво Лав палав Тхагаримос лэ Дэвлэско. Лэса сас дэшудуй
2 And certain women, who had been healed of evil spirits and infirmities, Mary called Magdalene, out of whom went seven demons.
и кадя ж сас жувля, савэн Вов састярдя холятирэ духонэндар и насвалимастар: Мария, проакхарди Магдалина, савятар выжыле эхта бэнга,
3 And Joanna the wife of Chuza Herod's steward, and Susanna, and many others, who ministered to him of their substance.
Иоана, ромни лэ Хузастири, саво сас пхурэдэр андо чер Иродоско, Сусана и бут авэр. Кала жувля поможысарэнас Исусости и Лэстирэ сытярнэнди андай кода, со лэндэ сас.
4 And when many people were collected, and had come to him out of every city, he spoke by a parable:
Кав Исусо авэнас мануша андай бут фороря. Сар стидиле бут мануша, Вов роспхэндя лэнди дума:
5 A sower went out to sow his seed: and as he sowed, some fell by the way side; and it was trodden down, and the fowls of the air devoured it.
— Мануш выжыля тэ шол ворзо андэ пхув. Кала вов шолас, екх ворзо пэля пашав дром, и мануша пэрнэнца потасадэ, ай чирикля упралимастирэ похале лэс.
6 And some fell upon a rock; and as soon as it was sprung up, it withered, because it lacked moisture.
Авэр, со пэля пэ баруи пхув, подбариля тай зашутиля, колэстар со котэ на сас паи.
7 And some fell among thorns; and the thorns sprang up with it, and choked it.
Трито пэля андэ чяр, и кодья розбариляпэ тай замардя лэс.
8 And other fell on good ground, and sprang up, and bore fruit a hundred-fold. And when he had said these things, he cried, He that hath ears to hear, let him hear.
Авэр пэля пэ лащи пхув, бариля и андя андэ шэл молоря майбут колэстар, со сас шуто. Тунчи Исусо вазгля гласо тай пхэндя: — Кастэ исин кана, кай тэ ашунэл, мэк ашунэл!
9 And his disciples asked him, saying, What doth this parable mean?
Лэстирэ сытярнэ пушле Лэстар: — Сар тэ полэ кадья дума?
10 And he said, To you it is given to know the mysteries of the kingdom of God: but to others in parables; that seeing they may not see, and hearing they may not understand.
Исусо пхэндя: — Тумэнди дяпэ тэ жанэн гарадо пала Тхагаримос Дэвлэско, ай аврэнди вся ашэлпэ гарадя думаса, кай онэ тэ дикхэн и тэ на удикхэн, тэ ашунэн и тэ на полэн.
11 Now the parable is this: The seed is the word of God.
Акэ, сар тэ полэ кадья дума: ворзо — када лав Дэвлэско.
12 Those by the way side, are they that hear; then cometh the devil, and taketh away the word out of their hearts, lest they should believe and be saved.
Кодва, саво пэля паша дром, исин кола, савэ ашунэн лав, нэ тунчи авэл Бэнг и чёрэл лав андай лэнго води, соб онэ тэ на патян и тэ на фэрисарэнпэ.
13 They on the rock [are they], who, when they hear, receive the word with joy; and these have no root, who for a while believe, and in time of temptation fall away.
Ворзо, саво пэля пэ баруи пхув, исин кола, ко радомаса прилэл лав, кала ашунэл лэс. Нэ лэндэ нинай корнё. Сави-то вряма патян, нэ сар авэл зумавимос, онэ отпэрэн.
14 And that which fell among thorns are they, who, when they have heard, go forth, and are choked with cares and riches and pleasures of [this] life, and bring no fruit to perfection.
Ворзо, саво пэля андэ чяр, исин кола мануша, савэ ашунэн лав. Нэ авэн жувимастирэ рындоря, тай лэнди камэлпэ тэ авэн барвалэнца и шукар тэ жувэн. Вся када на дэл тэ барёл лавэсти, и вов на анэл плодо.
15 But that on the good ground are they, who in an honest and good heart, having heard the word, keep [it], and bring forth fruit with patience.
Ворзо, саво пэля пэ лащи пхув, — када мануша, савэ ашунэн лав, ритярэн лэс андо лашо и жужо води и анэн плодо, тэрписаримаса андэ вся вряма.
16 No man, when he hath lighted a candle, covereth it with a vessel, or putteth [it] under a bed; but setteth [it] on a candlestick, that they who enter in may see the light.
Нико на запхабарэл каганцо и на тховэл лэс талай пири или талав пато, а тховэл лэс упрэ пэ вучё тхан. Тунчи, ко зажала, дикхэла удуд.
17 For nothing is secret, that shall not be made manifest; neither [any thing] hid, that shall not be known, and come abroad.
Нинай нисо чёрэхано, со на авэла удикхло, и гарадо, со на ужанэна и со на выжала аври.
18 Take heed therefore how ye hear: for whoever hath, to him shall be given; and whoever hath not, from him shall be taken even that which he seemeth to have.
Дикхэн, сар тумэ ашунэн. Кастэ исин, колэсти инке авэла дино, а кастэ нинай, колэстар отлэлапэ и кода, со, сар лэсти гындолпэ, лэстэ исин.
19 Then came to him [his] mother and his brethren, and could not come near to him for the crowd.
Кав Исусо авиле Лэстири дэй и пхрала, и на сас сар тэ поджан, колэстар со паша Лэстэ сас фартэ бут мануша.
20 And it was told to him [by certain], who said, Thy mother and thy brethren stand without, desiring to see thee.
Исусости роспхэндэ: — Дэй Тири и пхрала Тирэ тэрдён аври, камэн тэ дикхэн Тут.
21 And he answered and said to them, My mother and my brethren are these who hear the word of God, and do it.
Исусо пхэндя лэнди: — Мэрни дэй и пхрала исин кола, ко ашунэл лав Дэвлэско и терэл кадя, сар вов пхэнэл.
22 Now it came to pass on a certain day, that he went into a boat with his disciples: and he said to them, Let us go over to the other side of the lake. And they lanched forth.
Екхвар Исусо пхэндя Пэстирэ сытярнэнди: — Пэрэплывисараса пэ авэр риг. Онэ бэшле андо чёвно, отплывисардэ.
23 But as they sailed, he fell asleep: and there came down a storm of wind on the lake; and they were filled [with water], and were in jeopardy.
Сар онэ плывисарэнас, Исусо засутя. Вазгляпэ по паи бари балвал, и чёвно ля тэ зашол паеса кадя, со лэнди авэлас бида.
24 And they came to him, and awoke him, saying, Master, master, we perish. Then he arose, and rebuked the wind, and the raging of the water: and they ceased, and there was a calm.
Сытярнэ поджыле кав Исусо, вазгле Лэс и пхэндэ: — Сытяримари! Сытяримари! Амэ хасавас! Вов просутяпэ и запхэндя балваляти и паести, саво ваздёлас. Вся пэрэашыля, и ашыля тыхо.
25 And he said to them, Where is your faith? And they being afraid, wondered, saying one to another, What manner of man is this! for he commandeth even the winds and water, and they obey him.
— Кай патимос тумаро? — пхэндя Исусо сытярнэнди. Онэ ж пэрэдарайле тай дивосайле, и пушэнас екх екхэстар: — Ко Вов, со и балваляти, и паести припхэнэл, и онэ кандэн Лэс?
26 And they arrived at the country of the Gadarenes, which is over against Galilee.
Онэ приплывисардэ андэ пхув Гераса, сави сас англай Галилея.
27 And when he went forth to land, there met him out of the city a certain man, who had demons a long time, and wore no clothes, neither abode in [any] house, but in the tombs.
Кала Исусо авиля по бэрэго, Лэсти по дром выжыля мануш андав форо, андэр лэстэ сас бут бэнга. Пэр лэстэ дэлмут на сас йида, жувэлас на андо чер, а андэ склэпоря важ мулэ.
28 When he saw Jesus, he cried out, and fell down before him, and with a loud voice said, What have I to do with thee, Jesus, [thou] Son of God most high? I beseech thee torment me not.
Кала вов удикхля Исусос, вов пэля кай Лэсти пэрнэ и фартэ зацыписайля: — Со Ту мандар камэс, Исусо, Шаво Барэ Дэвлэско? Мангав Тут, на хасар ман!
29 (For he had commanded the unclean spirit to come out of the man. For often it had caught him, and he was kept bound with chains, and in fetters: and he broke the bands, and was driven by the demon into the wilderness.)
Исусо припхэндя найжужэ духости тэ выжал андав кадва мануш. Бэнг бут вряма хасарэлас лэс. Лэсти спхандэнас лэпунзэнца васт и пэрнэ, нэ вов росшынэлас лэн, и бэнг затрадэлас лэс андэ мал.
30 And Jesus asked him, saying, What is thy name? And he said, Legion: because many demons had entered into him.
Исусо пушля лэс: — Сар тут акхарэн? — Легионо, — пхэндя кодва, колэстар со бут бэнга вжыле андэр лэстэ.
Онэ линэ тэ мангэнпэ Исусостар тэ на бишалэл лэн андэ бездна. (Abyssos g12)
32 And there was there a herd of many swine feeding on the mountain: and they besought him that he would suffer them to enter into them. And he suffered them.
Найдур котар по плай пасынаспэ бут балэ, и бэнга мангэнас Исусос, кай онэ тэ вжан андэр лэндэ. Вов пхэндя лэнди: «Жан».
33 Then the demons went out of the man, and entered into the swine: and the herd ran violently down a steep place into the lake, and were choked.
Кала бэнга выжыле андав мануш и вжыле андэ балэ, и кола всаворэ шутэпэ пай кручя андо паи и тасиле.
34 When they that fed [them] saw what was done, they fled, and went and told [it] in the city and in the country.
Пасымаря, савэ сас пашай балэ, дикхле, со тердяпэ, прастае и роспхэндэ вся андо форо и андэ гава.
35 Then they went out to see what was done; and came to Jesus, and found the man out of whom the demons had departed, sitting at the feet of Jesus, clothed, and in his right mind: and they were afraid.
Сжылепэ мануша тэ дикхэн, со тердяпэ. Онэ поджыле кав Исусо и удикхле, со кодва мануш, андэ савэстэ сас бэнга, бэшэл пашай пэрнэ кав Исусо, урявдо и андэ пэсти годи, и авиля пэр лэндэ дар.
36 They also who saw [it], told them by what means he that was possessed by the demons was healed.
Кола, савэ вся дикхле, роспхэндэ лэнди, сар сас састярдо мануш андэ савэстэ сас бэнга.
37 Then the whole multitude of the surrounding country of the Gadarenes, besought him to depart from them: for they were taken with great fear. And he went into the boat, and returned.
Тунчи всаворэ мануша, савэ жувэнас андэ пхув Гераса, линэ тэ мангэн Исусос тэ ужал лэндар, колэстар со онэ фартэ здарайле. Исусо бэшля андэ чёвно и рисайля палпалэ.
38 Now the man out of whom the demons had departed, besought him that he might be with him. But Jesus sent him away, saying,
Мануш, савэстар выжыле бэнга, мангля Исусос тэ лэл лэс Пэса. Но Исусо отмэкля лэс и пхэндя:
39 Return to thy own house, and show how great things God hath done to thee. And he went away and published throughout the whole city, how great things Jesus had done to him.
— Рисав пэстэ черэ и роспхэн, со тердя важ тути Дэл. Кодва жыля, роспхэнэлас пав всаворо форо пала кода, со тердя важ лэсти Исусо.
40 And it came to pass, that, when Jesus had returned, the people [gladly] received him: for they were all waiting for him.
Кала Исусо рисайля палпалэ, Лэс радомаса прилинэ бут мануша, колэстар со всаворэ ажутярэнас Лэс.
41 And behold, there came a man named Jairus, and he was a ruler of the synagogue: and he fell down at the feet of Jesus, and besought him that he would come into his house:
Тунчи Лэстэ поджыля мануш, савэс акхарэнас Иаиро, саво сас пхурэдэр андэ синагога, и пэля кай Исусостирэ пэрнэ, ля тэ мангэл Лэс, кай тэ авэл лэстэ черэ.
42 For he had one daughter only, about twelve years of age, and she lay dying. (But as he was going, the people thronged him.
Лэстэ сас екх щей, савяти сас дэшудуй бэрш, и вой мэрэлас. Исусо жыля лэса, и Лэс всаворэ ригэндар стасавэнас мануша.
43 And a woman having an issue of blood twelve years, who had spent all her living upon physicians, neither could be healed by any,
Машкар лэндэ сас жувли, савятэ дэшудуй бэрш жалас рат. Вой отдя вся, со латэ сас, врачёнэнди, и никастэ на сас зор тэ састярэл ла.
44 Came behind [him], and touched the border of his garment: and immediately her issue of blood stanched.
Вой поджыля палал кав Исусо и ляпэ кай риг Лэстиря йидатэ. Рат андэ кодья ж вряма пэрэашыля тэ жал.
45 And Jesus said, Who touched me? When all denied, Peter, and they that were with him, said, Master, the multitude throng thee, and press [thee], and sayest thou, Who touched me?
— Ко Мандэ ляпэ? — пушля Исусо. Нико на прижандёлас. Пэтро пхэндя: — Сытяримари, паша Тутэ бут мануша и стасавэн всаворэ ригэндар!
46 And Jesus said, Somebody hath touched me: for I perceive that virtue hath gone out of me.
Исусо пхэндя: — Варико Мандэ ляпэ. Мэ полем, со Мандар выжыля зор.
47 And when the woman saw that she was not hid, she came trembling, and falling down before him, she declared to him before all the people for what cause she had touched him, and how she was healed immediately.
Тунчи кадья жувли поля, со вой на гарадёла, тиносайля, поджыля и пэля англав Исусо. Англай всаворэ мануша роспхэндя, состар вой Лэстэ ляпэ, и сар вой састярдяпэ.
48 And he said to her, Daughter, be of good comfort: thy faith hath made thee whole; go in peace.
Тунчи Исусо пхэндя лати: — Щей Мэрни! Тиро патимос фэрисардя тут. Жа лэ мироса.
49 While he was yet speaking, there cometh one from the house of the ruler of the synagogue, saying to him, Thy daughter is dead: trouble not the Master.
Кала Исусо инкэ на допхэндя када, авиля мануш андав чер пхурэдэр синагогако. — Щей тири муля, — пхэндя вов, — на залэ будэр Сытяримарес.
50 But when Jesus heard [it], he answered him, saying, Fear not: believe only, and she shall be healed.
Ашундя када, Исусо пхэндя Иаирости: — На дара, качи патя, и щей тири авэла фэрисарди.
51 And when he came into the house, he suffered no man to go in, save Peter, and James, and John, and the father and the mother of the maiden.
Сар Вов зажыля андо чер, на дя никасти тэ зажан Лэса, качи о Пэтро, Иоано, Иаково, дад и дэй щиёратирэ.
52 And all wept and bewailed her: but he said, Weep not: she is not dead, but sleepeth.
Всаворэ ровэнас и грыжонаспэ пала щиёры. — Пэрэашэн тэ ровэн, — пхэндя Исусо. — Вой на муля, а совэл.
53 And they derided him, knowing that she was dead.
Онэ линэ тэ асан Лэстар, колэстар со жанэнас: вой муля.
54 And he put them all out, and took her by the hand, and called, saying, Maid, arise.
Исусо ля ла палав васт и пхэндя: — Бэята, вщи!
55 And her spirit came again, and she arose immediately: and he commanded to give her food.
Духо щиёрако рисайля латэ, и андэ кодья вряма вой вщиля. Исусо пхэндя тэ дэн лати тэ хас.
56 And her parents were astonished: but he charged them that they should tell no man what was done.
О дад и дэй латирэ дивосайле. Исусо пхэндя лэнди, никасти тэ на роспхэнэн пала када, со тердяпэ.
