Luke 23
1 And the whole multitude of them arose, and led him to Pilate.
തതഃ സഭാസ്ഥാഃ സർവ്വലോകാ ഉത്ഥായ തം പീലാതസമ്മുഖം നീത്വാപ്രോദ്യ വക്തുമാരേഭിരേ,
2 And they began to accuse him, saying, We found this [man] perverting the nation, and forbidding to give tribute to Cesar, saying, that he himself is Christ a king.
സ്വമഭിഷിക്തം രാജാനം വദന്തം കൈമരരാജായ കരദാനം നിഷേധന്തം രാജ്യവിപര്യ്യയം കുർത്തും പ്രവർത്തമാനമ് ഏന പ്രാപ്താ വയം|
3 And Pilate asked him, saying, Art thou the King of the Jews? And he answered him and said, Thou sayest [it].
തദാ പീലാതസ്തം പൃഷ്ടവാൻ ത്വം കിം യിഹൂദീയാനാം രാജാ? സ പ്രത്യുവാച ത്വം സത്യമുക്തവാൻ|
4 Then said Pilate to the chief priests, and [to] the people, I find no fault in this man.
തദാ പീലാതഃ പ്രധാനയാജകാദിലോകാൻ ജഗാദ്, അഹമേതസ്യ കമപ്യപരാധം നാപ്തവാൻ|
5 And they were the more fierce, saying, He stirreth up the people, teaching throughout all Judea, beginning from Galilee to this place.
തതസ്തേ പുനഃ സാഹമിനോ ഭൂത്വാവദൻ, ഏഷ ഗാലീല ഏതത്സ്ഥാനപര്യ്യന്തേ സർവ്വസ്മിൻ യിഹൂദാദേശേ സർവ്വാല്ലോകാനുപദിശ്യ കുപ്രവൃത്തിം ഗ്രാഹീതവാൻ|
6 When Pilate heard of Galilee, he asked whether the man was a Galilean.
തദാ പീലാതോ ഗാലീലപ്രദേശസ്യ നാമ ശ്രുത്വാ പപ്രച്ഛ, കിമയം ഗാലീലീയോ ലോകഃ?
7 And as soon as he knew that he belonged to Herod's jurisdiction, he sent him to Herod, who himself was also at Jerusalem at that time.
തതഃ സ ഗാലീൽപ്രദേശീയഹേരോദ്രാജസ്യ തദാ സ്ഥിതേസ്തസ്യ സമീപേ യീശും പ്രേഷയാമാസ|
8 And when Herod saw Jesus, he was exceeding glad: for he had been for a long time, desirous to see him, because he had heard many things of him; and he hoped to see some miracle done by him.
തദാ ഹേരോദ് യീശും വിലോക്യ സന്തുതോഷ, യതഃ സ തസ്യ ബഹുവൃത്താന്തശ്രവണാത് തസ്യ കിഞിചദാശ്ചര്യ്യകർമ്മ പശ്യതി ഇത്യാശാം കൃത്വാ ബഹുകാലമാരഭ്യ തം ദ്രഷ്ടും പ്രയാസം കൃതവാൻ|
9 Then he questioned with him in many words; but he answered him nothing.
തസ്മാത് തം ബഹുകഥാഃ പപ്രച്ഛ കിന്തു സ തസ്യ കസ്യാപി വാക്യസ്യ പ്രത്യുത്തരം നോവാച|
10 And the chief priests and scribes stood and vehemently accused him.
അഥ പ്രധാനയാജകാ അധ്യാപകാശ്ച പ്രോത്തിഷ്ഠന്തഃ സാഹസേന തമപവദിതും പ്രാരേഭിരേ|
11 And Herod with his troops set him at naught, and mocked [him], and arrayed him in a gorgeous robe, and sent him again to Pilate.
ഹേരോദ് തസ്യ സേനാഗണശ്ച തമവജ്ഞായ ഉപഹാസത്വേന രാജവസ്ത്രം പരിധാപ്യ പുനഃ പീലാതം പ്രതി തം പ്രാഹിണോത്|
12 And the same day Pilate and Herod were made friends together; for before they were at enmity between themselves.
പൂർവ്വം ഹേരോദ്പീലാതയോഃ പരസ്പരം വൈരഭാവ ആസീത് കിന്തു തദ്ദിനേ ദ്വയോ ർമേലനം ജാതമ്|
13 And Pilate, when he had called together the chief priests, and the rulers, and the people,
പശ്ചാത് പീലാതഃ പ്രധാനയാജകാൻ ശാസകാൻ ലോകാംശ്ച യുഗപദാഹൂയ ബഭാഷേ,
14 Said to them, Ye have brought this man to me, as one that perverteth the people: and behold, I, having examined [him] before you, have found no fault in this man, touching those things of which ye accuse him;
രാജ്യവിപര്യ്യയകാരകോയമ് ഇത്യുക്ത്വാ മനുഷ്യമേനം മമ നികടമാനൈഷ്ട കിന്തു പശ്യത യുഷ്മാകം സമക്ഷമ് അസ്യ വിചാരം കൃത്വാപി പ്രോക്താപവാദാനുരൂപേണാസ്യ കോപ്യപരാധഃ സപ്രമാണോ ന ജാതഃ,
15 No, nor yet Herod: for I sent you to him; and lo, nothing worthy of death is done to him:
യൂയഞ്ച ഹേരോദഃ സന്നിധൗ പ്രേഷിതാ മയാ തത്രാസ്യ കോപ്യപരാധസ്തേനാപി ന പ്രാപ്തഃ| പശ്യതാനേന വധഹേതുകം കിമപി നാപരാദ്ധം|
16 I will therefore chastise him, and release [him].
തസ്മാദേനം താഡയിത്വാ വിഹാസ്യാമി|
17 (For of necessity he must release one to them at the feast.)
തത്രോത്സവേ തേഷാമേകോ മോചയിതവ്യഃ|
18 And they cried out all at once, saying, Away with this [man], and release to us Barabbas:
ഇതി ഹേതോസ്തേ പ്രോച്ചൈരേകദാ പ്രോചുഃ, ഏനം ദൂരീകൃത്യ ബരബ്ബാനാമാനം മോചയ|
19 (Who, for a certain sedition made in the city, and for murder, was cast into prison.)
സ ബരബ്ബാ നഗര ഉപപ്ലവവധാപരാധാഭ്യാം കാരായാം ബദ്ധ ആസീത്|
20 Pilate therefore, willing to release Jesus, spoke again to them.
കിന്തു പീലാതോ യീശും മോചയിതും വാഞ്ഛൻ പുനസ്താനുവാച|
21 But they cried, saying, Crucify, crucify him.
തഥാപ്യേനം ക്രുശേ വ്യധ ക്രുശേ വ്യധേതി വദന്തസ്തേ രുരുവുഃ|
22 And he said to them the third time, Why, what evil hath he done? I have found no cause of death in him; I will therefore chastise him, and let [him] go.
തതഃ സ തൃതീയവാരം ജഗാദ കുതഃ? സ കിം കർമ്മ കൃതവാൻ? നാഹമസ്യ കമപി വധാപരാധം പ്രാപ്തഃ കേവലം താഡയിത്വാമും ത്യജാമി|
23 And they were urgent with loud voices, requiring that he might be crucified: and the voices of them, and of the chief priests prevailed.
തഥാപി തേ പുനരേനം ക്രുശേ വ്യധ ഇത്യുക്ത്വാ പ്രോച്ചൈർദൃഢം പ്രാർഥയാഞ്ചക്രിരേ;
24 And Pilate gave sentence that it should be as they required.
തതഃ പ്രധാനയാജകാദീനാം കലരവേ പ്രബലേ സതി തേഷാം പ്രാർഥനാരൂപം കർത്തും പീലാത ആദിദേശ|
25 And he released to them him that for sedition and murder had been cast into prison, whom they had desired; but he delivered Jesus to their will.
രാജദ്രോഹവധയോരപരാധേന കാരാസ്ഥം യം ജനം തേ യയാചിരേ തം മോചയിത്വാ യീശും തേഷാമിച്ഛായാം സമാർപയത്|
26 And as they led him away, they laid hold upon one Simon a Cyrenian, coming out of the country, and on him they laid the cross, that he might bear [it] after Jesus.
അഥ തേ യീശും ഗൃഹീത്വാ യാന്തി, ഏതർഹി ഗ്രാമാദാഗതം ശിമോനനാമാനം കുരീണീയം ജനം ധൃത്വാ യീശോഃ പശ്ചാന്നേതും തസ്യ സ്കന്ധേ ക്രുശമർപയാമാസുഃ|
27 And there followed him a great company of people, and of women, who also bewailed and lamented him.
തതോ ലോകാരണ്യമധ്യേ ബഹുസ്ത്രിയോ രുദത്യോ വിലപന്ത്യശ്ച യീശോഃ പശ്ചാദ് യയുഃ|
28 But Jesus turning to them, said, Daughters of Jerusalem, weep not for me, but weep for yourselves, and for your children.
കിന്തു സ വ്യാഘുട്യ താ ഉവാച, ഹേ യിരൂശാലമോ നാര്യ്യോ യുയം മദർഥം ന രുദിത്വാ സ്വാർഥം സ്വാപത്യാർഥഞ്ച രുദിതി;
29 For behold, the days are coming, in which they shall say, Blessed [are] the barren, and the wombs that never bore, and the breasts which never nourished infants.
പശ്യത യഃ കദാപി ഗർഭവത്യോ നാഭവൻ സ്തന്യഞ്ച നാപായയൻ താദൃശീ ർവന്ധ്യാ യദാ ധന്യാ വക്ഷ്യന്തി സ കാല ആയാതി|
30 Then shall they begin to say to the mountains, Fall on us; and to the hills, Cover us.
തദാ ഹേ ശൈലാ അസ്മാകമുപരി പതത, ഹേ ഉപശൈലാ അസ്മാനാച്ഛാദയത കഥാമീദൃശീം ലോകാ വക്ഷ്യന്തി|
31 For if they do these things in a green tree, what will be done in the dry?
യതഃ സതേജസി ശാഖിനി ചേദേതദ് ഘടതേ തർഹി ശുഷ്കശാഖിനി കിം ന ഘടിഷ്യതേ?
32 And two others, [who were] malefactors, were led with him to be put to death.
തദാ തേ ഹന്തും ദ്വാവപരാധിനൗ തേന സാർദ്ധം നിന്യുഃ|
33 And when they had come to the place which is called Calvary, there they crucified him, and the malefactors; one on the right hand, and the other on the left.
അപരം ശിരഃകപാലനാമകസ്ഥാനം പ്രാപ്യ തം ക്രുശേ വിവിധുഃ; തദ്ദ്വയോരപരാധിനോരേകം തസ്യ ദക്ഷിണോ തദന്യം വാമേ ക്രുശേ വിവിധുഃ|
34 Then said Jesus, Father, forgive them: for they know not what they do. And they parted his raiment, and cast lots.
തദാ യീശുരകഥയത്, ഹേ പിതരേതാൻ ക്ഷമസ്വ യത ഏതേ യത് കർമ്മ കുർവ്വന്തി തൻ ന വിദുഃ; പശ്ചാത്തേ ഗുടികാപാതം കൃത്വാ തസ്യ വസ്ത്രാണി വിഭജ്യ ജഗൃഹുഃ|
35 And the people stood beholding. And the rulers also with them derided [him], saying, He saved others; let him save himself, if he is Christ the chosen of God.
തത്ര ലോകസംഘസ്തിഷ്ഠൻ ദദർശ; തേ തേഷാം ശാസകാശ്ച തമുപഹസ്യ ജഗദുഃ, ഏഷ ഇതരാൻ രക്ഷിതവാൻ യദീശ്വരേണാഭിരുചിതോ ഽഭിഷിക്തസ്ത്രാതാ ഭവതി തർഹി സ്വമധുനാ രക്ഷതു|
36 And the soldiers also mocked him, coming to him, and offering him vinegar,
തദന്യഃ സേനാഗണാ ഏത്യ തസ്മൈ അമ്ലരസം ദത്വാ പരിഹസ്യ പ്രോവാച,
37 And saying, If thou art the King of the Jews, save thyself.
ചേത്ത്വം യിഹൂദീയാനാം രാജാസി തർഹി സ്വം രക്ഷ|
38 And a superscription also was written over him, in letters of Greek, and Latin, and Hebrew, THIS IS THE KING OF THE JEWS.
യിഹൂദീയാനാം രാജേതി വാക്യം യൂനാനീയരോമീയേബ്രീയാക്ഷരൈ ർലിഖിതം തച്ഛിരസ ഊർദ്ധ്വേഽസ്ഥാപ്യത|
39 And one of the malefactors, who were hanged, railed on him, saying, If thou art Christ, save thyself and us.
തദോഭയപാർശ്വയോ ർവിദ്ധൗ യാവപരാധിനൗ തയോരേകസ്തം വിനിന്ദ്യ ബഭാഷേ, ചേത്ത്വമ് അഭിഷിക്തോസി തർഹി സ്വമാവാഞ്ച രക്ഷ|
40 But the other answering, rebuked him, saying, Dost not thou fear God, seeing thou art in the same condemnation?
കിന്ത്വന്യസ്തം തർജയിത്വാവദത്, ഈശ്വരാത്തവ കിഞ്ചിദപി ഭയം നാസ്തി കിം? ത്വമപി സമാനദണ്ഡോസി,
41 And we indeed justly; for we receive the due reward of our deeds: but this man hath done nothing amiss.
യോഗ്യപാത്രേ ആവാം സ്വസ്വകർമ്മണാം സമുചിതഫലം പ്രാപ്നുവഃ കിന്ത്വനേന കിമപി നാപരാദ്ധം|
42 And he said to Jesus, Lord, remember me when thou comest into thy kingdom.
അഥ സ യീശും ജഗാദ ഹേ പ്രഭേ ഭവാൻ സ്വരാജ്യപ്രവേശകാലേ മാം സ്മരതു|
43 And Jesus said to him, Verily I say to thee, This day shalt thou be with me in paradise.
തദാ യീശുഃ കഥിതവാൻ ത്വാം യഥാർഥം വദാമി ത്വമദ്യൈവ മയാ സാർദ്ധം പരലോകസ്യ സുഖസ്ഥാനം പ്രാപ്സ്യസി|
44 And it was about the sixth hour, and there was a darkness over all the land until the ninth hour.
അപരഞ്ച ദ്വിതീയയാമാത് തൃതീയയാമപര്യ്യന്തം രവേസ്തേജസോന്തർഹിതത്വാത് സർവ്വദേശോഽന്ധകാരേണാവൃതോ
45 And the sun was darkened, and the vail of the temple was rent in the midst.
മന്ദിരസ്യ യവനികാ ച ഛിദ്യമാനാ ദ്വിധാ ബഭൂവ|
46 And when Jesus had cried with a loud voice, he said, Father, into thy hands I commend my spirit: and having said thus, he expired.
തതോ യീശുരുച്ചൈരുവാച, ഹേ പിത ർമമാത്മാനം തവ കരേ സമർപയേ, ഇത്യുക്ത്വാ സ പ്രാണാൻ ജഹൗ|
47 Now when the centurion saw what was done, he glorified God, saying, Certainly this was a righteous man.
തദൈതാ ഘടനാ ദൃഷ്ട്വാ ശതസേനാപതിരീശ്വരം ധന്യമുക്ത്വാ കഥിതവാൻ അയം നിതാന്തം സാധുമനുഷ്യ ആസീത്|
48 And all the people that came together to that sight, beholding the things which were done, smote their breasts, and returned.
അഥ യാവന്തോ ലോകാ ദ്രഷ്ടുമ് ആഗതാസ്തേ താ ഘടനാ ദൃഷ്ട്വാ വക്ഷഃസു കരാഘാതം കൃത്വാ വ്യാചുട്യ ഗതാഃ|
49 And all his acquaintance, and the women that followed him from Galilee, stood afar off beholding these things.
യീശോ ർജ്ഞാതയോ യാ യാ യോഷിതശ്ച ഗാലീലസ്തേന സാർദ്ധമായാതാസ്താ അപി ദൂരേ സ്ഥിത്വാ തത് സർവ്വം ദദൃശുഃ|
50 And behold, [there was] a man named Joseph, a counselor: [and he was] a good man, and a just:
തദാ യിഹൂദീയാനാം മന്ത്രണാം ക്രിയാഞ്ചാസമ്മന്യമാന ഈശ്വരസ്യ രാജത്വമ് അപേക്ഷമാണോ
51 (The same had not consented to the counsel and deed of them) [he was] of Arimathea, a city of the Jews; who also himself waited for the kingdom of God.
യിഹൂദിദേശീയോ ഽരിമഥീയനഗരീയോ യൂഷഫ്നാമാ മന്ത്രീ ഭദ്രോ ധാർമ്മികശ്ച പുമാൻ
52 This [man] went to Pilate, and begged the body of Jesus.
പീലാതാന്തികം ഗത്വാ യീശോ ർദേഹം യയാചേ|
53 And he took it down, and wrapped it in linen, and laid it in a sepulcher that was hewn in stone, in which man was never before laid.
പശ്ചാദ് വപുരവരോഹ്യ വാസസാ സംവേഷ്ട്യ യത്ര കോപി മാനുഷോ നാസ്ഥാപ്യത തസ്മിൻ ശൈലേ സ്വാതേ ശ്മശാനേ തദസ്ഥാപയത്|
54 And that day was the preparation, and the sabbath drew on.
തദ്ദിനമായോജനീയം ദിനം വിശ്രാമവാരശ്ച സമീപഃ|
55 And the women also, who came with him from Galilee, followed after, and beheld the sepulcher, and how his body was laid.
അപരം യീശുനാ സാർദ്ധം ഗാലീല ആഗതാ യോഷിതഃ പശ്ചാദിത്വാ ശ്മശാനേ തത്ര യഥാ വപുഃ സ്ഥാപിതം തച്ച ദൃഷ്ട്വാ
56 And they returned, and prepared spices and ointments; and rested on the sabbath, according to the commandment.
വ്യാഘുട്യ സുഗന്ധിദ്രവ്യതൈലാനി കൃത്വാ വിധിവദ് വിശ്രാമവാരേ വിശ്രാമം ചക്രുഃ|
