Luke 2
1 And it came to pass in those days, that there went out a decree from Cesar Augustus, that all the world should be taxed.
അപരഞ്ച തസ്മിൻ കാലേ രാജ്യസ്യ സർവ്വേഷാം ലോകാനാം നാമാനി ലേഖയിതുമ് അഗസ്തകൈസര ആജ്ഞാപയാമാസ|
2 ([And] this taxing was first made when Cyrenius was governor of Syria.)
തദനുസാരേണ കുരീണിയനാമനി സുരിയാദേശസ്യ ശാസകേ സതി നാമലേഖനം പ്രാരേഭേ|
3 And all went to be taxed, every one into his own city.
അതോ ഹേതോ ർനാമ ലേഖിതും സർവ്വേ ജനാഃ സ്വീയം സ്വീയം നഗരം ജഗ്മുഃ|
4 And Joseph also went up from Galilee, out of the city of Nazareth, into Judea, to the city of David, which is called Bethlehem; (because he was of the house and lineage of David)
തദാനീം യൂഷഫ് നാമ ലേഖിതും വാഗ്ദത്തയാ സ്വഭാര്യ്യയാ ഗർബ്ഭവത്യാ മരിയമാ സഹ സ്വയം ദായൂദഃ സജാതിവംശ ഇതി കാരണാദ് ഗാലീൽപ്രദേശസ്യ നാസരത്നഗരാദ്
5 To be taxed with Mary his espoused wife, being great with child.
യിഹൂദാപ്രദേശസ്യ ബൈത്ലേഹമാഖ്യം ദായൂദ്നഗരം ജഗാമ|
6 And so it was, that while they were there, the days were accomplished that she should be delivered.
അന്യച്ച തത്ര സ്ഥാനേ തയോസ്തിഷ്ഠതോഃ സതോ ർമരിയമഃ പ്രസൂതികാല ഉപസ്ഥിതേ
7 And she brought forth her first-born son, and wrapped him in swaddling-clothes, and laid him in a manger; because there was no room for them in the inn.
സാ തം പ്രഥമസുതം പ്രാസോഷ്ട കിന്തു തസ്മിൻ വാസഗൃഹേ സ്ഥാനാഭാവാദ് ബാലകം വസ്ത്രേണ വേഷ്ടയിത്വാ ഗോശാലായാം സ്ഥാപയാമാസ|
8 And there were in the same country shepherds abiding in the field, keeping watch over their flock by night.
അനന്തരം യേ കിയന്തോ മേഷപാലകാഃ സ്വമേഷവ്രജരക്ഷായൈ തത്പ്രദേശേ സ്ഥിത്വാ രജന്യാം പ്രാന്തരേ പ്രഹരിണഃ കർമ്മ കുർവ്വന്തി,
9 And lo, the angel of the Lord came upon them, and the glory of the Lord shone around them; and they were in great fear.
തേഷാം സമീപം പരമേശ്വരസ്യ ദൂത ആഗത്യോപതസ്ഥൗ; തദാ ചതുഷ്പാർശ്വേ പരമേശ്വരസ്യ തേജസഃ പ്രകാശിതത്വാത് തേഽതിശശങ്കിരേ|
10 And the angel said to them, Fear not: for behold, I bring you good tidings of great joy which shall be to all people.
തദാ സ ദൂത ഉവാച മാ ഭൈഷ്ട പശ്യതാദ്യ ദായൂദഃ പുരേ യുഷ്മന്നിമിത്തം ത്രാതാ പ്രഭുഃ ഖ്രീഷ്ടോഽജനിഷ്ട,
11 For to you is born this day, in the city of David, a Savior, who is Christ the Lord.
സർവ്വേഷാം ലോകാനാം മഹാനന്ദജനകമ് ഇമം മങ്ഗലവൃത്താന്തം യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയാമി|
12 And this [shall be] a sign to you; Ye shall find the babe wrapped in swaddling-clothes, lying in a manger.
യൂയം (തത്സ്ഥാനം ഗത്വാ) വസ്ത്രവേഷ്ടിതം തം ബാലകം ഗോശാലായാം ശയനം ദ്രക്ഷ്യഥ യുഷ്മാൻ പ്രതീദം ചിഹ്നം ഭവിഷ്യതി|
13 And suddenly there was with the angel a multitude of the heavenly host praising God, and saying,
ദൂത ഇമാം കഥാം കഥിതവതി തത്രാകസ്മാത് സ്വർഗീയാഃ പൃതനാ ആഗത്യ കഥാമ് ഇമാം കഥയിത്വേശ്വരസ്യ ഗുണാനന്വവാദിഷുഃ, യഥാ,
14 Glory to God in the highest, and on earth peace, good will towards men.
സർവ്വോർദ്വ്വസ്ഥൈരീശ്വരസ്യ മഹിമാ സമ്പ്രകാശ്യതാം| ശാന്തിർഭൂയാത് പൃഥിവ്യാസ്തു സന്തോഷശ്ച നരാൻ പ്രതി||
15 And it came to pass, when the angels had departed from them into heaven, the shepherds said one to another, Let us now go even to Bethlehem, and see this thing which is come to pass, which the Lord hath made known to us.
തതഃ പരം തേഷാം സന്നിധേ ർദൂതഗണേ സ്വർഗം ഗതേ മേഷപാലകാഃ പരസ്പരമ് അവേചൻ ആഗച്ഛത പ്രഭുഃ പരമേശ്വരോ യാം ഘടനാം ജ്ഞാപിതവാൻ തസ്യാ യാഥര്യം ജ്ഞാതും വയമധുനാ ബൈത്ലേഹമ്പുരം യാമഃ|
16 And they came with haste, and found Mary and Joseph, and the babe lying in a manger.
പശ്ചാത് തേ തൂർണം വ്രജിത്വാ മരിയമം യൂഷഫം ഗോശാലായാം ശയനം ബാലകഞ്ച ദദൃശുഃ|
17 And when they had seen [it], they made known abroad the saying which was told them concerning this child.
ഇത്ഥം ദൃഷ്ട്വാ ബാലകസ്യാർഥേ പ്രോക്താം സർവ്വകഥാം തേ പ്രാചാരയാഞ്ചക്രുഃ|
18 And all they that heard [it], wondered at those things which were told them by the shepherds.
തതോ യേ ലോകാ മേഷരക്ഷകാണാം വദനേഭ്യസ്താം വാർത്താം ശുശ്രുവുസ്തേ മഹാശ്ചര്യ്യം മേനിരേ|
19 But Mary kept all these things, and pondered [them] in her heart.
കിന്തു മരിയമ് ഏതത്സർവ്വഘടനാനാം താത്പര്യ്യം വിവിച്യ മനസി സ്ഥാപയാമാസ|
20 And the shepherds returned, glorifying and praising God for all the things that they had heard and seen, as it was told to them.
തത്പശ്ചാദ് ദൂതവിജ്ഞപ്താനുരൂപം ശ്രുത്വാ ദൃഷ്ട്വാ ച മേഷപാലകാ ഈശ്വരസ്യ ഗുണാനുവാദം ധന്യവാദഞ്ച കുർവ്വാണാഃ പരാവൃത്യ യയുഃ|
21 And when eight days were accomplished for the circumcising of the child, his name was called JESUS, who was so named by the angel before he was conceived in the womb.
അഥ ബാലകസ്യ ത്വക്ഛേദനകാലേഽഷ്ടമദിവസേ സമുപസ്ഥിതേ തസ്യ ഗർബ്ഭസ്ഥിതേഃ പുർവ്വം സ്വർഗീയദൂതോ യഥാജ്ഞാപയത് തദനുരൂപം തേ തന്നാമധേയം യീശുരിതി ചക്രിരേ|
22 And when the days of her purification according to the law of Moses were accomplished, they brought him to Jerusalem, to present [him] to the Lord;
തതഃ പരം മൂസാലിഖിതവ്യവസ്ഥായാ അനുസാരേണ മരിയമഃ ശുചിത്വകാല ഉപസ്ഥിതേ,
23 (As it is written in the law of the Lord, Every male that is the first born of his mother shall be called holy to the Lord)
"പ്രഥമജഃ സർവ്വഃ പുരുഷസന്താനഃ പരമേശ്വരേ സമർപ്യതാം," ഇതി പരമേശ്വരസ്യ വ്യവസ്ഥയാ
24 And to offer a sacrifice according to that which is said in the law of the Lord, A pair of turtle-doves, or two young pigeons.
യീശും പരമേശ്വരേ സമർപയിതുമ് ശാസ്ത്രീയവിധ്യുക്തം കപോതദ്വയം പാരാവതശാവകദ്വയം വാ ബലിം ദാതും തേ തം ഗൃഹീത്വാ യിരൂശാലമമ് ആയയുഃ|
25 And behold, there was a man in Jerusalem, whose name [was] Simeon; and the same man [was] just and devout, waiting for the consolation of Israel: and the Holy Spirit was upon him.
യിരൂശാലമ്പുരനിവാസീ ശിമിയോന്നാമാ ധാർമ്മിക ഏക ആസീത് സ ഇസ്രായേലഃ സാന്ത്വനാമപേക്ഷ്യ തസ്ഥൗ കിഞ്ച പവിത്ര ആത്മാ തസ്മിന്നാവിർഭൂതഃ|
26 And it was revealed to him by the Holy Spirit, that he should not see death, before he had seen the Lord's Christ.
അപരം പ്രഭുണാ പരമേശ്വരേണാഭിഷിക്തേ ത്രാതരി ത്വയാ ന ദൃഷ്ടേ ത്വം ന മരിഷ്യസീതി വാക്യം പവിത്രേണ ആത്മനാ തസ്മ പ്രാകഥ്യത|
27 And he came by the spirit into the temple; and when the parents brought in the child Jesus, to do for him after the custom of the law,
അപരഞ്ച യദാ യീശോഃ പിതാ മാതാ ച തദർഥം വ്യവസ്ഥാനുരൂപം കർമ്മ കർത്തും തം മന്ദിരമ് ആനിന്യതുസ്തദാ
28 Then he took him up in his arms, and blessed God, and said,
ശിമിയോൻ ആത്മന ആകർഷണേന മന്ദിരമാഗത്യ തം ക്രോഡേ നിധായ ഈശ്വരസ്യ ധന്യവാദം കൃത്വാ കഥയാമാസ, യഥാ,
29 Lord, now lettest thou thy servant depart in peace, according to thy word:
ഹേ പ്രഭോ തവ ദാസോയം നിജവാക്യാനുസാരതഃ| ഇദാനീന്തു സകല്യാണോ ഭവതാ സംവിസൃജ്യതാമ്|
30 For my eyes have seen thy salvation,
യതഃ സകലദേശസ്യ ദീപ്തയേ ദീപ്തിരൂപകം|
31 Which thou hast prepared before the face of all people;
ഇസ്രായേലീയലോകസ്യ മഹാഗൗരവരൂപകം|
32 A light to enlighten the Gentiles, and the glory of thy people Israel.
യം ത്രായകം ജനാനാന്തു സമ്മുഖേ ത്വമജീജനഃ| സഏവ വിദ്യതേഽസ്മാകം ധ്രവം നയനനഗോചരേ||
33 And Joseph and his mother marveled at those things which were spoken concerning him.
തദാനീം തേനോക്താ ഏതാഃ സകലാഃ കഥാഃ ശ്രുത്വാ തസ്യ മാതാ യൂഷഫ് ച വിസ്മയം മേനാതേ|
34 And Simeon blessed them, and said to Mary his mother, Behold, this [child] is set for the fall and rising again of many in Israel; and for a sign which shall be spoken against;
തതഃ പരം ശിമിയോൻ തേഭ്യ ആശിഷം ദത്ത്വാ തന്മാതരം മരിയമമ് ഉവാച, പശ്യ ഇസ്രായേലോ വംശമധ്യേ ബഹൂനാം പാതനായോത്ഥാപനായ ച തഥാ വിരോധപാത്രം ഭവിതും, ബഹൂനാം ഗുപ്തമനോഗതാനാം പ്രകടീകരണായ ബാലകോയം നിയുക്തോസ്തി|
35 (And a sword shall pierce through thy own soul also) that the thoughts of many hearts may be revealed.
തസ്മാത് തവാപി പ്രാണാഃ ശൂലേന വ്യത്സ്യന്തേ|
36 And there was one Anna, a prophetess, the daughter of Phanuel, of the tribe of Asher: she was of a great age, and had lived with a husband seven years from her virginity;
അപരഞ്ച ആശേരസ്യ വംശീയഫിനൂയേലോ ദുഹിതാ ഹന്നാഖ്യാ അതിജരതീ ഭവിഷ്യദ്വാദിന്യേകാ യാ വിവാഹാത് പരം സപ്ത വത്സരാൻ പത്യാ സഹ ന്യവസത് തതോ വിധവാ ഭൂത്വാ ചതുരശീതിവർഷവയഃപര്യ്യനതം
37 And she [was] a widow of about eighty four years, who departed not from the temple, but served [God] with fastings and prayers night and day.
മന്ദിരേ സ്ഥിത്വാ പ്രാർഥനോപവാസൈർദിവാനിശമ് ഈശ്വരമ് അസേവത സാപി സ്ത്രീ തസ്മിൻ സമയേ മന്ദിരമാഗത്യ
38 And she coming in that instant, gave thanks likewise to the Lord, and spoke of him to all them that looked for redemption in Jerusalem.
പരമേശ്വരസ്യ ധന്യവാദം ചകാര, യിരൂശാലമ്പുരവാസിനോ യാവന്തോ ലോകാ മുക്തിമപേക്ഷ്യ സ്ഥിതാസ്താൻ യീശോർവൃത്താന്തം ജ്ഞാപയാമാസ|
39 And when they had performed all things according to the law of the Lord, they returned into Galilee, to their own city Nazareth.
ഇത്ഥം പരമേശ്വരസ്യ വ്യവസ്ഥാനുസാരേണ സർവ്വേഷു കർമ്മസു കൃതേഷു തൗ പുനശ്ച ഗാലീലോ നാസരത്നാമകം നിജനഗരം പ്രതസ്ഥാതേ|
40 And the child grew, and became strong in spirit, filled with wisdom: and the grace of God was upon him.
തത്പശ്ചാദ് ബാലകഃ ശരീരേണ വൃദ്ധിമേത്യ ജ്ഞാനേന പരിപൂർണ ആത്മനാ ശക്തിമാംശ്ച ഭവിതുമാരേഭേ തഥാ തസ്മിൻ ഈശ്വരാനുഗ്രഹോ ബഭൂവ|
41 Now his parents went to Jerusalem every year at the feast of the passover.
തസ്യ പിതാ മാതാ ച പ്രതിവർഷം നിസ്താരോത്സവസമയേ യിരൂശാലമമ് അഗച്ഛതാമ്|
42 And when he was twelve years old, they went up to Jerusalem according to the custom of the feast.
അപരഞ്ച യീശൗ ദ്വാദശവർഷവയസ്കേ സതി തൗ പർവ്വസമയസ്യ രീത്യനുസാരേണ യിരൂശാലമം ഗത്വാ
43 And when they had fulfilled the days, as they returned, the child Jesus tarried behind in Jerusalem; and Joseph and his mother knew not [of it].
പാർവ്വണം സമ്പാദ്യ പുനരപി വ്യാഘുയ്യ യാതഃ കിന്തു യീശുർബാലകോ യിരൂശാലമി തിഷ്ഠതി| യൂഷഫ് തന്മാതാ ച തദ് അവിദിത്വാ
44 But they, supposing him to be in the company, went a day's journey; and they sought him among [their] relations and acquaintance.
സ സങ്ഗിഭിഃ സഹ വിദ്യത ഏതച്ച ബുദ്വ്വാ ദിനൈകഗമ്യമാർഗം ജഗ്മതുഃ| കിന്തു ശേഷേ ജ്ഞാതിബന്ധൂനാം സമീപേ മൃഗയിത്വാ തദുദ്ദേശമപ്രാപ്യ
45 And when they found him not, they returned to Jerusalem, seeking him.
തൗ പുനരപി യിരൂശാലമമ് പരാവൃത്യാഗത്യ തം മൃഗയാഞ്ചക്രതുഃ|
46 And it came to pass, that after three days they found him in the temple, sitting in the midst of the doctors, both hearing them, and asking them questions.
അഥ ദിനത്രയാത് പരം പണ്ഡിതാനാം മധ്യേ തേഷാം കഥാഃ ശൃണ്വൻ തത്ത്വം പൃച്ഛംശ്ച മന്ദിരേ സമുപവിഷ്ടഃ സ താഭ്യാം ദൃഷ്ടഃ|
47 And all that heard him were astonished at his understanding and answers.
തദാ തസ്യ ബുദ്ധ്യാ പ്രത്യുത്തരൈശ്ച സർവ്വേ ശ്രോതാരോ വിസ്മയമാപദ്യന്തേ|
48 And when they saw him, they were amazed: and his mother said to him, Son, why hast thou thus dealt with us? behold, thy father and I have sought thee sorrowing.
താദൃശം ദൃഷ്ട്വാ തസ്യ ജനകോ ജനനീ ച ചമച്ചക്രതുഃ കിഞ്ച തസ്യ മാതാ തമവദത്, ഹേ പുത്ര, കഥമാവാം പ്രതീത്ഥം സമാചരസ്ത്വമ്? പശ്യ തവ പിതാഹഞ്ച ശോകാകുലൗ സന്തൗ ത്വാമന്വിച്ഛാവഃ സ്മ|
49 And he said to them, How is it that ye sought me? knew ye not that I must be about my Father's business?
തതഃ സോവദത് കുതോ മാമ് അന്വൈച്ഛതം? പിതുർഗൃഹേ മയാ സ്ഥാതവ്യമ് ഏതത് കിം യുവാഭ്യാം ന ജ്ഞായതേ?
50 And they understood not the saying which he spoke to them.
കിന്തു തൗ തസ്യൈതദ്വാക്യസ്യ താത്പര്യ്യം ബോദ്ധും നാശക്നുതാം|
51 And he went down with them, and came to Nazareth, and was subject to them: but his mother kept all these sayings in her heart.
തതഃ പരം സ താഭ്യാം സഹ നാസരതം ഗത്വാ തയോർവശീഭൂതസ്തസ്ഥൗ കിന്തു സർവ്വാ ഏതാഃ കഥാസ്തസ്യ മാതാ മനസി സ്ഥാപയാമാസ|
52 And Jesus increased in wisdom and stature, and in favor with God and man.
അഥ യീശോ ർബുദ്ധിഃ ശരീരഞ്ച തഥാ തസ്മിൻ ഈശ്വരസ്യ മാനവാനാഞ്ചാനുഗ്രഹോ വർദ്ധിതുമ് ആരേഭേ|
