Lamentations 5
1 Remember, O LORD, what is come upon us: consider, and behold our reproach.
| ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند. |
2 Our inheritance is turned to strangers, our houses to aliens.
3 We are orphans and fatherless, our mothers [are] as widows.
| ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند. |
4 We have drank our water for money; our wood is sold to us.
| آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود. |
5 Our necks [are] under persecution: we labor, [and] have no rest.
| در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم. |
6 We have given the hand [to] the Egyptians, [and to] the Assyrians, to be satisfied with bread.
| خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم. |
7 Our fathers have sinned, [and are] not; and we have borne their iniquities.
| پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم. |
8 Servants have ruled over us: [there is] none that doth deliver [us] out of their hand.
| بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد. |
9 We procured our bread with [the peril of] our lives, because of the sword of the wilderness.
| برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم. |
10 Our skin was black like an oven because of the terrible famine.
| از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است. |
11 They ravished the women in Zion, [and] the maids in the cities of Judah.
| زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند. |
12 Princes were hanged by their hand: the faces of elders were not honored.
| رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند. |
13 They took the young men to grind, and the children fell under the wood.
| جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند. |
14 The elders have ceased from the gate, the young men from their music.
| پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند. |
15 The joy of our heart hath ceased; our dance is turned into mourning.
| شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است. |
16 The crown is fallen [from] our head: woe to us, that we have sinned!
| وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم. |
17 For this our heart is faint; for these [things] our eyes are dim.
| دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند، |
18 Because of the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it.
| زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است. |
19 Thou, O LORD, remainest for ever; thy throne from generation to generation.
| ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است. |
20 Why dost thou forget us for ever, [and] forsake us so long time?
| مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری. |
21 Turn thou us to thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old.
| ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده. |
22 But thou hast utterly rejected us; thou art very wroth against us.
