Jonah 2
1 Then Jonah prayed to the LORD his God out of the fish's belly,
Yunus balığın karnından Tanrısı RAB'be şöyle dua etti:
2 And said, I cried by reason of my affliction to the LORD, and he heard me; out of the belly of hell cried I, [and] thou heardst my voice. (Sheol h7585)
“Ya RAB, sıkıntı içinde sana yakardım, Yanıtladın beni. Yardım istedim ölüler diyarının bağrından, Kulak verdin sesime. (Sheol h7585)
3 For thou hadst cast me into the deep, in the midst of the seas; and the floods encompassed me: all thy billows and thy waves passed over me.
Beni engine, denizin ta dibine fırlattın. Sular sardı çevremi. Azgın dalgalar geçti üzerimden.
4 Then I said, I am cast out of thy sight; yet I will look again towards thy holy temple.
‘Huzurundan kovuldum’ dedim, ‘Yine de göreceğim kutsal tapınağını.’
5 The waters encompassed me, [even] to the soul: the depth inclosed me on every side, the weeds were wrapped about my head.
Sular boğacak kadar kuşattı beni, Çevremi enginler sardı, Yosunlar dolaştı başıma.
6 I went down to the bottoms of the mountains; the earth with her bars [was] about me for ever: yet hast thou brought up my life from corruption, O LORD my God.
Dağların köklerine kadar battım, Dünya sonsuza dek sürgülendi arkamdan; Ama, ya RAB, Tanrım, Canımı sen kurtardın çukurdan.
7 When my soul fainted within me I remembered the LORD: and my prayer came to thee, into thy holy temple.
Soluğum tükenince seni andım, ya RAB, Duam sana, kutsal tapınağına erişti.
8 They that observe lying vanities forsake their own mercy.
Değersiz putlara tapanlar, Vefasızlık etmiş olurlar.
9 But I will sacrifice to thee with the voice of thanksgiving; I will pay [that] which I have vowed. Salvation [is] of the LORD.
Ama şükranla kurban sunacağım sana, Adağımı yerine getireceğim. Kurtuluş senden gelir, ya RAB!”
10 And the LORD spoke to the fish, and it vomited out Jonah upon the dry [land].
RAB balığa buyruk verdi ve balık Yunus'u karaya kustu.
