Job 6
1 But Job answered and said,
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 Oh that my grief were thoroughly weighed, and my calamity laid in the balances together!
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، |
3 For now it would be heavier than the sand of the sea: therefore my words are swallowed up.
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. |
4 For the arrows of the Almighty [are] within me, the poison of which drinketh up my spirit: the terrors of God set themselves in array against me.
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. |
5 Doth the wild ass bray when he hath grass? or loweth the ox over his fodder?
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ |
6 Can that which is unsavory be eaten without salt? or is there [any] taste in the white of an egg?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ |
7 The things [that] my soul refused to touch [are] as my sorrowful food.
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. |
8 Oh that I might have my request; and that God would grant [me] the thing that I long for!
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. |
9 Even that it would please God to destroy me; that he would let loose his hand, and cut me off!
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. |
10 Then should I yet have comfort; yes, I would harden myself in sorrow: let him not spare; for I have not concealed the words of the Holy One.
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. |
11 What [is] my strength, that I should hope? and what [is] my end, that I should prolong my life?
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ |
12 [Is] my strength the strength of stones? or [is] my flesh of brass?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ |
13 [Is] not my help in me? and is wisdom driven quite from me?
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. |
14 To him that is afflicted pity [should be shown] from his friend; but he forsaketh the fear of the Almighty.
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. |
15 My brethren have dealt deceitfully as a brook, [and] as the stream of brooks they pass away;
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. |
16 Which are blackish by reason of the ice, [and] in which the snow is hid:
17 In the time when they become warm, they vanish: when it is hot, they are consumed out of their place.
18 The paths of their way are turned aside; they go to nothing, and perish.
19 The troops of Tema looked, the companies of Sheba waited for them.
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. |
20 They were confounded because they had hoped; they came thither, and were ashamed.
21 For now ye are nothing: ye see [my] casting down, and are afraid.
22 Did I say, Bring to me? or Give a reward for me of your substance?
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ |
23 Or, Deliver me from the enemy's hand? or, Redeem me from the hand of the mighty?
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ |
24 Teach me, and I will hold my tongue: and cause me to understand in what I have erred.
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ |
25 How forcible are right words! but what doth your arguing reprove?
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ |
26 Do ye imagine to reprove words, and the speeches of one that is desperate, [which are] as wind?
27 Yes, ye overwhelm the fatherless, and ye dig [a pit] for your friend.
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. |
28 Now therefore be content, look upon me; for [it is] evident to you if I lie.
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ |
29 Return, I pray you, let it not be iniquity; yes, return again, my righteousness [is] in it.
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. |
30 Is there iniquity in my tongue? cannot my taste discern perverse things?
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ |
