Job 5

1 Call now, if there is any that will answer thee; and to which of the saints wilt thou turn?

فریاد برآور و کمک بطلب، ولی آیا کسی گوش می‌دهد؟ کدام یک از فرشتگان به دادت می‌رسد.

2 For wrath killeth the foolish man, and envy slayeth the silly one.

سرانجام در عجز و درماندگی از غصه می‌میرند.

3 I have seen the foolish taking root: but suddenly I cursed his habitation.

کسانی که از خدا برمی‌گردند، ظاهراً کامیاب هستند، ولی بلای ناگهانی بر آنها نازل می‌شود.

4 His children are far from safety, and they are crushed in the gate, neither [is there] any to deliver [them].

فرزندان ایشان بی‌پناه می‌گردند و در محکمه محکوم می‌شوند و کسی از آنها حمایت نمی‌کند.

5 Whose harvest the hungry eateth up, and taketh it even out of the thorns, and the robber swalloweth up their substance.

محصولاتشان را گرسنگان می‌خورند و ثروتشان را حریصان غارت می‌کنند.

6 Although affliction cometh not forth from the dust, neither doth trouble spring out of the ground;

بلا و بدبختی هرگز بدون علّت دامنگیر انسان نمی‌شود.

7 Yet man is born to trouble, as the sparks fly upward.

بدبختی از خود انسان سرچشمه می‌گیرد، همچنانکه شعله از آتش برمی‌خیزد.

8 I would seek to God, and to God would I commit my cause:

اگر من جای تو بودم، مشکل خود را نزد خدا می‌بردم.

9 Who doeth great things and unsearchable; wonderful things without number:

زیرا او معجزات شگفت‌انگیز می‌کند و کارهای عجیب و خارق‌العادهٔ بی‌شمار انجام می‌دهد.

10 Who giveth rain upon the earth, and sendeth waters upon the fields:

بر زمین باران می‌باراند و کشتزارها را سیراب می‌کند،

11 To set on high those that are low: that those who mourn may be exalted to safety.

فروتنان را سرافراز می‌گرداند و رنجدیدگان را شادی می‌بخشد.

12 He disappointeth the devices of the crafty, so that their hands cannot perform [their] enterprise.

او نقشه‌های اشخاص حیله‌گر را نقش بر آب می‌کند تا کاری از پیش نبرند.

13 He taketh the wise in their own craftiness: and the counsel of the froward is carried headlong.

حکیمان را در زیرکیِ خودشان به دام می‌اندازد و توطئه‌های ایشان را خنثی می‌نماید.

14 They meet with darkness in the day-time, and grope in the noon-day as in the night.

روز روشن برای آنها مانند شب تاریک است و در آن کورمال کورمال راه می‌روند.

15 But he saveth the poor from the sword, from their mouth, and from the hand of the mighty.

خدا مظلومان و فقیران را از چنگ ظالمان می‌رهاند.

16 So the poor hath hope, and iniquity stoppeth her mouth.

او به فقیران امید می‌بخشد و دهان ظالمان را می‌بندد.

17 Behold, happy [is] the man whom God correcteth: therefore despise not thou the chastening of the Almighty:

خوشا به حال کسی که خدای قادرمطلق تأدیبش می‌کند. پس وقتی او تو را تأدیب می‌نماید، دلگیر نشو.

18 For he maketh sore, and bindeth up: he woundeth, and his hands make whole.

اگر خدا تو را مجروح کند خودش هم زخمهایت را می‌بندد و تو را شفا می‌بخشد.

19 He will deliver thee in six troubles: yea, in seven there shall no evil touch thee.

او تو را از هر بلایی می‌رهاند تا گزندی به تو نرسد.

20 In famine he will redeem thee from death: and in war from the power of the sword.

خدا تو را هنگام قحطی از مرگ نجات خواهد داد و در موقع جنگ از دم شمشیر خواهد رهانید.

21 Thou shalt be hid from the scourge of the tongue: neither shalt thou be afraid of destruction when it cometh.

از زخم زبان در امان خواهی بود و وقتی هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید.

22 At destruction and famine thou shalt laugh: neither shalt thou be afraid of the beasts of the earth.

بر هلاکت و قحطی خواهی خندید و از حیوانات وحشی هراس به دل راه نخواهی داد.

23 For thou shalt be in league with the stones of the field: and the beasts of the field shall be at peace with thee.

زمینی که شخم می‌زنی خالی از سنگ خواهد بود و جانوران خطرناک با تو در صلح و صفا به سر خواهند برد.

24 And thou shalt know that thy tabernacle [will be] in peace; and thou shalt visit thy habitation, and shalt not sin.

خانهٔ تو در امان خواهد بود و از اموال تو چیزی دزدیده نخواهد شد.

25 Thou shalt know also that thy seed [will be] great, and thy offspring as the grass of the earth.

نسل تو مانند علف صحرا زیاد خواهند بود،

26 Thou shalt come to [thy] grave in a full age, as a shock of corn cometh in in its season.

و تو همچون خوشهٔ گندم که تا وقتش نرسد درو نمی‌شود، در کمال پیری، کامیاب از دنیا خواهی رفت.

27 Lo this, we have searched it, so it [is]; hear it, and know thou [it] for thy good.

تجربه به من ثابت کرده است که همهٔ اینها حقیقت دارد؛ پس به خاطر خودت نصیحت مرا بشنو.