Job 37
1 At this also my heart trembleth, and is moved out of its place.
| دل من می‌لرزد؛ |
2 Hear attentively the noise of his voice, and the sound [that] goeth out of his mouth.
| گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید. |
3 He directeth it under the whole heaven, and his lightning to the ends of the earth.
| او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد. |
4 After it a voice roareth: he thundereth with the voice of his excellence; and he will not stay them when his voice is heard.
| سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند. |
5 God thundereth marvelously with his voice; great things he doeth, which we cannot comprehend.
| صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم. |
6 For he saith to the snow, Be thou [on] the earth; likewise to the small rain, and to the great rain of his strength.
| وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد، |
7 He sealeth up the hand of every man; that all men may know his work.
| مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند، |
8 Then the beasts go into dens, and remain in their places.
| حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند. |
9 From the south cometh the whirlwind: and cold from the north.
| از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما. |
10 By the breath of God frost is given: and the breadth of the waters is straitened.
| خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد. |
11 Also by watering he wearieth the thick cloud: he scattereth his bright cloud:
| او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد. |
12 And it is turned around by his counsels: that they may do whatever he commandeth them upon the face of the world on the earth.
| آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند. |
13 He causeth it to come, whether for correction, or for his land, or for mercy.
| او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد. |
14 Hearken to this, O Job: stand still, and consider the wondrous works of God.
| ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن. |
15 Dost thou know when God disposed them, and caused the light of his cloud to shine?
| آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟ |
16 Dost thou know the balancings of the clouds, the wondrous works of him who is perfect in knowledge?
| آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟ |
17 How thy garments [are] warm, when he quieteth the earth by the south [wind]?
| آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است، |
18 Hast thou with him spread out the sky [which is] strong, [and] as a molten looking-glass?
| تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟ |
19 Teach us what we shall say to him; [for] we cannot order [our speech] by reason of darkness.
| آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم. |
20 Shall it be told him that I speak? If a man shall speak, surely he will be swallowed up.
| من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟ |
21 And now [men] see not the bright light which [is] in the clouds: but the wind passeth, and cleanseth them.
| همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم، |
22 Fair weather cometh from the north: with God [is] terrible majesty.
| همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم. |
23 [Touching] the Almighty, we cannot find him out: [he is] excellent in power, and in judgment, and in abundance of justice: he will not afflict.
| ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند، |
24 Men therefore fear him: he respecteth not any [that are] wise of heart.
| و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد. |
