Job 32
1 So these three men ceased to answer Job, because he [was] righteous in his own eyes.
Тада престаше она три човека одговарати Јову, јер се чињаше да је праведан.
2 Then was kindled the wrath of Elihu the son of Barachel the Buzite, of the kindred of Ram: against Job was his wrath kindled, because he justified himself rather than God.
А Елијуј, син Варахилов од Вуза, рода Рамовог, разгневи се на Јова што се сам грађаше праведнији од Бога;
3 Also against his three friends was his wrath kindled, because they had found no answer, and [yet] had condemned Job.
И на три пријатеља његова разгневи се што не нађоше одговора и опет осуђиваху Јова.
4 Now Elihu had waited till Job had spoken because they [were] older than he.
Јер Елијуј чекаше докле они говораху с Јовом, јер беху старији од њега.
5 When Elihu saw that [there was] no answer in the mouth of [these] three men, then his wrath was kindled.
Па кад виде Елијуј да нема одговора у устима она три човека, распали се гнев његов.
6 And Elihu the son of Barachel the Buzite answered and said, I [am] young, and ye [are] very old; wherefore I was afraid, and durst not show you my opinion.
И проговори Елијуј син Варахилов од Вуза, и рече: Ја сам најмлађи, а ви сте старци, зато се бојах и не смех вам казати шта мислим.
7 I said, Days should speak, and multitude of years should teach wisdom.
Мишљах: нека говори старост, и многе године нека објаве мудрост.
8 But [there is] a spirit in man: and the inspiration of the Almighty giveth them understanding.
Али је дух у људима, и Дух Свемогућег уразумљује их.
9 Great men are not [always] wise: neither do the aged understand judgment.
Велики нису свагда мудри, и старци не знају свагда шта је право.
10 Therefore I said, Hearken to me; I also will show my opinion.
Зато велим: послушај ме да кажем и ја како мислим.
11 Behold, I waited for your words; I gave ear to your reasons, whilst ye searched out what to say.
Ето, чекао сам да ви изговорите, слушао сам разлоге ваше докле извиђасте беседу.
12 Yes, I attended to you, and behold, [there was] none of you that convinced Job, [or] that answered his words:
Пазио сам, али гле, ни један од вас не сапре Јова, не одговори на његове речи.
13 Lest ye should say, We have found out wisdom: God thrusteth him down, not man.
Може бити да ћете рећи: Нађосмо мудрост, Бог ће га оборити, не човек.
14 Now he hath not directed [his] words against me: neither will I answer him with your speeches.
Није на ме управио беседе, ни ја му нећу одговарати вашим речима.
15 They were amazed, they answered no more: they left off speaking.
Смели су се, не одговарају више, нестало им је речи.
16 When I had waited, (for they spoke not, but stood still, [and] answered no more; )
Чекао сам, али не говоре, стадоше, и више не одговарају.
17 [I said], I will answer also my part, I also will show my opinion.
Одговорићу и ја за се, казаћу и ја како мислим.
18 For I am full of matter, the spirit within me constraineth me.
Јер сам пун речи, тесно је духу у мени.
19 Behold, my belly [is] as wine [which] hath no vent; it is ready to burst like new bottles.
Гле, трбух је мој као вино без одушке, и распукао би се као нов мех.
20 I will speak, that I may be refreshed: I will open my lips and answer.
Говорићу да одахнем, отворићу усне своје, и одговорићу.
21 Let me not, I pray you, accept any man's person, neither let me give flattering titles to man.
Нећу гледати ко је ко, и човеку ћу говорити без ласкања.
22 For I know not to give flattering titles; [in so doing], my Maker would soon take me away.
Јер не умем ласкати; одмах би ме узео Творац мој.
