Job 15
1 Then answered Eliphaz the Temanite, and said,
Elifaz van Teman nam het woord en sprak:
2 Should a wise men utter vain knowledge, and fill his belly with the east wind?
Antwoordt een wijze met bluf, En blaast hij zich op met oostenwind;
3 Should he reason with unprofitable talk? or with speeches with which he can do no good?
Verdedigt hij zich met beuzelpraat En met holle frasen?
4 Yes, thou castest off fear, and restrainest prayer before God.
Gij breekt zowaar de godsvrucht af, En verstoort de overpeinzing voor het aanschijn van God.
5 For thy mouth uttereth thy iniquity, and thou choosest the tongue of the crafty.
Daar uw schuldig geweten uw mond onderricht, En gij de taal van bedriegers kiest,
6 Thy own mouth condemneth thee, and not I: yes, thy own lips testify against thee.
Is het uw eigen mond, die u vonnist: niet ik, Zijn het uw eigen lippen, die tegen u getuigen.
7 [Art] thou the first man [that] was born? or wast thou made before the hills?
Zijt gij als eerste der mensen geboren, Nog vóór de heuvelen ter wereld gebracht;
8 Hast thou heard the secret of God? and dost thou restrain wisdom to thyself?
Luistert ge toe in de raad van God, En hebt ge beslag op de Wijsheid gelegd?
9 What knowest thou that we know not? [what] understandest thou, which [is] not in us?
Wat weet gij, wat wij niet weten, Wat begrijpt gij, wat wij niet verstaan?
10 With us [are] both the gray headed and very aged men, much older than thy father.
Ook onder ons zijn bejaarden en grijsaards, Ouder van dagen nog dan uw vader!
11 [Are] the consolations of God small with thee? is there any secret thing with thee?
Zijn soms voor ú de vertroostingen Gods te gering, Het woord, met zachtheid tot u gesproken?
12 Why doth thy heart carry thee away? and what do thy eyes wink at,
Hoe sleept uw hartstocht u mee, En hoe rollen uw ogen:
13 That thou turnest thy spirit against God, and lettest [such] words go out of thy mouth?
Dat ge uw wrevel tegen God durft keren, En zulke woorden aan uw mond laat ontglippen!
14 What [is] man, that he should be clean? and [he who is] born of a woman, that he should be righteous?
Wat is een mens, dat hij rein zou zijn, Rechtschapen, die uit een vrouw is geboren?
15 Behold, he putteth no trust in his saints; yes, the heavens are not clean in his sight.
Zie, zelfs op zijn Heiligen kan Hij niet bouwen, En de hemel is niet rein in zijn oog;
16 How much more abominable and filthy [is] man, who drinketh iniquity like water?
Hoeveel minder de mens, afschuwelijk, bedorven, Die de ongerechtigheid als water drinkt!
17 I will show thee, hear me; and that [which] I have seen, I will declare;
Ik zal het u tonen, luister naar mij; Wat ik gezien heb, u gaan vertellen.
18 Which wise men have told from their fathers, and have not hid [it]:
Het is hetzelfde, wat de wijzen verkonden, En wat hun vaderen hun niet hadden verborgen,
19 To whom alone the earth was given, and no stranger passed among them.
Aan wie alleen het land was geschonken, En bij wie nog geen vreemde was binnengedrongen
20 The wicked man travaileth with pain all [his] days, and the number of years is hidden to the oppressor.
De goddeloze verkeert heel zijn leven in angst, De tyran al de jaren, die voor hem zijn bedongen;
21 A dreadful sound [is] in his ears: in prosperity the destroyer shall come upon him.
Schrikgeluiden treffen zijn oren, In volle vrede stormt de plunderaar op hem af.
22 He believeth not that he shall return out of darkness, and he is waited for by the sword.
Hij hoopt niet eens, aan de duisternis te ontsnappen, En is bestemd voor het zwaard;
23 He wandereth abroad for bread, [saying], Where [is it]? he knoweth that the day of darkness is ready at his hand.
Hij wordt als een aas voor de gieren geworpen, En weet, dat sombere dagen hem wachten.
24 Trouble and anguish shall make him afraid; they shall prevail against him, as a king ready to the battle.
Benauwdheid en angst grijpt hem aan, Als een koning ten aanval gereed:
25 For he stretcheth out his hand against God, and strengtheneth himself against the Almighty.
Want hij heeft zijn hand tegen God opgeheven, Den Almachtige durven trotseren;
26 He runneth upon him, [even] on [his] neck, upon the thick bosses of his bucklers:
Is met trotse nek op Hem afgestormd, Met zijn zwaar beslagen rondas!
27 Because he covereth his face with his fatness, and maketh collops of fat on [his] flanks.
Omdat hij zijn gelaat met vet heeft bedekt, En een vetlaag gelegd op zijn lenden:
28 And he dwelleth in desolate cities, [and] in houses which no man inhabiteth, which are ready to become heaps.
Daarom vestigt hij zich in verwoeste steden, In onbewoonbare huizen, die tot puin zijn vervallen;
29 He shall not be rich, neither shall his substance continue, neither shall he prolong the perfection of it upon the earth.
Hij blijft niet rijk, En zijn vermogen houdt geen stand;
30 He shall not depart out of darkness; the flame shall dry up his branches, and by the breath of his mouth shall he go away.
Zijn schaduw breidt zich niet uit op de grond, En hij ontsnapt de duisternis niet; Het vuur zal zijn loten verschroeien, De wind zijn bloesem verwaaien!
31 Let not him that is deceived trust in vanity: for vanity shall be his recompense.
Laat hem niet op zijn gestalte vertrouwen, Hij komt bedrogen uit, ze is enkel schijn.
32 It shall be accomplished before his time, and his branch shall not be green.
Zijn ranken verdorren vóór de tijd, En zijn twijgen groenen niet meer;
33 He shall shake off his unripe grape as the vine, and shall cast off his flower as the olive.
Hij is als de wijnstok, die zijn druiven laat vallen, En als de olijf, die zijn bloesem verliest!
34 For the congregation of hypocrites [shall be] desolate, and fire shall consume the tabernacles of bribery.
Ja, de bent der goddelozen is onvruchtbaar, En het vuur verteert de tenten der omkoperij;
35 They conceive mischief, and bring forth vanity, and their belly prepareth deceit.
Ze gaan zwanger van ellende, en baren onheil, Hun schoot draagt ontgoocheling!
