Job 14
1 Man [that is] born of a woman [is] of few days, and full of trouble.
De mens, van een vrouw geboren, is kort van dagen, en zat van onrust.
2 He cometh forth like a flower, and is cut down: he fleeth also as a shadow, and continueth not.
Hij komt voort als een bloem, en wordt afgesneden; ook vlucht hij als een schaduw, en bestaat niet.
3 And dost thou open thy eyes upon such one, and bring me into judgment with thee?
Nog doet Gij Uw ogen over zulk een open; en Gij betrekt mij in het gericht met U.
4 Who can bring a clean [thing] out of an unclean? not one.
Wie zal een reine geven uit den onreine? Niet een.
5 Seeing his days [are] determined, the number of his months [is] with thee, thou hast appointed his bounds that he cannot pass;
Dewijl zijn dagen bestemd zijn, het getal zijner maanden bij U is, en Gij zijn bepalingen gemaakt hebt, die hij niet overgaan zal;
6 Turn from him, that he may rest, till he shall accomplish, as a hireling, his day.
Wend U van hem af, dat hij rust hebbe, totdat hij als een dagloner aan zijn dag een welgevallen hebbe.
7 For there is hope of a tree, if it is cut down, that it will sprout again, and that its tender branch will not cease.
Want voor een boom, als hij afgehouwen wordt, is er verwachting, dat hij zich nog zal veranderen, en zijn scheut niet zal ophouden.
8 Though its root shall become old in the earth, and its stock die in the ground;
Indien zijn wortel in de aarde veroudert, en zijn stam in het stof versterft;
9 [Yet] through the scent of water it will bud, and bring forth boughs like a plant.
Hij zal van den reuk der wateren weder uitspruiten, en zal een tak maken, gelijk een plant.
10 But man dieth, and wasteth away: yes, man yieldeth his breath, and where [is] he?
Maar een man sterft, als hij verzwakt is, en de mens geeft den geest, waar is hij dan?
11 [As] the waters fail from the sea, and the flood decayeth and drieth up:
De wateren verlopen uit een meer, en een rivier droogt uit en verdort;
12 So man lieth down, and riseth not: till the heavens [shall be] no more, they shall not awake, nor be raised out of their sleep.
Alzo ligt de mens neder, en staat niet op; totdat de hemelen niet meer zijn, zullen zij niet opwaken, noch uit hun slaap opgewekt worden.
13 O that thou wouldst hide me in the grave, that thou wouldst keep me secret, until thy wrath is past, that thou wouldst appoint me a set time, and remember me! (Sheol h7585)
Och, of Gij mij in het graf verstaakt, mij verborgt, totdat Uw toorn zich afkeerde; dat Gij mij een bepaling steldet, en mijner gedachtig waart! (Sheol h7585)
14 If a man dieth, shall he live [again]? all the days of my appointed time will I wait, till my change shall come.
Als een man gestorven is, zal hij weder leven? Ik zou al de dagen mijns strijds hopen, totdat mijn verandering komen zou.
15 Thou shalt call, and I will answer thee: thou wilt have a desire to the work of thy hands.
Dat Gij zoudt roepen, en ik U zou antwoorden, dat Gij tot het werk Uwer handen zoudt begerig zijn.
16 For now thou numberest my steps: dost thou not watch over my sin?
Maar nu telt Gij mijn treden; Gij bewaart mij niet om mijner zonden wil.
17 My transgression [is] sealed up in a bag, and thou sewest up my iniquity.
Mijn overtreding is in een bundeltje verzegeld, en Gij pakt mijn ongerechtigheid opeen.
18 And surely the mountain falling cometh to naught, and the rock is removed out of its place.
En voorwaar, een berg vallende vergaat, en een rots wordt versteld uit haar plaats;
19 The waters wear the stones: thou washest away the things which grow [out] of the dust of the earth; and thou destroyest the hope of man.
De wateren vermalen de stenen, het stof der aarde overstelpt het gewas, dat van zelf daaruit voortkomt; alzo verderft Gij de verwachting des mensen.
20 Thou prevailest for ever against him, and he passeth: thou changest his countenance, and sendest him away.
Gij overweldigt hem in eeuwigheid, en hij gaat heen; veranderende zijn gelaat, zo zendt Gij hem weg.
21 His sons come to honor, and he knoweth [it] not; and they are brought low, but he perceiveth [it] not of them.
Zijn kinderen komen tot eer, en hij weet het niet; of zij worden klein, en hij let niet op hen.
22 But his flesh upon him shall have pain, and his soul within him shall mourn.
Maar zijn vlees, nog aan hem zijnde, heeft smart; en zijn ziel, in hem zijnde, heeft rouw.
