Job 13
1 Lo, my eye hath seen all [this], my ear hath heard and understood it.
| من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم. |
2 What ye know, [the same] do I know also: I [am] not inferior to you.
3 Surely I would speak to the Almighty, and I desire to reason with God.
| ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم. |
4 But ye [are] forgers of lies, ye [are] all physicians of no value.
| و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید. |
5 O that ye would altogether hold your peace and it would be your wisdom.
| اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید. |
6 Hear now my reasoning, and hearken to the pleadings of my lips.
| حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید. |
7 Will ye speak wickedly for God? and talk deceitfully for him?
| آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟ |
8 Will ye accept his person? will ye contend for God?
| می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟ |
9 Is it good that he should search you out? or as one man mocketh another, do ye [so] mock him?
10 He will surely reprove you, if ye do secretly accept persons.
| بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید. |
11 Shall not his excellence make you afraid? and his dread fall upon you?
| آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟ |
12 Your remembrances [are] like to ashes, your bodies to bodies of clay.
| بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است. |
13 Hold your peace, let me alone, that I may speak, and let come on me what [will].
| حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود! |
14 Why do I take my flesh in my teeth, and put my life in my hand?
| بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم. |
15 Though he shall slay me, yet will I trust in him: but I will maintain my own ways before him.
| اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد. |
16 He also [shall be] my salvation: for a hypocrite shall not come before him.
| من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد. |
17 Hear diligently my speech, and my declaration with your ears.
| حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید. |
18 Behold now, I have ordered [my] cause; I know that I shall be justified.
| دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.» |
19 Who [is] he [that] will plead with me? for now, if I hold my tongue, I shall expire.
| کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم. |
20 Only do not two [things] to me: then will I not hide myself from thee.
| ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم: |
21 Withdraw thy hand far from me: and let not thy dread make me afraid.
| مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز. |
22 Then call thou, and I will answer: or let me speak, and answer thou me.
| آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود. |
23 How many [are] my iniquities and sins? make me to know my transgression and my sin.
| حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده. |
24 Why hidest thou thy face, and holdest me for thy enemy?
| چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟ |
25 Wilt thou break a leaf driven to and fro? and wilt thou pursue the dry stubble?
| آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟ |
26 For thou writest bitter things against me, and makest me to possess the iniquities of my youth.
| تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی. |
27 Thou puttest my feet also in the stocks, and lookest narrowly to all my paths; thou settest a print upon the heels of my feet.
| مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم. |
28 And he, as a rotten thing, consumeth, as a garment that is moth-eaten.
