Job 11
1 Then answered Zophar the Naamathite, and said,
Daarop nam Sofar van Naäma het woord, en sprak:
2 Should not the multitude of words be answered? and should a man full of talk be justified?
Zo’n praatvaar zou onbeantwoord blijven, Zo’n held met de lippen in het gelijk gesteld;
3 Should thy falsehoods make men hold their peace? and when thou mockest, shall no man make thee ashamed?
Uw zwetsen zou anderen tot zwijgen brengen, Uw onzinnig gebrabbel door niemand worden beschaamd?
4 For thou hast said, My doctrine [is] pure, and I am clean in thy eyes.
Gij zegt tot God: Mijn wandel is rein, Ik ben onberispelijk in uw oog!
5 But Oh that God would speak, and open his lips against thee;
Wilde God maar eens spreken, Zijn lippen tegen u openen,
6 And that he would show thee the secrets of wisdom, that [they are] double to that which is! Know therefore that God exacteth of thee [less] than thy iniquity [deserveth].
U de geheimen der Wijsheid ontvouwen, Die zo moeilijk zijn te verstaan: Dan zoudt ge erkennen, dat God van u eist, Wat uw misdaad verdient.
7 Canst thou by searching find out God? canst thou find out the Almighty to perfection?
Zoudt ge de diepten Gods kunnen peilen, De alwetendheid van den Almachtige doorgronden?
8 [It is] as high as heaven; what canst thou do? deeper than hell; what canst thou know? (Sheol h7585)
Zij is hoger nog dan de hemelen: Wat kunt ge beginnen; Dieper nog dan de onderwereld: Wat kunt ge begrijpen; (Sheol h7585)
9 The measure of it [is] longer than the earth, and broader than the sea.
Haar meetsnoer is langer dan de aarde, En breder nog dan de zee!
10 If he shall cut off, and shut up, or gather together, then who can hinder him?
Als hij iets laat passeren, het verborgen houdt, Of het ruchtbaar maakt: wie zal Hem weerhouden?
11 For he knoweth vain men: he seeth wickedness also; will he not then consider [it]?
Want Hij doorschouwt de bedriegelijke mensen; Hij kent het kwaad, het ontgaat Hem niet!
12 For vain man would be wise, though man is born [like] a wild ass's colt.
Maar een leeghoofd zal dit eerst begrijpen, Als het jong van een ezel een mensenkind wordt!
13 If thou preparest thy heart, and stretchest out thy hands towards him;
Maar wanneer gij er acht op wilt slaan, En tot Hem uw handen verheft,
14 If iniquity [is] in thy hand, put it far away, and let not wickedness dwell in thy tabernacles.
De misdaad uit uw hand verwijdert, En in uw tenten geen onrecht laat wonen:
15 For then shalt thou lift up thy face without spot; yes, thou shalt be steadfast, and shalt not fear:
Dan heft ge smetteloos het hoofd omhoog, Dan staat ge vast, en behoeft niet te vrezen.
16 Because thou shalt forget [thy] misery, [and] remember [it] as waters [that] pass away:
Ja, dan zult ge de ellende vergeten, Er aan denken als aan water, dat voorbij is gestroomd;
17 And [thy] age shall be clearer than the noon-day: thou shalt shine forth, thou shalt be as the morning.
Dan rijst uw leven klaarder nog dan de middag, En uw duisternis zal als de morgen zijn;
18 And thou shalt be secure, because there is hope; yes, thou shalt dig [about thee], [and] thou shalt take thy rest in safety.
Dan zult ge vertrouwen, Want er is weer hoop! Dan gaat ge weer slapen onder veilige hoede,
19 Also thou shalt lie down, and none shall make [thee] afraid; yes, many shall make suit to thee.
Dan legt ge u neer, en schrikt niemand u op; Dan dingen velen naar uw gunst,
20 But the eyes of the wicked shall fail, and they shall not escape, and their hope [shall be as] the expiration of the breath.
Terwijl de ogen der bozen versmachten: Want die blijven van iedere toevlucht verstoken, Hun enige hoop is hun laatste zucht!
