Job 10
1 My soul is weary of my life; I will leave my complaint upon myself; I will speak in the bitterness of my soul.
Ang akong kalag gikapuyan na sa akong kinabuhi; Ipagula ko ang akong kaguol; ako mosulti sa kapait sa akong kalag.
2 I will say to God, Do not condemn me; show me why thou contendest with me.
Akong ingnon ang Dios: Ayaw ako pagsiloti; Itudlo kanako kong unsay hinungdan sa imong pagpakiglalis kanako.
3 [Is it] good to thee that thou shouldst oppress, that thou shouldst despise the work of thy hands, and shine upon the counsel of the wicked?
Maayo ba alang kanimo nga ikaw magalupig, Nga ikaw magabiay-biay sa buhat sa imong kamot, Ug magadan-ag sa ibabaw sa ginatambag sa mga dautan?
4 Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?
Aduna ba ikaw ing mga mata nga unod? Kun ang imong pagtan-aw, sama ba sa tinan-awan sa tawo?
5 [Are] thy days as the days of man? [are] thy years as man's days,
Ang imong mga adlaw sama ba sa mga adlaw sa tawo, Kun ang imong katuigan ingon ba sa mga adlaw sa tawo,
6 That thou inquirest after my iniquity, and searchest after my sin?
Nga ikaw nagapangita man sa akong kadautan, Ug nagasusi sa akong sala,
7 Thou knowest that I am not wicked; and [there is] none that can deliver out of thy hand.
Bisan ikaw nahibalo nga ako dili man dautan, Ug walay bisan kinsa nga arang makakuha gikan sa imong kamot?
8 Thy hands have made me and fashioned me in all my parts; yet thou dost destroy me.
Ang imong mga kamot nagbuhat kanako ug nag-umol kanako, Sa tingub sa nagalibut; apan ikaw magapukan man kanako.
9 Remember, I beseech thee, that thou hast made me as the clay; and wilt thou bring me into dust again?
Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, nga ingon sa lapok imo akong giumol; Ug imo ba akong dad-on pag-usab sa abug?
10 Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?
Wala ba ako ibubo nimo ingon sa gatas, Ug gipagahi sama sa queso?
11 Thou hast clothed me with skin and flesh, and hast fenced me with bones and sinews.
Imo akong gibistihan sa panit ug unod, Ug imo akong gitagik sa mga bukog ug mga ugat.
12 Thou hast granted me life and favor, and thy visitation hath preserved my spirit.
Ikaw naghatag kanako sa kinabuhi ug mahigugmaong-kalolot, Ug ang imong pagmatoto nakagbantay sa akong espiritu.
13 And these [things] hast thou hid in thy heart: I know that this [is] with thee.
Apan kining mga butanga imong gitipigan sa imong kasingkasing; Ako nahibalo nga kini anaa ra kanimo:
14 If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from my iniquity.
Kong ako makasala, nan ikaw magatimaan kanako, Ug ikaw dili kanako magpagawas sa akong kasal-anan.
15 If I be wicked, woe to me; and [if] I be righteous, [yet] will I not lift up my head. [I am] full of confusion; therefore see thou my affliction;
Kong ako dautan man, alaut ako; Kong ako matarung, dili lamang ako mopaitaas sa akong ulo, Kay puno man sa kaulawan, Ug nagatan-aw sa akong kagul-anan.
16 For it increaseth. Thou huntest me as a fierce lion: and again thou showest thyself wonderful upon me.
Kong ang akong ulo magapataas sa iyang kaugalingon, ikaw, ingon sa usa ka leon magapangita kanako; Ug ikaw nagapadayag na usab kanako, sa imong kaugalingon, ingon nga kahibulongan.
17 Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thy indignation upon me; changes and war [are] against me.
Imong ginabag-o ang imong mga pagpamatuod batok kanako, Ug ginadugangan mo ang imong kasuko batok kanako: Ang mga kausaban ug kagubatan ania uban kanako.
18 Why then hast thou brought me forth from the womb? O that I had expired, and no eye had seen me!
Busa ngano man nga imo akong gipagula gikan sa tiyan? Patay na unta ako, ug walay mata unta nga nakakita kanako.
19 I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.
Ako maingon unta, ingon sa wala ako matawo; Gihatud na unta ako gikan sa tago-angkan ngadto sa lubnganan.
20 [Are] not my days few? cease [then], [and] let me alone, that I may take comfort a little,
Dili ba diyutay da ang akong mga adlaw? nan humonong ka, Ug pasagdi ako aron nga makabaton ako ug diyutayng kalipay,
21 Before I go [whence] I shall not return, [even] to the land of darkness, and the shades of death;
Sa dili pa ako mogikan nga gikan didto dili na mobalik, Ngadto sa yuta sa kangitngitan ug sa landong sa kamatayon;
22 A land of darkness, as darkness [itself]; [and] of the shades of death, without any order, and [where] the light [is] as darkness.
Ang yuta mangitngit ingon sa tungang gabii, Sa yuta sa landong sa kamatayon, ug walay kahusay, Ug diin ang suga ingon sa tungang gabii.
