James 1
1 James, a servant of God and of the Lord Jesus Christ, to the twelve tribes which are scattered abroad, greeting.
ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಪ್ರಭೋ ರ್ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ಚ ದಾಸೋ ಯಾಕೂಬ್ ವಿಕೀರ್ಣೀಭೂತಾನ್ ದ್ವಾದಶಂ ವಂಶಾನ್ ಪ್ರತಿ ನಮಸ್ಕೃತ್ಯ ಪತ್ರಂ ಲಿಖತಿ|
2 My brethren, count it all joy when ye fall into divers temptations.
ಹೇ ಮಮ ಭ್ರಾತರಃ, ಯೂಯಂ ಯದಾ ಬಹುವಿಧಪರೀಕ್ಷಾಷು ನಿಪತತ ತದಾ ತತ್ ಪೂರ್ಣಾನನ್ದಸ್ಯ ಕಾರಣಂ ಮನ್ಯಧ್ವಂ|
3 Knowing [this], that the trying of your faith worketh patience.
ಯತೋ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ವಿಶ್ವಾಸಸ್ಯ ಪರೀಕ್ಷಿತತ್ವೇನ ಧೈರ್ಯ್ಯಂ ಸಮ್ಪಾದ್ಯತ ಇತಿ ಜಾನೀಥ|
4 But let patience have [her] perfect work, that ye may be perfect and entire, wanting nothing.
ತಚ್ಚ ಧೈರ್ಯ್ಯಂ ಸಿದ್ಧಫಲಂ ಭವತು ತೇನ ಯೂಯಂ ಸಿದ್ಧಾಃ ಸಮ್ಪೂರ್ಣಾಶ್ಚ ಭವಿಷ್ಯಥ ಕಸ್ಯಾಪಿ ಗುಣಸ್ಯಾಭಾವಶ್ಚ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
5 If any of you lacketh wisdom, let him ask of God, who giveth to all [men] liberally, and upbraideth not; and it shall be given to him.
ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕಸ್ಯಾಪಿ ಜ್ಞಾನಾಭಾವೋ ಯದಿ ಭವೇತ್ ತರ್ಹಿ ಯ ಈಶ್ವರಃ ಸರಲಭಾವೇನ ತಿರಸ್ಕಾರಞ್ಚ ವಿನಾ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯೋ ದದಾತಿ ತತಃ ಸ ಯಾಚತಾಂ ತತಸ್ತಸ್ಮೈ ದಾಯಿಷ್ಯತೇ|
6 But let him ask in faith, nothing wavering. For he that wavereth is like a wave of the sea driven with the wind and tossed.
ಕಿನ್ತು ಸ ನಿಃಸನ್ದೇಹಃ ಸನ್ ವಿಶ್ವಾಸೇನ ಯಾಚತಾಂ ಯತಃ ಸನ್ದಿಗ್ಧೋ ಮಾನವೋ ವಾಯುನಾ ಚಾಲಿತಸ್ಯೋತ್ಪ್ಲವಮಾನಸ್ಯ ಚ ಸಮುದ್ರತರಙ್ಗಸ್ಯ ಸದೃಶೋ ಭವತಿ|
7 For let not that man think that he shall receive any thing from the Lord.
ತಾದೃಶೋ ಮಾನವಃ ಪ್ರಭೋಃ ಕಿಞ್ಚಿತ್ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯತೀತಿ ನ ಮನ್ಯತಾಂ|
8 A man unsettled in his opinions [is] unstable in all his ways.
ದ್ವಿಮನಾ ಲೋಕಃ ಸರ್ವ್ವಗತಿಷು ಚಞ್ಚಲೋ ಭವತಿ|
9 Let the brother of low degree rejoice in that he is exalted:
ಯೋ ಭ್ರಾತಾ ನಮ್ರಃ ಸ ನಿಜೋನ್ನತ್ಯಾ ಶ್ಲಾಘತಾಂ|
10 But the rich, in that he is made low: because as the flower of the grass he shall pass away.
ಯಶ್ಚ ಧನವಾನ್ ಸ ನಿಜನಮ್ರತಯಾ ಶ್ಲಾಘತಾಂಯತಃ ಸ ತೃಣಪುಷ್ಪವತ್ ಕ್ಷಯಂ ಗಮಿಷ್ಯತಿ|
11 For the sun hath no sooner risen with a burning heat, but it withereth the grass, and its flower falleth, and the grace of the fashion of it perisheth: so also shall the rich man fade away in his ways.
ಯತಃ ಸತಾಪೇನ ಸೂರ್ಯ್ಯೇಣೋದಿತ್ಯ ತೃಣಂ ಶೋಷ್ಯತೇ ತತ್ಪುಷ್ಪಞ್ಚ ಭ್ರಶ್ಯತಿ ತೇನ ತಸ್ಯ ರೂಪಸ್ಯ ಸೌನ್ದರ್ಯ್ಯಂ ನಶ್ಯತಿ ತದ್ವದ್ ಧನಿಲೋಕೋಽಪಿ ಸ್ವೀಯಮೂಢತಯಾ ಮ್ಲಾಸ್ಯತಿ|
12 Blessed [is] the man that endureth temptation: for when he is tried, he shall receive the crown of life, which the Lord hath promised to them that love him.
ಯೋ ಜನಃ ಪರೀಕ್ಷಾಂ ಸಹತೇ ಸ ಏವ ಧನ್ಯಃ, ಯತಃ ಪರೀಕ್ಷಿತತ್ವಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಸ ಪ್ರಭುನಾ ಸ್ವಪ್ರೇಮಕಾರಿಭ್ಯಃ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾತಂ ಜೀವನಮುಕುಟಂ ಲಪ್ಸ್ಯತೇ|
13 Let no man say when he is tempted, I am tempted by God: for God cannot be tempted with evil, neither tempteth he any man:
ಈಶ್ವರೋ ಮಾಂ ಪರೀಕ್ಷತ ಇತಿ ಪರೀಕ್ಷಾಸಮಯೇ ಕೋಽಪಿ ನ ವದತು ಯತಃ ಪಾಪಾಯೇಶ್ವರಸ್ಯ ಪರೀಕ್ಷಾ ನ ಭವತಿ ಸ ಚ ಕಮಪಿ ನ ಪರೀಕ್ಷತೇ|
14 But every man is tempted, when he is drawn away by his own lust, and enticed.
ಕಿನ್ತು ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸ್ವೀಯಮನೋವಾಞ್ಛಯಾಕೃಷ್ಯತೇ ಲೋಭ್ಯತೇ ಚ ತಸ್ಯೈವ ಪರೀಕ್ಷಾ ಭವತಿ|
15 Then when lust hath conceived, it bringeth forth sin: and sin, when it is finished, bringeth forth death.
ತಸ್ಮಾತ್ ಸಾ ಮನೋವಾಞ್ಛಾ ಸಗರ್ಭಾ ಭೂತ್ವಾ ದುಷ್ಕೃತಿಂ ಪ್ರಸೂತೇ ದುಷ್ಕೃತಿಶ್ಚ ಪರಿಣಾಮಂ ಗತ್ವಾ ಮೃತ್ಯುಂ ಜನಯತಿ|
16 Do not err, my beloved brethren.
ಹೇ ಮಮ ಪ್ರಿಯಭ್ರಾತರಃ, ಯೂಯಂ ನ ಭ್ರಾಮ್ಯತ|
17 Every good gift and every perfect gift is from above, and cometh down from the Father of lights, with whom is no variableness, neither shadow of turning.
ಯತ್ ಕಿಞ್ಚಿದ್ ಉತ್ತಮಂ ದಾನಂ ಪೂರ್ಣೋ ವರಶ್ಚ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಮ್ ಊರ್ದ್ಧ್ವಾದ್ ಅರ್ಥತೋ ಯಸ್ಮಿನ್ ದಶಾನ್ತರಂ ಪರಿವರ್ತ್ತನಜಾತಚ್ಛಾಯಾ ವಾ ನಾಸ್ತಿ ತಸ್ಮಾದ್ ದೀಪ್ತ್ಯಾಕರಾತ್ ಪಿತುರವರೋಹತಿ|
18 Of his own will he hath begotten us with the word of truth, that we should be a kind of first-fruits of his creatures.
ತಸ್ಯ ಸೃಷ್ಟವಸ್ತೂನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ವಯಂ ಯತ್ ಪ್ರಥಮಫಲಸ್ವರೂಪಾ ಭವಾಮಸ್ತದರ್ಥಂ ಸ ಸ್ವೇಚ್ಛಾತಃ ಸತ್ಯಮತಸ್ಯ ವಾಕ್ಯೇನಾಸ್ಮಾನ್ ಜನಯಾಮಾಸ|
19 Wherefore, my beloved brethren, let every man be swift to hear, slow to speak, slow to wrath:
ಅತಏವ ಹೇ ಮಮ ಪ್ರಿಯಭ್ರಾತರಃ, ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಏಕೈಕೋ ಜನಃ ಶ್ರವಣೇ ತ್ವರಿತಃ ಕಥನೇ ಧೀರಃ ಕ್ರೋಧೇಽಪಿ ಧೀರೋ ಭವತು|
20 For the wrath of man worketh not the righteousness of God.
ಯತೋ ಮಾನವಸ್ಯ ಕ್ರೋಧ ಈಶ್ವರೀಯಧರ್ಮ್ಮಂ ನ ಸಾಧಯತಿ|
21 Wherefore lay apart all filthiness and superfluity of naughtiness, and receive with meekness the ingrafted word, which is able to save your souls.
ಅತೋ ಹೇತೋ ರ್ಯೂಯಂ ಸರ್ವ್ವಾಮ್ ಅಶುಚಿಕ್ರಿಯಾಂ ದುಷ್ಟತಾಬಾಹುಲ್ಯಞ್ಚ ನಿಕ್ಷಿಪ್ಯ ಯುಷ್ಮನ್ಮನಸಾಂ ಪರಿತ್ರಾಣೇ ಸಮರ್ಥಂ ರೋಪಿತಂ ವಾಕ್ಯಂ ನಮ್ರಭಾವೇನ ಗೃಹ್ಲೀತ|
22 But be ye doers of the word, and not hearers only, deceiving your own selves.
ಅಪರಞ್ಚ ಯೂಯಂ ಕೇವಲಮ್ ಆತ್ಮವಞ್ಚಯಿತಾರೋ ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ಶ್ರೋತಾರೋ ನ ಭವತ ಕಿನ್ತು ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ಕರ್ಮ್ಮಕಾರಿಣೋ ಭವತ|
23 For if any is a hearer of the word, and not a doer, he is like a man beholding his natural face in a glass:
ಯತೋ ಯಃ ಕಶ್ಚಿದ್ ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ಕರ್ಮ್ಮಕಾರೀ ನ ಭೂತ್ವಾ ಕೇವಲಂ ತಸ್ಯ ಶ್ರೋತಾ ಭವತಿ ಸ ದರ್ಪಣೇ ಸ್ವೀಯಶಾರೀರಿಕವದನಂ ನಿರೀಕ್ಷಮಾಣಸ್ಯ ಮನುಜಸ್ಯ ಸದೃಶಃ|
24 For he beholdeth himself, and goeth away, and immediately forgetteth what manner of man he was.
ಆತ್ಮಾಕಾರೇ ದೃಷ್ಟೇ ಸ ಪ್ರಸ್ಥಾಯ ಕೀದೃಶ ಆಸೀತ್ ತತ್ ತತ್ಕ್ಷಣಾದ್ ವಿಸ್ಮರತಿ|
25 But he who looketh into the perfect law of liberty, and continueth [in it], he being not a forgetful hearer, but a doer of the work, this man shall be blessed in his deed.
ಕಿನ್ತು ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ನತ್ವಾ ಮುಕ್ತೇಃ ಸಿದ್ಧಾಂ ವ್ಯವಸ್ಥಾಮ್ ಆಲೋಕ್ಯ ತಿಷ್ಠತಿ ಸ ವಿಸ್ಮೃತಿಯುಕ್ತಃ ಶ್ರೋತಾ ನ ಭೂತ್ವಾ ಕರ್ಮ್ಮಕರ್ತ್ತೈವ ಸನ್ ಸ್ವಕಾರ್ಯ್ಯೇ ಧನ್ಯೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
26 If any man among you seemeth to be religious, and bridleth not his tongue, but deceiveth his own heart, this man's religion [is] vain.
ಅನಾಯತ್ತರಸನಃ ಸನ್ ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸ್ವಮನೋ ವಞ್ಚಯಿತ್ವಾ ಸ್ವಂ ಭಕ್ತಂ ಮನ್ಯತೇ ತಸ್ಯ ಭಕ್ತಿ ರ್ಮುಧಾ ಭವತಿ|
27 Pure religion and undefiled before God and the Father is this, To visit the fatherless and widows in their affliction, [and] to keep himself unspotted from the world.
ಕ್ಲೇಶಕಾಲೇ ಪಿತೃಹೀನಾನಾಂ ವಿಧವಾನಾಞ್ಚ ಯದ್ ಅವೇಕ್ಷಣಂ ಸಂಸಾರಾಚ್ಚ ನಿಷ್ಕಲಙ್ಕೇನ ಯದ್ ಆತ್ಮರಕ್ಷಣಂ ತದೇವ ಪಿತುರೀಶ್ವರಸ್ಯ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಶುಚಿ ರ್ನಿರ್ಮ್ಮಲಾ ಚ ಭಕ್ತಿಃ|
