Hebrews 12
1 Wherefore, seeing we also are encompassed with so great a cloud of witnesses, let us lay aside every weight, and the sin which doth so easily beset [us], and let us run with patience the race that is set before us,
ਅਤੋ ਹੇਤੋਰੇਤਾਵਤ੍ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਮੇਘੈ ਰ੍ਵੇਸ਼਼੍ਟਿਤਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਵਯਮਪਿ ਸਰ੍ੱਵਭਾਰਮ੍ ਆਸ਼ੁਬਾਧਕੰ ਪਾਪਞ੍ਚ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਯਾਸ੍ਮਾਕੰ ਗਮਨਾਯ ਨਿਰੂਪਿਤੇ ਮਾਰ੍ਗੇ ਧੈਰ੍ੱਯੇਣ ਧਾਵਾਮ|
2 Looking to Jesus the author and finisher of [our] faith; who for the joy that was set before him endured the cross, despising the shame, and is set down at the right hand of the throne of God.
ਯਸ਼੍ਚਾਸ੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯਾਗ੍ਰੇਸਰਃ ਸਿੱਧਿਕਰ੍ੱਤਾ ਚਾਸ੍ਤਿ ਤੰ ਯੀਸ਼ੁੰ ਵੀਕ੍ਸ਼਼ਾਮਹੈ ਯਤਃ ਸ ਸ੍ਵਸੰਮੁਖਸ੍ਥਿਤਾਨਨ੍ਦਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥਮ੍ ਅਪਮਾਨੰ ਤੁੱਛੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਕ੍ਰੁਸ਼ਸ੍ਯ ਯਾਤਨਾਂ ਸੋਢਵਾਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਸਿੰਹਾਸਨਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟਵਾਂਸ਼੍ਚ|
3 For consider him that endured such contradiction of sinners against himself, lest ye be wearied and faint in your minds.
ਯਃ ਪਾਪਿਭਿਃ ਸ੍ਵਵਿਰੁੱਧਮ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਵੈਪਰੀਤ੍ਯੰ ਸੋਢਵਾਨ੍ ਤਮ੍ ਆਲੋਚਯਤ ਤੇਨ ਯੂਯੰ ਸ੍ਵਮਨਃਸੁ ਸ਼੍ਰਾਨ੍ਤਾਃ ਕ੍ਲਾਨ੍ਤਾਸ਼੍ਚ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ|
4 Ye have not yet resisted to blood, striving against sin.
ਯੂਯੰ ਪਾਪੇਨ ਸਹ ਯੁਧ੍ਯਨ੍ਤੋ(ਅ)ਦ੍ਯਾਪਿ ਸ਼ੋਣਿਤਵ੍ਯਯਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਪ੍ਰਤਿਰੋਧੰ ਨਾਕੁਰੁਤ|
5 And ye have forgotten the exhortation which speaketh to you as to children, My son, despise not thou the chastening of the Lord, nor faint when thou art rebuked by him:
ਤਥਾ ਚ ਪੁਤ੍ਰਾਨ੍ ਪ੍ਰਤੀਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਯ ਉਪਦੇਸ਼ ਉਕ੍ਤਸ੍ਤੰ ਕਿੰ ਵਿਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ? "ਪਰੇਸ਼ੇਨ ਕ੍ਰੁʼਤਾਂ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿੰ ਹੇ ਮਤ੍ਪੁਤ੍ਰ ਨ ਤੁੱਛਯ| ਤੇਨ ਸੰਭਰ੍ਤ੍ਸਿਤਸ਼੍ਚਾਪਿ ਨੈਵ ਕ੍ਲਾਮ੍ਯ ਕਦਾਚਨ|
6 For whom the Lord loveth he chasteneth, and scourgeth every son whom he receiveth.
ਪਰੇਸ਼ਃ ਪ੍ਰੀਯਤੇ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਤਸ੍ਮੈ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿੰ ਦਦਾਤਿ ਯਤ੍| ਯਨ੍ਤੁ ਪੁਤ੍ਰੰ ਸ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ ਤਮੇਵ ਪ੍ਰਹਰਤ੍ਯਪਿ| "
7 If ye endure chastening, God dealeth with you as with sons: for what son is he whom the father chasteneth not?
ਯਦਿ ਯੂਯੰ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿੰ ਸਹਧ੍ਵੰ ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰਃ ਪੁਤ੍ਰੈਰਿਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਵ੍ਯਵਹਰਤਿ ਯਤਃ ਪਿਤਾ ਯਸ੍ਮੈ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿੰ ਨ ਦਦਾਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ ਪੁਤ੍ਰਃ ਕਃ?
8 But if ye are without chastisement, of which all are partakers, then are ye bastards and not sons.
ਸਰ੍ੱਵੇ ਯਸ੍ਯਾਃ ਸ਼ਾਸ੍ਤੇਰੰਸ਼ਿਨੋ ਭਵਨ੍ਤਿ ਸਾ ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯਮ੍ ਆਤ੍ਮਜਾ ਨ ਕਿਨ੍ਤੁ ਜਾਰਜਾ ਆਧ੍ਵੇ|
9 Furthermore, we have had fathers of our flesh who corrected [us], and we gave [them] reverence: shall we not much rather be in subjection to the Father of spirits, and live?
ਅਪਰਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਜਨ੍ਮਦਾਤਾਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿਕਾਰਿਣੋ(ਅ)ਭਵਨ੍ ਤੇ ਚਾਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸੰਮਾਨਿਤਾਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯ ਆਤ੍ਮਨਾਂ ਜਨਯਿਤਾ ਵਯੰ ਕਿੰ ਤਤੋ(ਅ)ਧਿਕੰ ਤਸ੍ਯ ਵਸ਼ੀਭੂਯ ਨ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ?
10 For they verily for a few days chastened [us] after their own pleasure; but he for [our] profit, that [we] might be partakers of his holiness.
ਤੇ ਤ੍ਵਲ੍ਪਦਿਨਾਨਿ ਯਾਵਤ੍ ਸ੍ਵਮਨੋ(ਅ)ਮਤਾਨੁਸਾਰੇਣ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਸ਼਼ੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਹਿਤਾਯ ਤਸ੍ਯ ਪਵਿਤ੍ਰਤਾਯਾ ਅੰਸ਼ਿਤ੍ਵਾਯ ਚਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿ|
11 Now no chastening for the present seemeth to be joyous, but grievous: nevertheless, afterward it yieldeth the peaceable fruit of righteousness to them who are exercised by it.
ਸ਼ਾਸ੍ਤਿਸ਼੍ਚ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨਸਮਯੇ ਕੇਨਾਪਿ ਨਾਨਨ੍ਦਜਨਿਕਾ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼ੋਕਜਨਿਕੈਵ ਮਨ੍ਯਤੇ ਤਥਾਪਿ ਯੇ ਤਯਾ ਵਿਨੀਯਨ੍ਤੇ ਤੇਭ੍ਯਃ ਸਾ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਯੁਕ੍ਤੰ ਧਰ੍ੰਮਫਲੰ ਦਦਾਤਿ|
12 Wherefore lift up the hands which hang down, and the feeble knees;
ਅਤਏਵ ਯੂਯੰ ਸ਼ਿਥਿਲਾਨ੍ ਹਸ੍ਤਾਨ੍ ਦੁਰ੍ੱਬਲਾਨਿ ਜਾਨੂਨਿ ਚ ਸਬਲਾਨਿ ਕੁਰੁਧ੍ਵੰ|
13 And make straight paths for your feet, lest that which is lame be turned out of the way; but let it rather be healed.
ਯਥਾ ਚ ਦੁਰ੍ੱਬਲਸ੍ਯ ਸਨ੍ਧਿਸ੍ਥਾਨੰ ਨ ਭਜ੍ਯੇਤ ਸ੍ਵਸ੍ਥੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠੇਤ੍ ਤਥਾ ਸ੍ਵਚਰਣਾਰ੍ਥੰ ਸਰਲੰ ਮਾਰ੍ਗੰ ਨਿਰ੍ੰਮਾਤ|
14 Follow peace with all [men], and holiness, without which no man shall see the Lord:
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੈਃ ਸਾਰ੍ਥਮ੍ ਏਕ੍ਯਭਾਵੰ ਯੱਚ ਵਿਨਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਕੇਨਾਪਿ ਨ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ ਪਵਿਤ੍ਰਤ੍ਵੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਧ੍ਵੰ|
15 Looking diligently, lest any man fail of the grace of God; lest any root of bitterness springing up, trouble [you], and by it many be defiled;
ਯਥਾ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹਾਤ੍ ਨ ਪਤੇਤ੍, ਯਥਾ ਚ ਤਿਕ੍ਤਤਾਯਾ ਮੂਲੰ ਪ੍ਰਰੁਹ੍ਯ ਬਾਧਾਜਨਕੰ ਨ ਭਵੇਤ੍ ਤੇਨ ਚ ਬਹਵੋ(ਅ)ਪਵਿਤ੍ਰਾ ਨ ਭਵੇਯੁਃ,
16 Lest there [be] any fornicator, or profane person, as Esau, who for one morsel of food sold his birth-right.
ਯਥਾ ਚ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਲਮ੍ਪਟੋ ਵਾ ਏਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵ ਆਹਾਰਾਰ੍ਥੰ ਸ੍ਵੀਯਜ੍ਯੇਸ਼਼੍ਠਾਧਿਕਾਰਵਿਕ੍ਰੇਤਾ ਯ ਏਸ਼਼ੌਸ੍ਤਦ੍ਵਦ੍ ਅਧਰ੍ੰਮਾਚਾਰੀ ਨ ਭਵੇਤ੍ ਤਥਾ ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ|
17 For ye know that afterward, when he would have inherited the blessing, he was rejected: for he found no place of repentance, though he sought it carefully with tears.
ਯਤਃ ਸ ਏਸ਼਼ੌਃ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਆਸ਼ੀਰ੍ੱਵਾਦਾਧਿਕਾਰੀ ਭਵਿਤੁਮ੍ ਇੱਛੰਨਪਿ ਨਾਨੁਗ੍ਰੁʼਹੀਤ ਇਤਿ ਯੂਯੰ ਜਾਨੀਥ, ਸ ਚਾਸ਼੍ਰੁਪਾਤੇਨ ਮਤ੍ਯਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਮਾਨੋ(ਅ)ਪਿ ਤਦੁਪਾਯੰ ਨ ਲੇਭੇ|
18 For ye are not come to the mount that might be touched, and that burned with fire, nor to blackness, and to darkness, and tempest,
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਃ ਪਰ੍ੱਵਤਃ ਪ੍ਰਜ੍ਵਲਿਤੋ ਵਹ੍ਨਿਃ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਣਾਵਰ੍ਣੋ ਮੇਘੋ (ਅ)ਨ੍ਧਕਾਰੋ ਝਞ੍ਭ੍ਸ਼ ਤੂਰੀਵਾਦ੍ਯੰ ਵਾਕ੍ਯਾਨਾਂ ਸ਼ਬ੍ਦਸ਼੍ਚ ਨੈਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਯੂਯਮ੍ ਆਗਤਾਃ|
19 And the sound of a trumpet, and the voice of words; which [voice] they that heard, entreated that the word should not be spoken to them any more:
ਤੰ ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸ਼੍ਰੋਤਾਰਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਸਮ੍ਭਾਸ਼਼ਣੰ ਯਤ੍ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਜਾਯਤੇ ਤਤ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਿਤਵਨ੍ਤਃ|
20 (For they could not endure that which was commanded, And if so much as a beast touch the mountain, it shall be stoned, or thrust through with a dart:
ਯਤਃ ਪਸ਼ੁਰਪਿ ਯਦਿ ਧਰਾਧਰੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਪਾਸ਼਼ਾਣਾਘਾਤੈ ਰ੍ਹਨ੍ਤਵ੍ਯ ਇਤ੍ਯਾਦੇਸ਼ੰ ਸੋਢੁੰ ਤੇ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍|
21 And so terrible was the sight, [that] Moses said, I exceedingly fear and tremble: )
ਤੱਚ ਦਰ੍ਸ਼ਨਮ੍ ਏਵੰ ਭਯਾਨਕੰ ਯਤ੍ ਮੂਸਸੋਕ੍ਤੰ ਭੀਤਸ੍ਤ੍ਰਾਸਯੁਕ੍ਤਸ਼੍ਚਾਸ੍ਮੀਤਿ|
22 But ye are come to mount Sion, and to the city of the living God, the heavenly Jerusalem, and to an innumerable company of angels,
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੀਯੋਨ੍ਪਰ੍ੱਵਤੋ (ਅ)ਮਰੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਗਰੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮ੍ ਅਯੁਤਾਨਿ ਦਿਵ੍ਯਦੂਤਾਃ
23 To the general assembly and church of the first-born, who are written in heaven, and to God the Judge of all, and to the spirits of just men made perfect,
ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਲਿਖਿਤਾਨਾਂ ਪ੍ਰਥਮਜਾਤਾਨਾਮ੍ ਉਤ੍ਸਵਃ ਸਮਿਤਿਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਚਾਰਾਧਿਪਤਿਰੀਸ਼੍ਵਰਃ ਸਿੱਧੀਕ੍ਰੁʼਤਧਾਰ੍ੰਮਿਕਾਨਾਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੋ
24 And to Jesus the mediator of the new covenant, and to the blood of sprinkling, that speaketh better things than [that of] Abel.
ਨੂਤਨਨਿਯਮਸ੍ਯ ਮਧ੍ਯਸ੍ਥੋ ਯੀਸ਼ੁਃ, ਅਪਰੰ ਹਾਬਿਲੋ ਰਕ੍ਤਾਤ੍ ਸ਼੍ਰੇਯਃ ਪ੍ਰਚਾਰਕੰ ਪ੍ਰੋਕ੍ਸ਼਼ਣਸ੍ਯ ਰਕ੍ਤਞ੍ਚੈਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਯੂਯਮ੍ ਆਗਤਾਃ|
25 See that ye refuse not him that speaketh. For if they escaped not who refused him that spoke on earth, much more [shall not] we [escape], if we turn away from him that [speaketh] from heaven:
ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ ਤੰ ਵਕ੍ਤਾਰੰ ਨਾਵਜਾਨੀਤ ਯਤੋ ਹੇਤੋਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਸ੍ਥਿਤਃ ਸ ਵਕ੍ਤਾ ਯੈਰਵਜ੍ਞਾਤਸ੍ਤੈ ਰ੍ਯਦਿ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾ ਨਾਪ੍ਰਾਪਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਵਕ੍ਤੁਃ ਪਰਾਙ੍ਮੁਖੀਭੂਯਾਸ੍ਮਾਭਿਃ ਕਥੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤੇ?
26 Whose voice then shook the earth: but now he hath promised, saying, Yet once more I shake not the earth only, but also heaven.
ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਰਵਾਤ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀ ਕਮ੍ਪਿਤਾ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਦਾਨੀਂ ਤੇਨੇਦੰ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਤੰ ਯਥਾ, "ਅਹੰ ਪੁਨਰੇਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਂ ਕਮ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਕੇਵਲੰ ਤੰਨਹਿ ਗਗਨਮਪਿ ਕਮ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ| "
27 And this [word], Yet once more, signifieth the removing of those things that are shaken, as of things that are made, that those things which cannot be shaken may remain.
ਸ ਏਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਃ ਸ਼ਬ੍ਦੋ ਨਿਸ਼੍ਚਲਵਿਸ਼਼ਯਾਣਾਂ ਸ੍ਥਿਤਯੇ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਾਨਾਮਿਵ ਚਞ੍ਚਲਵਸ੍ਤੂਨਾਂ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰੀਕਰਣੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਤਿ|
28 Wherefore we receiving a kingdom which cannot be moved, let us have grace, by which we may serve God acceptably, with reverence and godly fear.
ਅਤਏਵ ਨਿਸ਼੍ਚਲਰਾਜ੍ਯਪ੍ਰਾਪ੍ਤੈਰਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸੋ(ਅ)ਨੁਗ੍ਰਹ ਆਲਮ੍ਬਿਤਵ੍ਯੋ ਯੇਨ ਵਯੰ ਸਾਦਰੰ ਸਭਯਞ੍ਚ ਤੁਸ਼਼੍ਟਿਜਨਕਰੂਪੇਣੇਸ਼੍ਵਰੰ ਸੇਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਯਾਮ|
29 For our God [is] a consuming fire.
ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸੰਹਾਰਕੋ ਵਹ੍ਨਿਃ|
