Acts 16
1 Then he came to Derbe and Lystra: and behold, a certain disciple was there, named Timothy, the son of a certain woman who was a Jewess, and believed, but his father [was] a Greek.
Тунчи Павло авиля дэ Листра тай дэ Дервия. Котэ джювда сиклярно, савэ акхарэнас Тимофеи. Лэхкири дэй сля патякуни иудеянка, ай дад сля греко.
2 Who was well reported of by the brethren that were at Lystra and Iconium.
Пала Тимофее мишто дэдумане пхрала дэ Листра тай дэ Иконии.
3 Him would Paul have to go forth with him; and took and circumcised him, because of the Jews who were in those quarters: for they all knew that his father was a Greek.
Павло закамля тэ лэ Тимофее дэ пэхкоро дром. Тай важ иудеен, савэ джювдэ дэ кодэлэн тханэн, обчинда лэ. Важ кода, со всавэрэ джянгле: Тимофеехкоро дад исин греко.
4 And as they went through the cities, they delivered to them the decrees to keep that were ordained by the apostles and elders who were at Jerusalem.
Кала Павло тай мануша, савэ сле лэґа, пэрэджянас форо форостар, вонэ прыакхарэнас патякунэн тэ терэ кади, сар пэрэдэне апостолуря тай пхурэдэра Ерусалимостар.
5 And so were the churches established in the faith, and increased in number daily.
Кхандиря састёнас дэ патявима, тай патякунэн диво дивэстар ачелас будэр.
6 Now when they had gone throughout Phrygia, and the region of Galatia, and were forbidden by the Holy Spirit to preach the word in Asia;
Вонэ проджянас пав Фригия тай Галатиякири пхув, нэ Свэнто Фано на домукля лэн тэ пхэнэ лав дэ Цыкни Азия.
7 After they had come to Mysia, they essayed to go into Bithynia: but the Spirit suffered them not.
Вонэ поджиле Мисиятэ и камле тэ джя дэ Вифиния, нэ Исусохкоро Фано на домукля лэн.
8 And they, passing by Mysia, came down to Troas.
Тай вонэ проджиле Мисия и авиле дэ Троада.
9 And a vision appeared to Paul in the night: There stood a man of Macedonia, and prayed him, saying, Come over into Macedonia, and help us.
Рятяґа Павлости сля дыкхлимо: лэсти сикавдапэ мануш Македониятар. Вов ачелас тай мангэлас Павло: — Ав дэ Македония тай дэ амэнди зор!
10 And after he had seen the vision, immediately we endeavored to go into Macedonia, assuredly gathering, that the Lord had called us to preach the gospel to them.
Пала кодэлэ дыкхлима амэ полиле, со Дэвэл прыакхарэл амэн тэ пхэнэ котэ Бахтало Лав. Тай екхатар лагле дэ Македония.
11 Therefore loosing from Troas, we came with a straight course to Samothracia, and the next [day] to Neapolis;
Троадатар амэ лагле пав пане дэ Самофракия тай котарь пэ авр диво лагле дэ Неаполи.
12 And from thence to Philippi, which is the chief city of that part of Macedonia, [and] a colony: and we were in that city abiding certain days.
Котарь амэ лагле дэ Филиппы. Када сля Римохкири колония и баро форо дэ Македония. Дэ кадэва форо амэ сле набут вряма.
13 And on the sabbath we went out of the city by a river side, where prayer was wont to be made; and we sat down, and spoke to the women who resorted [thither].
Дэ суббота амэ выджиле пала форохкэрэн ударэн лэнятэ. Котэ, сар амэ думисардэ, сля тхан важ мангима. Амэ бэшле и ачиле тэ дэдумэ джювленца, савэ котэ стидэнепэ.
14 And a certain woman named Lydia, a seller of purple, of the city of Thyatira, who worshiped God, heard [us]: whose heart the Lord opened, that she attended to the things which were spoken by Paul.
Машкар лэн сля екх, савя акхарэнас Лидия. Вой тэлёлас Дэвлэсти, сля форостар Фиатира тай битинэлас кучутнэ шукар похтана. Лидия шунда Павло, и Рай оттерда лакоро їло тэ прылэ лэхкэрэ лава.
15 And when she was baptized, and her household, she besought [us], saying, If ye have judged me to be faithful to the Lord, come into my house, and abide [there]: And she constrained us.
Тунчи, кала вой тай лакэрэ цэрунэ болдэнепэ, вой акхарда амэн пэстэ. — Сар тумэ динэн, со патяв Раести, тунчи джян и поавэн мандэ цэрэ, — фартэ акхарэлас вой амэн, тай амэ джиле.
16 And it came to pass as we went to prayer, a certain damsel possessed with a spirit of divination, met us, who brought her masters much gain by sooth-saying:
Екхвар, кала амэ джиле дэ тхан важ мангима, пав дром амэ удыкхле екха бутярня. Дэ латэ бэшэлас нажужо фано врэжакоро. Вой врысарэлас и кадэлэґа затерэлас барэ ловэ пэхкэрэ хулаенди.
17 The same followed Paul and us, and cried, saying, These men are the servants of the most high God, who show to us the way of salvation.
Бутярни джялас пала Павло тай пала амэн тай типисявэлас: — Кадэла мануша — копыля Дэвлэ Барэдэрэхкэрэ! Вонэ розпхэнэн тумэнди пала дром фирисаримастэ!
18 And this she did many days. But Paul being grieved, turned and said to the spirit, I command thee in the name of Jesus Christ to come out of her. And he came out the same hour.
Вой терэлас када диво дивэстар. И кала Павлости вса откада вурыцыля, вов обрисиля тай пхэнда фаности: — Важ Лав Исусо Христохкоро мэ прыпхэнав тути: выджя латар! Дэ кодыя ж вряма фано ачявда ла.
19 And when her masters saw that the hope of their gains was gone, they caught Paul and Silas, and drew [them] into the market-place to the rulers,
Кала хулая полиле, со лэндэ хасиля затиримо, вонэ схутилдэ Павло тай Сила тай цырдэне пэ бари гаса форохкэрэ раендэ.
20 And brought them to the magistrates, saying, These men, being Jews, do exceedingly trouble our city,
Вонэ андэ лэн пхурэдэрэндэ тай пхэндэ: — Кадэла мануша — иудея. Вонэ подваздэн амаро форо.
21 And teach customs which are not lawful for us to receive, neither to observe, being Romans.
Вонэ влиджян дэ амаро джювимо кода, со амэнди, римсконэ манушэнди, нащи ни тэ прылэ, ни тэ терэ.
22 And the multitude rose together against them: and the magistrates rent off their clothes, and commanded to beat [them].
Гроза манушэн кади ж ачиля тэ вуджилисарэ Павло тай Сила. Тунчи пхурэдэра прыпхэндэ тэ злэ лэндар їда тай тэ марэ лэн дэстэнца.
23 And when they had laid many stripes upon them, they cast [them] into prison, charging the jailer to keep them safely.
Лэн фартэ помардэ тай чутэ дэ барунэ. А барунэхкэрэ бутярнэсти прыпхэндэ мишто тэ дыкхэ пала лэн.
24 Who, having received such a charge, thrust them into the inner prison, and made their feet fast in the stocks.
Кала вов шунда кадэва прыпхэнимо, вов затерда лэн дэ андралатуни цэра дэ барунэ и замарда лэнгэрэ пурэ дэ лэпунза.
25 And at midnight Paul and Silas prayed, and sang praises to God: and the prisoners heard them.
Пашэ епашрят Павло тай Сила манглепэ тай диленца лашарэнас Дэвлэ. И авэр мануша, савэ котэ бэшле, шундэ лэн.
26 And suddenly there was a great earthquake, so that the foundations of the prison were shaken: and immediately all the doors were opened, and every one's bands were loosed.
Екхатар пхув тинисиля баря зораґа, кади, со тинисиле и ванты дэ барунэ. Дэ кодыя ж вряма всавэрэ удара оттердэпэ, и всавэрэ барунарендэ ланчугуря тэлэдене пурэндар.
27 And the keeper of the prison awaking out of his sleep, and seeing the prison doors open, he drew out his sword, and would have killed himself, supposing that the prisoners had fled.
Кала барунэхкоро бутярно проджюнгавдапэ тай удыкхля, со всавэрэ удара дэ барунэ оттердэ, вов думисарда, со всавэрэ барунаря унашле. Колэсти хутилда чюри тай камля тэ зачинэпэ.
28 But Paul cried with a loud voice, saying, Do thyself no harm: for we are all here.
Нэ Павло затиписиля лэсти: — На тер нисо пэсти! Амэ всавэрэ катэ!
29 Then he called for a light, and sprang in, and came trembling, and fell down before Paul and Silas;
Бутярно прыпхэнда, соб тэ анэн яг, запрастэня дэ цэр, затинисиля даратар тай тэлэдэня англа Павло и Сила.
30 And brought them out, and said, Sirs, what must I do to be saved?
Тунчи вылиджялда лэн барунэстар тай пхучля: — Рая мурэ! Со манди тэ терэ, соб тэ фирисаравпэ?
31 And they said, Believe on the Lord Jesus Christ, and thou shalt be saved, and thy house.
— Патя дэ Рае Исусо, — пхэндэ вонэ, — и фирисарэґапэ ту тай всаворо тиро цэр.
32 And they spoke to him the word of the Lord, and to all that were in his house.
Вонэ розпхэндэ лав Раехкоро лэсти тай всавэрэнди, ко сля лэстэ дэ цэр.
33 And he took them the same hour of the night, and washed [their] stripes; and was baptized, he and all his, without delay.
Дэ кодыя ж рятуни вряма барунэхкоро бутярно халавда лэнгэрэ дукхавдэ тхана, а тунчи болдэняпэ вов и всавэрэ, ко сля лэстэ дэ цэр.
34 And when he had brought them into his house, he set food before them, and rejoiced, believing in God with all his house.
Вов анда Павло тай Сила пэстэ цэрэ и тховда важ лэн скаминд. Всавэрэнца, ко сля лэстэ дэ цэр, вов лошавэлас, со ачиля тэ патя Дэвлэсти.
35 And when it was day, the magistrates sent the sergeants, saying, Let those men go.
Авиля диво, тай форохкэрэ пхурэдэра бичалдэ пэхкэрэн дэстарен дэ барунэ тай прыпхэндэ лэнди: — Отмукэн пэ воля кадэлэн манушэн!
36 And the keeper of the prison told this saying to Paul, The magistrates have sent to let you go: now therefore depart, and go in peace.
Барунэхкоро бутярно пхэнда Павлости: — Пхурэдэра прыпхэндэ тэ дэ тумэнди воля! Джян бахтаґа!
37 But Paul said to them, They have beaten us openly uncondemned, being Romans, and have cast [us] into prison; and now do they thrust us out privately? no verily; but let them come themselves and bring us out.
Нэ Павло пхэнда лэнди: — Амэ — римска мануша, ай вонэ бисындохкоро помардэ амэн англа всавэрэн тай чутэ дэ барунэ. Акана камэн чёраханэ амэн тэ вытрадэ? Нат! Мэк вонэ еджинэ авэна тай вылиджяна амэн.
38 And the sergeants told these words to the magistrates: and they feared when they heard that they were Romans.
Бутярнэ розпхэндэ када форохкэрэ пхурэдэрэнди. Кала кодэла шундэ, со Павло тай Сила — римска мануша, тунчи пэрэдаравдэпэ.
39 And they came and besought them, and brought [them] out, and desired [them] to depart out of the city.
Вонэ авиле, помангле лэндар патив, вылиджялдэ лэн барунэстар и помангле, соб кодэла ачявдэ форо.
40 And they went out of the prison, and entered into [the house of] Lydia: and when they had seen the brethren, they comforted them, and departed.
Кала Павло тай Сила выджиле барунэстар, вонэ джиле Лидиятэ. Котэ вонэ удыкхлепэ пхралэнца тай подрицардэ лэн. Тунчи вонэ джиле.
