2 Corinthians 5
1 For we know that if our earthly house of [this] tabernacle were dissolved, we have a building of God, a house not made with hands, eternal in the heavens. (aiōnios g166)
ਅਪਰਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਪਾਰ੍ਥਿਵੇ ਦੂਸ਼਼੍ਯਰੂਪੇ ਵੇਸ਼੍ਮਨਿ ਜੀਰ੍ਣੇ ਸਤੀਸ਼੍ਵਰੇਣ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਮ੍ ਅਕਰਕ੍ਰੁʼਤਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਨਨ੍ਤਕਾਲਸ੍ਥਾਯਿ ਵੇਸ਼੍ਮੈਕੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਵਿਦ੍ਯਤ ਇਤਿ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮਃ| (aiōnios g166)
2 For in this we groan, earnestly desiring to be clothed with our house which is from heaven:
ਯਤੋ ਹੇਤੋਰੇਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵੇਸ਼੍ਮਨਿ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤੋ ਵਯੰ ਤੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯੰ ਵਾਸੰ ਪਰਿਧਾਤੁਮ੍ ਆਕਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਾਣਾ ਨਿਃਸ਼੍ਵਸਾਮਃ|
3 If so be that being clothed we shall not be found naked.
ਤਥਾਪੀਦਾਨੀਮਪਿ ਵਯੰ ਤੇਨ ਨ ਨਗ੍ਨਾਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਰਿਹਿਤਵਸਨਾ ਮਨ੍ਯਾਮਹੇ|
4 For we that are in [this] tabernacle do groan, being burdened: not because we would be unclothed, but clothed, that mortality might be swallowed up in life.
ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦੂਸ਼਼੍ਯੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨਤੋ ਵਯੰ ਕ੍ਲਿਸ਼੍ਯਮਾਨਾ ਨਿਃਸ਼੍ਵਸਾਮਃ, ਯਤੋ ਵਯੰ ਵਾਸੰ ਤ੍ਯਕ੍ਤੁਮ੍ ਇੱਛਾਮਸ੍ਤੰਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੰ ਦ੍ਵਿਤੀਯੰ ਵਾਸੰ ਪਰਿਧਾਤੁਮ੍ ਇੱਛਾਮਃ, ਯਤਸ੍ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਜੀਵਨੇਨ ਮਰ੍ਤ੍ਯੰ ਗ੍ਰਸਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
5 Now he that hath wrought us for this same thing [is] God, who also hath given to us the earnest of the Spirit.
ਏਤਦਰ੍ਥੰ ਵਯੰ ਯੇਨ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਃ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰ ਏਵ ਸ ਚਾਸ੍ਮਭ੍ਯੰ ਸਤ੍ਯਙ੍ਕਾਰਸ੍ਯ ਪਣਸ੍ਵਰੂਪਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੰ ਦੱਤਵਾਨ੍|
6 Therefore [we are] always confident, knowing that, while we are at home in the body, we are absent from the Lord:
ਅਤਏਵ ਵਯੰ ਸਰ੍ੱਵਦੋਤ੍ਸੁਕਾ ਭਵਾਮਃ ਕਿਞ੍ਚ ਸ਼ਰੀਰੇ ਯਾਵਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ੍ਯੁਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਾਵਤ੍ ਪ੍ਰਭੁਤੋ ਦੂਰੇ ਪ੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਤ ਇਤਿ ਜਾਨੀਮਃ,
7 (For we walk by faith, not by sight: )
ਯਤੋ ਵਯੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਮਾਰ੍ਗੇ ਨ ਚਰਾਮਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਮਾਰ੍ਗੇ|
8 We are confident, [I say], and willing rather to be absent from the body, and to be present with the Lord.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ਼ਰੀਰਾਦ੍ ਦੂਰੇ ਪ੍ਰਵਸ੍ਤੁੰ ਪ੍ਰਭੋਃ ਸੰਨਿਧੌ ਨਿਵਸ੍ਤੁਞ੍ਚਾਕਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਾਣਾ ਉਤ੍ਸੁਕਾ ਭਵਾਮਃ|
9 Wherefore we labor, that, whether present or absent, we may be accepted by him.
ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਵਯੰ ਤਸ੍ਯ ਸੰਨਿਧੌ ਨਿਵਸਨ੍ਤਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਦੂਰੇ ਪ੍ਰਵਸਨ੍ਤੋ ਵਾ ਤਸ੍ਮੈ ਰੋਚਿਤੁੰ ਯਤਾਮਹੇ|
10 For we must all appear before the judgment-seat of Christ; that every one may receive the things [done] in [his] body, according to what he hath done, whether good or bad.
ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ਼ਰੀਰਾਵਸ੍ਥਾਯਾਮ੍ ਏਕੈਕੇਨ ਕ੍ਰੁʼਤਾਨਾਂ ਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਸ਼ੁਭਾਸ਼ੁਭਫਲਪ੍ਰਾਪ੍ਤਯੇ ਸਰ੍ੱਵੈਸ੍ਮਾਭਿਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਵਿਚਾਰਾਸਨਸੰਮੁਖ ਉਪਸ੍ਥਾਤਵ੍ਯੰ|
11 Knowing therefore the terror of the Lord, we persuade men; but we are made manifest to God; and I trust also are made manifest in your consciences.
ਅਤਏਵ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਭਯਾਨਕਤ੍ਵੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਵਯੰ ਮਨੁਜਾਨ੍ ਅਨੁਨਯਾਮਃ ਕਿਞ੍ਚੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੋਚਰੇ ਸਪ੍ਰਕਾਸ਼ਾ ਭਵਾਮਃ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸੰਵੇਦਗੋਚਰੇ(ਅ)ਪਿ ਸਪ੍ਰਕਾਸ਼ਾ ਭਵਾਮ ਇਤ੍ਯਾਸ਼ੰਸਾਮਹੇ|
12 For we commend not ourselves again to you, but give you occasion to glory on our behalf, that ye may have somewhat to [answer] them who glory in appearance, and not in heart.
ਅਨੇਨ ਵਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸੰਨਿਧੌ ਪੁਨਃ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾਮ ਇਤਿ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇ ਮਨੋ ਵਿਨਾ ਮੁਖੈਃ ਸ਼੍ਲਾਘਨ੍ਤੇ ਤੇਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁੱਤਰਦਾਨਾਯ ਯੂਯੰ ਯਥਾਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸ਼੍ਲਾਘਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮ੍ ਉਪਾਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਵਿਤਰਾਮਃ|
13 For whether we are beside ourselves, [it is] to God: or whether we are sober, [it is] for your cause.
ਯਦਿ ਵਯੰ ਹਤਜ੍ਞਾਨਾ ਭਵਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਤਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਰ੍ਥਕੰ ਯਦਿ ਚ ਸਜ੍ਞਾਨਾ ਭਵਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਤਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਦਰ੍ਥਕੰ|
14 For the love of Christ constraineth us; because we thus judge, that if one died for all, then were all dead:
ਵਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਪ੍ਰੇਮ੍ਨਾ ਸਮਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਯਾਮਹੇ ਯਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਨਿਮਯੇਨ ਯਦ੍ਯੇਕੋ ਜਨੋ(ਅ)ਮ੍ਰਿਯਤ ਤਰ੍ਹਿ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਇਤ੍ਯਾਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਬੁਧ੍ਯਤੇ|
15 And [that] he died for all, that they who live should not henceforth live to themselves, but to him who died for them, and rose again.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੇ ਜੀਵਨ੍ਤਿ ਤੇ ਯਤ੍ ਸ੍ਵਾਰ੍ਥੰ ਨ ਜੀਵਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਯੋ ਜਨੋ ਮ੍ਰੁʼਤਃ ਪੁਨਰੁੱਥਾਪਿਤਸ਼੍ਚ ਤਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਯਤ੍ ਜੀਵਨ੍ਤਿ ਤਦਰ੍ਥਮੇਵ ਸ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਮ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
16 Wherefore henceforth we know no man according to the flesh: though indeed we have known Christ according to the flesh, yet now henceforth we know [him] no more.
ਅਤੋ ਹੇਤੋਰਿਤਃ ਪਰੰ ਕੋ(ਅ)ਪ੍ਯਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਜਾਤਿਤੋ ਨ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਤਵ੍ਯਃ| ਯਦ੍ਯਪਿ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਜਾਤਿਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਭਿਃ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਤਸ੍ਤਥਾਪੀਦਾਨੀਂ ਜਾਤਿਤਃ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਯਤੇ|
17 Therefore, if any man [is] in Christ, [he is] a new creature: old things have passed away; behold, all things have become new.
ਕੇਨਚਿਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟ ਆਸ਼੍ਰਿਤੇ ਨੂਤਨਾ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਭਵਤਿ ਪੁਰਾਤਨਾਨਿ ਲੁਪ੍ਯਨ੍ਤੇ ਪਸ਼੍ਯ ਨਿਖਿਲਾਨਿ ਨਵੀਨਾਨਿ ਭਵਨ੍ਤਿ|
18 And all things [are] from God, who hath reconciled us to himself by Jesus Christ, and hath given to us the ministry of reconciliation;
ਸਰ੍ੱਵਞ੍ਚੈਤਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮ ਯਤੋ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਸ ਏਵਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਸ੍ਵੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਸੰਹਿਤਵਾਨ੍ ਸਨ੍ਧਾਨਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀਯਾਂ ਪਰਿਚਰ੍ੱਯਾਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਸੁ ਸਮਰ੍ਪਿਤਵਾਂਸ਼੍ਚ|
19 To wit, that God was in Christ, reconciling the world to himself, not imputing their trespasses to them; and hath committed to us the word of reconciliation.
ਯਤਃ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਮ੍ ਅਧਿਸ਼਼੍ਠਾਯ ਜਗਤੋ ਜਨਾਨਾਮ੍ ਆਗਾਂਸਿ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਰੁʼਣਮਿਵ ਨ ਗਣਯਨ੍ ਸ੍ਵੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਤਾਨ੍ ਸੰਹਿਤਵਾਨ੍ ਸਨ੍ਧਿਵਾਰ੍ੱਤਾਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਸੁ ਸਮਰ੍ਪਿਤਵਾਂਸ਼੍ਚ|
20 Now then we are embassadors for Christ, as though God did beseech [you] by us: we pray [you] in Christ's stead, be ye reconciled to God.
ਅਤੋ ਵਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਵਿਨਿਮਯੇਨ ਦੌਤ੍ਯੰ ਕਰ੍ੰਮ ਸਮ੍ਪਾਦਯਾਮਹੇ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ਼੍ਚਾਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਯਾਯਾਚ੍ਯਤੇ ਤਤਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਵਿਨਿਮਯੇਨ ਵਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਮਹੇ ਯੂਯਮੀਸ਼੍ਵਰੇਣ ਸਨ੍ਧੱਤ|
21 For he hath made him [to be] sin for us, who knew no sin; that we might be made the righteousness of God in him.
ਯਤੋ ਵਯੰ ਤੇਨ ਯਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਪੁਣ੍ਯੰ ਭਵਾਮਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਪਾਪੇਨ ਸਹ ਯਸ੍ਯ ਜ੍ਞਾਤੇਯੰ ਨਾਸੀਤ੍ ਸ ਏਵ ਤੇਨਾਸ੍ਮਾਕੰ ਵਿਨਿਮਯੇਨ ਪਾਪਃ ਕ੍ਰੁʼਤਃ|
