Psalms 74

1 Maschil of Asaph. O God, why hast thou cast us off for ever? why doth thy anger smoke against the sheep of thy pasture?

Oh Dios, bakit mo itinakuwil kami magpakailan man? Bakit ang iyong galit ay umuusok laban sa mga tupa ng iyong pastulan?

2 Remember thy congregation, which thou hast purchased of old; the rod of thy inheritance, which thou hast redeemed; this mount Zion, in which thou hast dwelt.

Alalahanin mo ang iyong kapisanan na iyong binili ng una, na iyong tinubos upang maging lipi ng iyong mana; at ang bundok ng Sion na iyong tinahanan.

3 Lift up thy feet to the perpetual desolations; even all that the enemy hath done wickedly in the sanctuary.

Itaas mo ang iyong mga paa sa mga walang hanggang guho, ang lahat na kasamaang ginawa ng kaaway sa santuario.

4 Thy enemies roar in the midst of thy congregations; they set up their banners for signs.

Ang mga kaaway mo'y nagsisiangal sa gitna ng iyong kapulungan; kanilang itinaas ang kanilang mga watawat na pinakatanda.

5 A man was famous according as he had lifted up axes upon the thick trees.

Sila'y tila mga tao na nangagtaas ng mga palakol sa mga kakahuyan.

6 But now they break down its carved work at once with axes and hammers.

At ngayo'y lahat ng gawang inanyuan doon. Kanilang pinagputolputol ng palakol at ng mga pamukpok.

7 They have cast fire into thy sanctuary, they have defiled by casting down the dwelling place of thy name to the ground.

Kanilang sinilaban ng apoy ang iyong santuario; kanilang dinumhan ang tahanang dako ng iyong pangalan hanggang sa lupa.

8 They said in their hearts, Let us destroy them together: they have burned up all the synagogues of God in the land.

Kanilang sinabi sa kanilang puso, ating gibaing paminsan: kanilang sinunog ang lahat na sinagoga ng Dios sa lupain.

9 We see not our signs: there is no more any prophet: neither is there among us any that knoweth how long.

Hindi namin nakikita ang aming mga tanda: Wala nang propeta pa; at wala mang sinoman sa amin na nakakaalam kung hanggang kailan.

10 O God, how long shall the adversary reproach? shall the enemy blaspheme thy name for ever?

Hanggang kailan, Oh Dios, mangduduwahagi ang kaaway? Lalapastanganin ba ng kaaway ang iyong pangalan magpakailan man?

11 Why withdrawest thou thy hand, even thy right hand? pluck it out of thy bosom.

Bakit mo iniuurong ang iyong kamay, ang iyong kanan? Ilabas mo sa iyong sinapupunan, at iyong lipulin (sila)

12 For God is my King of old, working salvation in the midst of the earth.

Gayon ma'y ang Dios ay aking Hari ng una, na nagliligtas sa gitna ng lupa.

13 Thou didst divide the sea by thy strength: thou didst break the heads of the dragons in the waters.

Iyong hinawi ang dagat sa iyong kalakasan: iyong pinagbasag ang mga ulo ng mga buwaya sa mga tubig.

14 Thou didst break the head of leviathan in pieces, and didst give him to be food to the people inhabiting the wilderness.

Iyong pinagputolputol ang mga ulo ng leviatan, ibinigay mo siya na pagkain sa bayan na tumatahan sa ilang.

15 Thou didst cleave the fountain and the flood: thou didst dry up mighty rivers.

Ikaw ay nagbukas ng bukal at ilog: iyong tinutuyo ang mga malaking ilog.

16 The day is thine, the night also is thine: thou hast prepared the light and the sun.

Ang araw ay iyo, ang gabi ay iyo rin: iyong inihanda ang liwanag at ang araw.

17 Thou hast set all the borders of the earth: thou hast made summer and winter.

Iyong inilagay ang lahat ng mga hangganan ng lupa: iyong ginawa ang taginit at taginaw.

18 Remember this, the enemy hath reproached, O LORD, and the foolish people have blasphemed thy name.

Iyong alalahanin ito, na nangduwahagi ang kaaway, Oh Panginoon, at nilapastangan ng mangmang na bayan ang iyong pangalan.

19 O deliver not the soul of thy turtledove to the multitude of the wicked: forget not the congregation of thy poor for ever.

Oh huwag mong ibigay ang kaluluwa ng inakay ng iyong kalapati sa mabangis na hayop: huwag mong kalimutan ang buhay ng iyong dukha magpakailan man.

20 Have respect to the covenant: for the dark places of the earth are full of the habitations of cruelty.

Magkaroong pitagan ka sa tipan: sapagka't ang mga madilim na dako ng lupa ay puno ng mga tahanan ng karahasan.

21 O let not the oppressed return ashamed: let the poor and needy praise thy name.

Oh huwag bumalik na may kahihiyan ang naaapi: pupurihin ng dukha at mapagkailangan ang iyong pangalan.

22 Arise, O God, plead thy own cause: remember how the foolish man reproacheth thee daily.

Bumangon ka, Oh Dios, ipaglaban mo ang iyong sariling usap: alalahanin mo kung paanong dinuduwahagi ka ng mangmang buong araw.

23 Forget not the voice of thy enemies: the tumult of those that rise against thee increaseth continually.

Huwag mong kalimutan ang tinig ng iyong mga kaaway: ang ingay niyaong nagsisibangon laban sa iyo ay patuloy na lumalala.