Psalms 68
1 To the chief Musician, A Psalm or Song of David. Let God arise, let his enemies be scattered: let them also that hate him flee before him.
Þegar Guð rís á fætur þá tvístrast óvinir hans! Þeir sem hata hann flýja sem mest þeir mega.
2 As smoke is driven away, so drive them away: as wax melteth before the fire, so let the wicked perish at the presence of God.
Blástu þeim burt eins og reyk í vindi! Bræddu þá eins og vax í eldi! Þannig munu óguðlegir tortímast fyrir Guði.
3 But let the righteous be glad; let them rejoice before God: yea, let them exceedingly rejoice.
En hinir trúuðu skulu fagna. Þeir kætist og gleðjist
4 Sing to God, sing praises to his name: extol him that rideth upon the heavens by his name JAH, and rejoice before him.
og lofsyngi Guði! Hefjið lofsöng til hans sem ekur um á skýjunum. Nafn hans er Drottinn! Gleðjist og fagnið í nærveru hans.
5 A father of the fatherless, and a judge of the widows, is God in his holy habitation.
Hann er faðir föðurlausra og verndari ekkna, hann er heilagur.
6 God setteth the solitary in families: he bringeth out those who are bound with chains: but the rebellious dwell in a dry land.
Hann lætur hinn einmana komast heim aftur og leiðir fanga út í frelsið á ný. Þar verður sungið og fagnað! En uppreisnarmenn skulu búa við sult og seyru.
7 O God, when thou wentest forth before thy people, when thou didst march through the wilderness; (Selah)
Guð, þegar þú leiddir þjóð þína gegnum öræfin,
8 The earth shook, the heavens also rained at the presence of God: even Sinai itself was moved at the presence of God, the God of Israel.
þá skalf jörðin og himnarnir nötruðu. Sínaífjall hneigði sig fyrir þér af virðingu og ótta – þér Guði Ísraels.
9 Thou, O God, didst send a plentiful rain, by which thou didst confirm thy inheritance, when it was weary.
Þú, Guð, sendir regnskúrir yfir land þitt, hresstir það og endurnærðir.
10 Thy congregation hath dwelt in it: thou, O God, hast prepared of thy goodness for the poor.
Þar settist þjóð þín að. Þú gafst hinum hrjáðu heimili og skjól.
11 The Lord gave the word: great was the company of those that proclaimed it.
Drottinn lætur orð sín rætast og þegar hann talar flýja óvinirnir.
12 Kings of armies fled apace: and she that tarried at home divided the spoil.
Konurnar sem heima eru flytja gleðifrétt: „Óvinaherinn er flúinn, þeir sem vildu eyða öllu og umturna!“Og konur í Ísrael skipta herfanginu.
13 Though ye lie among the pots, yet shall ye be as the wings of a dove covered with silver, and her feathers with yellow gold.
Þær hylja sig með gulli og silfri, rétt eins og dúfan vængjum sínum!
14 When the Almighty scattered kings in it, it was white as snow in Salmon.
Þegar Guð stökkti óvinunum á flótta þá snjóaði á Salmonsfjalli.
15 The hill of God is as the hill of Bashan; an high hill as the hill of Bashan.
Þið voldugu Basanfjöll, þið illkleifu tindar!
16 Why leap ye, ye lofty hills? this is the hill which God desireth to dwell in; yea, the LORD will dwell in it for ever.
Hvers vegna horfið þið með öfund til Síonar – fjallsins sem Drottinn hefur kosið sér til bústaðar?
17 The chariots of God are twenty thousand, even thousands of angels: the Lord is among them, as in Sinai, in the holy place.
Með þúsundum vagna lagði Drottinn upp frá Sínaí og kom til síns heilaga musteris á Síon.
18 Thou hast ascended on high, thou hast led captivity captive: thou hast received gifts for men; yea, for the rebellious also, that the LORD God might dwell among them.
Hann kleif fjöllin, tók með sér fjölda bandingja og veitti viðtöku gjöfum frá mönnum, jafnvel uppreisnarmönnum. Og nú býr hann hér!
19 Blessed be the Lord, who daily loadeth us with benefits, even the God of our salvation. (Selah)
Lofaður sé Drottinn! Hann leiðir okkur dag eftir dag og hjálpar í öllum vanda.
20 He that is our God is the God of salvation; and to GOD the Lord belong the issues from death.
Guð er hjálpræðisguð. Hann er alvaldur og bjargar frá dauða.
21 But God shall wound the head of his enemies, and the hairy scalp of such one as goeth on still in his trespasses.
En óvinum sínum eyðir hann, þeim sem þrjóskast og halda áfram á glæpabraut.
22 The Lord said, I will bring again from Bashan, I will bring my people again from the depths of the sea:
Hann segir: „Komið!“við óvini þjóðar sinnar, þá sem fela sig til fjalla eða í hafdjúpunum.
23 That thy foot may be dipped in the blood of thy enemies, and the tongue of thy dogs in the same.
Þjóð hans vill troða þá undir, ganga í blóði þeirra og gefa hundum hræ þeirra.
24 They have seen thy goings, O God; even the goings of my God, my King, in the sanctuary.
Guð, konungur minn, gengur inn til musteris síns.
25 The singers went before, the players on instruments followed after; among them were the damsels playing with timbrels.
Fremst fara söngvarar, þá hljóðfæraleikarar og stúlkur sem slá taktinn.
26 Bless ye God in the congregations, even the Lord, from the fountain of Israel.
Allur Ísrael gleðjist með Guði, uppsprettu Ísraels á þessum hátíðardegi.
27 There is little Benjamin with their ruler, the princes of Judah and their counsel, the princes of Zebulun, and the princes of Naphtali.
Fremst fer Benjamínsætt, hún er minnst. Þá koma prinsar og öldungar Júda og síðan höfðingjar Sebúlons og Naftalí.
28 Thy God hath commanded thy strength: strengthen, O God, that which thou hast wrought for us.
Sýn þú, Guð, mátt þinn og styrk, því að mikla hluti hefur þú gert.
29 Because of thy temple at Jerusalem shall kings bring presents to thee.
Konungar jarðarinnar gefa gjafir til musteris þíns í Jerúsalem.
30 Rebuke the company of spearmen, the multitude of the bulls, with the calves of the people, till every one shall submit himself with pieces of silver: scatter thou the people that delight in war.
Ávíta þú óvini okkar, Drottinn. Færðu þá hingað, sneypta og berandi skattinn! Tvístraðu þeim sem efna til ófriðar.
31 Princes shall come out of Egypt; Cush shall soon stretch out her hands to God.
Egyptar sendi gull og Bláland fórni höndum í lotningu til Guðs.
32 Sing to God, ye kingdoms of the earth; O sing praises to the Lord; (Selah)
Syngið frammi fyrir Drottni, þið konungsríki jarðarinnar, syngið honum lofgjörðarsöng,
33 To him that rideth upon the heavens of heavens, which were of old; lo, he doth send out his voice, and that a mighty voice.
honum, Guði eilífðar, sem ekur um himininn og talar með þrumuraust svo að undir tekur.
34 Ascribe ye strength to God: his excellency is over Israel, and his strength is in the clouds.
Drottinn hefur máttinn! Dýrð hans ljómar yfir Ísrael og hans voldugu verk birtast á himninum.
35 O God, thou art terrible out of thy holy places: the God of Israel is he that giveth strength and power to his people. Blessed be God.
Við krjúpum fyrir honum í lotningu og ótta í musteri hans. Ísraels Guð veitir þjóð sinni mátt og megin. Lofaður sé Guð!
