Psalms 104
1 Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honour and majesty.
| ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی! |
2 Who coverest thyself with light as with a garment: who stretchest out the heavens like a curtain:
| تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای |
3 Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind:
| و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی. |
4 Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire:
| بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو. |
5 Who laid the foundations of the earth, that it should not be removed for ever.
| ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود. |
6 Thou didst cover it with the deep as with a garment: the waters stood above the mountains.
| دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند. |
7 At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away.
| اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند. |
8 They go up by the mountains; they go down by the valleys to the place which thou hast founded for them.
| به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند. |
9 Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.
| برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند. |
10 He sendeth the springs into the valleys, which run among the hills.
| در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود. |
11 They give drink to every beast of the field: the wild donkeys quench their thirst.
| تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند. |
12 By them shall the fowls of the heaven have their habitation, which sing among the branches.
| پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند. |
13 He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.
| از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود. |
14 He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;
| تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی. |
15 And wine that maketh glad the heart of man, and oil to make his face to shine, and bread which strengtheneth man’s heart.
| تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد. |
16 The trees of the LORD are full of sap; the cedars of Lebanon, which he hath planted;
| درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند. |
17 Where the birds make their nests: as for the stork, the fir trees are her house.
| مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر. |
18 The high hills are a refuge for the wild goats; and the rocks for the conies.
| کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان. |
19 He appointeth the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
| ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها. |
20 Thou makest darkness, and it is night: in which all the beasts of the forest do creep forth.
| به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند. |
21 The young lions roar after their prey, and seek their food from God.
| شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند. |
22 The sun ariseth, they withdraw, and lay themselves down in their dens.
| هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند. |
23 Man goeth forth to his work and to his labour until the evening.
| آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند. |
24 O LORD, how many are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
| خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است. |
25 So is this great and wide sea, in which are creeping things innumerable, both small and great beasts.
| در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند. |
26 There go the ships: there is that leviathan, which thou hast made to play in it.
| کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند. |
27 These wait all upon thee; that thou mayest give them their food in due season.
| تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی. |
28 That which thou givest them they gather: thou openest thy hand, they are filled with good.
| تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی. |
29 Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust.
| هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند. |
30 Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth.
| اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند. |
31 The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works.
| شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد. |
32 He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke.
| خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود. |
33 I will sing to the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.
| تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود. |
34 My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD.
| باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است. |
35 Let sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou the LORD, O my soul. Praise ye the LORD.
| باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند! |
