Psalms 102
1 A Prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out his complaint before the LORD. Hear my prayer, O LORD, and let my cry come to thee.
Drottinn, heyrðu bæn mína! Hlustaðu á ákall mitt!
2 Hide not thy face from me in the day when I am in trouble; incline thy ear to me: in the day when I call answer me speedily.
Snúðu ekki baki við mér á ógæfutímum. Hneigðu eyra þitt að mér og svaraðu mér fljótt.
3 For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as an hearth.
Ævi mín líður svo hratt, dagarnir fljúga hver af öðrum.
4 My heart is smitten, and withered like grass; so that I forget to eat my bread.
Heilsan er búin, hjartað er sjúkt – ég er eins og visið strá. Maturinn er bragðlaus, ég er hættur að finna bragð.
5 By reason of the voice of my groaning my bones cleave to my skin.
Ég er ekkert nema skinn og bein.
6 I am like a pelican of the wilderness: I am like an owl of the desert.
Ég er líkastur pelikan í eyðimörk eða uglu í húsarúst.
7 I watch, and am as a sparrow alone upon the housetop.
Ég ligg andvaka og styn eins og einmana fugl á þaki.
8 My enemies reproach me all the day; and they that are mad against me are sworn against me.
Óvinir mínir hæða mig og spotta dag eftir dag.
9 For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,
Fæða mín er aska, ekki brauð, og drykkur minn blandast tárum mínum.
10 Because of thy indignation and thy wrath: for thou hast lifted me up, and cast me down.
Þú ert mér reiður Drottinn og hefur varpað mér burt frá þér.
11 My days are like a shadow that declineth; and I am withered like grass.
Líf mitt líður burt eins og kvöldskuggi. Ég visna eins og gras
12 But thou, O LORD, shalt endure for ever; and thy remembrance to all generations.
en þú Drottinn ríkir í dýrð þinni að eilífu. Þinn orðstír mun lifa frá kynslóð til kynslóðar.
13 Thou shalt arise, and have mercy upon Zion: for the time to favour her, yea, the set time, is come.
Ég veit að þú munt koma og vægja Jerúsalem. – Gerðu það núna! – Efndu loforð þitt um hjálp.
14 For thy servants take pleasure in her stones, and favour her dust.
Því að þjóð þín elskar hvern stein í múr hennar og jafnvel rykið á strætum hennar.
15 So the heathen shall fear the name of the LORD, and all the kings of the earth thy glory.
Þjóðirnar og konungar þeirra skjálfi fyrir Drottni og hans miklu dýrð,
16 When the LORD shall build up Zion, he shall appear in his glory.
því að Drottinn mun endurreisa Jerúsalem og birtast þar í dýrð!
17 He will regard the prayer of the destitute, and not despise their prayer.
Hann hlustar á bænir fátæklinganna, gefur gaum að beiðni þeirra.
18 This shall be written for the generation to come: and the people which shall be created shall praise the LORD.
Þetta hef ég skráð til þess að komandi kynslóðir lofi Drottin fyrir öll hans verk. Fólk sem enn hefur ekki séð dagsins ljós mun vegsama hann.
19 For he hath looked down from the height of his sanctuary; from heaven hath the LORD beheld the earth;
Segið þeim að Drottinn leit niður frá musteri sínu á himnum.
20 To hear the groaning of the prisoner; to loose those that are appointed to death;
Hann heyrði stunur þjóðar sinnar í ánauðinni – hún var dauðans matur – og hann frelsaði hana!
21 To declare the name of the LORD in Zion, and his praise in Jerusalem;
Þess vegna streyma þúsundir til musteris hans í Jerúsalem og lofa hann og vegsama um alla borgina.
22 When the people are gathered together, and the kingdoms, to serve the LORD.
Konungar jarðarinnar eru í þeim hópi.
23 He weakened my strength in the way; he shortened my days.
Hann hefur tekið frá mér lífskraftinn og stytt ævi mína.
24 I said, O my God, take me not away in the midst of my days: thy years are throughout all generations.
En ég hrópaði til hans: „Þú, Guð sem lifir að eilífu, láttu mig ekki deyja fyrir aldur fram!
25 Of old hast thou laid the foundation of the earth: and the heavens are the work of thy hands.
Í upphafi lagðir þú undirstöður jarðarinnar og himnarnir eru verk handa þinna.
26 They shall perish, but thou shalt endure: yea, all of them shall grow old like a garment; as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed:
Þau munu hverfa en þú ert að eilífu. Þau fyrnast, líkt og slitin föt sem lögð eru til hliðar.
27 But thou art the same, and thy years shall have no end.
En þú ert hinn sami og ár þín taka aldrei enda.
28 The children of thy servants shall continue, and their seed shall be established before thee.
En afkomendur okkar munu lifa og þú munt varðveita þá, kynslóð fram af kynslóð.“
