Psalms 10
1 Why standest thou afar off, O LORD? why hidest thou thyself in times of trouble?
Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku?
2 The wicked in his pride doth persecute the poor: let them be taken in the devices that they have imagined.
Złośnik z hardości prześladuje ubogiego; niechajże będą uchwyceni w chytrych zamysłach, które zamyślają.
3 For the wicked boasteth of his heart’s desire, and blesseth the covetous, whom the LORD abhorreth.
Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach duszy swojej, a łakomy błogosławi sobie a draźni Pana.
4 The wicked, through the pride of his countenance, will not seek after God: God is not in all his thoughts.
Niepobożny dla pychy, którą po sobie pokazuje, nie pyta się o Boga; wszystka myśl jego, że niemasz Boga.
5 His ways are always grievous; thy judgments are far above out of his sight: as for all his enemies, he puffeth at them.
Darzą mu się drogi jego na każdy czas; dalekie są sądy twoje od niego; sapa przeciwko wszystkim nieprzyjaciołom swym.
6 He hath said in his heart, I shall not be moved: for I shall never be in adversity.
Mówi w sercu swem: Nie będę wzruszony od narodu do narodu; bo się nie boję złego.
7 His mouth is full of cursing and deceit and fraud: under his tongue is mischief and vanity.
Usta jego pełne są złorzeczeństwa, i chytrości, i zdrady; pod językiem jego uprzykrzenie i nieprawość.
8 He sitteth in the lurking places of the villages: in the secret places doth he murder the innocent: his eyes are secretly set against the poor.
Siedzi, czyhając we wsiach, w skrytościach zabija niewinnego; oczy jego upatrują ubogiego.
9 He lieth in wait secretly as a lion in his den: he lieth in wait to catch the poor: he doth catch the poor, when he draweth him into his net.
Czyha w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojej; dybie jakoby uchwycił ubogiego, ułapiwszy go ciągnie do sieci swojej.
10 He croucheth, and humbleth himself, that the poor may fall by his strong ones.
Przypada, przytula się, i rzuca się mocą swoją na wiele ubogich.
11 He hath said in his heart, God hath forgotten: he hideth his face; he will never see it.
Mówi w sercu swem: Zapomnałci tego Bóg; zakrył oblicze swoje, nie ujrzy na wieki.
12 Arise, O LORD; O God, lift up thy hand: forget not the humble.
Powstańże, Panie Boże! podnieś rękę twoję; nie zapominajże ubogich.
13 Why doth the wicked despise God? he hath said in his heart, Thou wilt not require it.
Przeczże niezbożnik draźni Boga, mówiąc w sercu swem: Nie będziesz się o tem pytał?
14 Thou hast seen it; for thou beholdest mischief and spite, to repay it with thy hand: the poor committeth himself to thee; thou art the helper of the fatherless.
Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie.
15 Break thou the arm of the wicked and the evil man: seek out his wickedness till thou shalt find none.
Potrzyj ramię niepobożnego i złośnika, dowiaduj się o jego niezbożności, aż go nie stanie.
16 The LORD is King for ever and ever: the heathen have perished out of his land.
Pan jest królem na wieki wieczne; ale narody zginą z ziemi jego.
17 LORD, thou hast heard the desire of the humble: thou wilt prepare their heart, thou wilt cause thy ear to hear:
Żądości pokornych wysłuchiwasz, Panie! utwierdzasz serca ich, nachylasz ku nim ucha twojego.
18 To judge the fatherless and the oppressed, that the man of the earth may no more oppress.
Abyś sąd uczynił sierocie i chudzinie, aby go więcej nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi.
