Proverbs 19
1 Better is the poor that walketh in his integrity, than he that is perverse in his lips, and is a fool.
Lepszy jest ubogi, który postępuje uczciwie, niż człowiek o przewrotnych wargach, który jest głupcem.
2 Also, that the soul be without knowledge, it is not good; and he that hasteth with his feet sinneth.
Nie jest też dobrze, by dusza nie miała wiedzy, a kto jest prędkich nóg, grzeszy.
3 The foolishness of man perverteth his way: and his heart fretteth against the LORD.
Głupota człowieka wypacza jego drogę, a jego serce zapala się gniewem przeciwko PANU.
4 Wealth maketh many friends; but the poor is separated from his neighbour.
Bogactwo przyciąga wielu przyjaciół, ale ubogi zostaje odłączony od przyjaciela.
5 A false witness shall not be unpunished, and he that speaketh lies shall not escape.
Fałszywy świadek nie uniknie kary, a [kto] mówi kłamstwa, nie ujdzie.
6 Many will entreat the favour of the prince: and every man is a friend to him that giveth gifts.
Wielu uprasza o przychylność dostojnika i każdy jest przyjacielem człowieka hojnego.
7 All the brethren of the poor do hate him: how much more do his friends go far from him? he pursueth them with words, yet they are gone.
Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go, tym bardziej oddalają się od niego [jego] przyjaciele; ściga ich słowami, ale ich nie ma.
8 He that getteth wisdom loveth his own soul: he that keepeth understanding shall find good.
Kto zdobywa rozum, miłuje swoją duszę, a [kto] strzeże roztropności, znajdzie dobro.
9 A false witness shall not be unpunished, and he that speaketh lies shall perish.
Fałszywy świadek nie uniknie kary, a kto mówi kłamstwa, zginie.
10 Delight is not proper for a fool; much less for a servant to have rule over princes.
Głupiemu nie przystoi życie w rozkoszach, tym mniej słudze panować nad książętami.
11 The discretion of a man deferreth his anger; and it is his glory to pass over a transgression.
Roztropność człowieka powściąga jego gniew, a jego chwałą [jest] darować wykroczenie.
12 The king’s wrath is as the roaring of a lion; but his favour is as dew upon the grass.
Gniew króla jest jak ryk lwa, a jego przychylność jak rosa na trawie.
13 A foolish son is the calamity of his father: and the contentions of a wife are a continual dropping.
Głupi syn jest utrapieniem dla swego ojca, a kłótliwa żona jest jak nieustanne kapanie z dachu.
14 House and riches are the inheritance of fathers: and a prudent wife is from the LORD.
Dom i bogactwo [są] dziedzictwem po ojcach, ale roztropna żona jest od PANA.
15 Slothfulness casteth into a deep sleep; and an idle soul shall suffer hunger.
Lenistwo pogrąża w twardym śnie, a leniwa dusza będzie cierpieć głód.
16 He that keepeth the commandment keepeth his own soul; but he that despiseth his ways shall die.
Kto przestrzega przykazania, zachowuje swoją duszę, [ale] kto gardzi swymi drogami, zginie.
17 He that hath pity upon the poor lendeth to the LORD; and that which he hath given will he pay him again.
Kto lituje się nad ubogim, pożycza PANU, a on mu odpłaci za jego dobrodziejstwo.
18 Chasten thy son while there is hope, and let not thy soul spare for his crying.
Karz swego syna, dopóki jest nadzieja, i niech twoja dusza mu nie pobłaża z powodu jego płaczu.
19 A man of great wrath shall suffer punishment: for if thou deliver him, yet thou must do it again.
[Człowiek] wielkiego gniewu poniesie karę, a jeśli [go] uwolnisz, znowu będziesz musiał [to zrobić].
20 Hear counsel, and receive instruction, that thou mayest be wise in thy latter end.
Posłuchaj rady i przyjmij pouczenie, abyś był mądry u kresu swych dni.
21 There are many devices in a man’s heart; nevertheless the counsel of the LORD, that shall stand.
Wiele jest zamysłów w sercu człowieka, ale rada PANA się ostoi.
22 The desire of a man is his kindness: and a poor man is better than a liar.
Pragnienie człowieka to jego dobroczynność i lepszy jest ubogi niż kłamca.
23 The fear of the LORD tendeth to life: and he that hath it shall abide satisfied; he shall not be visited with evil.
Bojaźń PANA [prowadzi] do życia, a kto ją ma, spocznie syty i nie nawiedzi go zło.
24 A slothful man hideth his hand in his bosom, and will not so much as bring it to his mouth again.
Leniwy kryje swą rękę pod pachę i do ust jej nie podnosi.
25 Smite a scorner, and the simple will beware: and reprove one that hath understanding, and he will understand knowledge.
Uderz szydercę, a prosty będzie roztropniejszy; strofuj rozumnego, a pojmie wiedzę.
26 He that wasteth his father, and chaseth away his mother, is a son that causeth shame, and bringeth reproach.
Kto trwoni [dobra] ojca i wypędza matkę, ten jest synem, który przynosi wstyd i hańbę.
27 Cease, my son, to hear the instruction that causeth to err from the words of knowledge.
Synu mój, przestań słuchać pouczeń, które cię odwodzą od słów rozumnych.
28 An ungodly witness scorneth judgment: and the mouth of the wicked devoureth iniquity.
Nikczemny świadek naśmiewa się z sądu, a usta niegodziwych pożerają nieprawość.
29 Judgments are prepared for scorners, and stripes for the back of fools.
Sądy są przygotowane dla szyderców, a razy na grzbiet głupców.
