Matthew 13
1 The same day Jesus went out of the house, and sat by the sea side.
ಅಪರಞ್ಚ ತಸ್ಮಿನ್ ದಿನೇ ಯೀಶುಃ ಸದ್ಮನೋ ಗತ್ವಾ ಸರಿತ್ಪತೇ ರೋಧಸಿ ಸಮುಪವಿವೇಶ|
2 And great multitudes were gathered together to him, so that he went into a boat, and sat down; and the whole multitude stood on the shore.
ತತ್ರ ತತ್ಸನ್ನಿಧೌ ಬಹುಜನಾನಾಂ ನಿವಹೋಪಸ್ಥಿತೇಃ ಸ ತರಣಿಮಾರುಹ್ಯ ಸಮುಪಾವಿಶತ್, ತೇನ ಮಾನವಾ ರೋಧಸಿ ಸ್ಥಿತವನ್ತಃ|
3 And he spoke many things to them in parables, saying, Behold, a sower went forth to sow;
ತದಾನೀಂ ಸ ದೃಷ್ಟಾನ್ತೈಸ್ತಾನ್ ಇತ್ಥಂ ಬಹುಶ ಉಪದಿಷ್ಟವಾನ್| ಪಶ್ಯತ, ಕಶ್ಚಿತ್ ಕೃಷೀವಲೋ ಬೀಜಾನಿ ವಪ್ತುಂ ಬಹಿರ್ಜಗಾಮ,
4 And when he sowed, some seeds fell by the way side, and the fowls came and devoured them:
ತಸ್ಯ ವಪನಕಾಲೇ ಕತಿಪಯಬೀಜೇಷು ಮಾರ್ಗಪಾರ್ಶ್ವೇ ಪತಿತೇಷು ವಿಹಗಾಸ್ತಾನಿ ಭಕ್ಷಿತವನ್ತಃ|
5 Some fell upon stony places, where they had not much earth: and immediately they sprung up, because they had no deepness of earth:
ಅಪರಂ ಕತಿಪಯಬೀಜೇಷು ಸ್ತೋಕಮೃದ್ಯುಕ್ತಪಾಷಾಣೇ ಪತಿತೇಷು ಮೃದಲ್ಪತ್ವಾತ್ ತತ್ಕ್ಷಣಾತ್ ತಾನ್ಯಙ್ಕುರಿತಾನಿ,
6 And when the sun had risen, they were scorched; and because they had no root, they withered away.
ಕಿನ್ತು ರವಾವುದಿತೇ ದಗ್ಧಾನಿ ತೇಷಾಂ ಮೂಲಾಪ್ರವಿಷ್ಟತ್ವಾತ್ ಶುಷ್ಕತಾಂ ಗತಾನಿ ಚ|
7 And some fell among thorns; and the thorns sprung up, and choked them:
ಅಪರಂ ಕತಿಪಯಬೀಜೇಷು ಕಣ್ಟಕಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಪತಿತೇಷು ಕಣ್ಟಕಾನ್ಯೇಧಿತ್ವಾ ತಾನಿ ಜಗ್ರಸುಃ|
8 But others fell into good ground, and brought forth fruit, some an hundredfold, some sixtyfold, some thirtyfold.
ಅಪರಞ್ಚ ಕತಿಪಯಬೀಜಾನಿ ಉರ್ವ್ವರಾಯಾಂ ಪತಿತಾನಿ; ತೇಷಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಕಾನಿಚಿತ್ ಶತಗುಣಾನಿ ಕಾನಿಚಿತ್ ಷಷ್ಟಿಗುಣಾನಿ ಕಾನಿಚಿತ್ ತ್ರಿಂಶಗುಂಣಾನಿ ಫಲಾನಿ ಫಲಿತವನ್ತಿ|
9 Who hath ears to hear, let him hear.
ಶ್ರೋತುಂ ಯಸ್ಯ ಶ್ರುತೀ ಆಸಾತೇ ಸ ಶೃಣುಯಾತ್|
10 And the disciples came, and said to him, Why speakest thou to them in parables?
ಅನನ್ತರಂ ಶಿಷ್ಯೈರಾಗತ್ಯ ಸೋಽಪೃಚ್ಛ್ಯತ, ಭವತಾ ತೇಭ್ಯಃ ಕುತೋ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾ ಕಥ್ಯತೇ?
11 He answered and said to them, Because it is given to you to know the mysteries of the kingdom of heaven, but to them it is not given.
ತತಃ ಸ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ಸ್ವರ್ಗರಾಜ್ಯಸ್ಯ ನಿಗೂಢಾಂ ಕಥಾಂ ವೇದಿತುಂ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಂ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಮದಾಯಿ, ಕಿನ್ತು ತೇಭ್ಯೋ ನಾದಾಯಿ|
12 For whoever hath, to him shall be given, and he shall have more abundance: but whoever hath not, from him shall be taken away even that which he hath.
ಯಸ್ಮಾದ್ ಯಸ್ಯಾನ್ತಿಕೇ ವರ್ದ್ಧತೇ, ತಸ್ಮಾಯೇವ ದಾಯಿಷ್ಯತೇ, ತಸ್ಮಾತ್ ತಸ್ಯ ಬಾಹುಲ್ಯಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ಕಿನ್ತು ಯಸ್ಯಾನ್ತಿಕೇ ನ ವರ್ದ್ಧತೇ, ತಸ್ಯ ಯತ್ ಕಿಞ್ಚನಾಸ್ತೇ, ತದಪಿ ತಸ್ಮಾದ್ ಆದಾಯಿಷ್ಯತೇ|
13 Therefore I speak to them in parables: because they seeing see not; and hearing they hear not, neither do they understand.
ತೇ ಪಶ್ಯನ್ತೋಪಿ ನ ಪಶ್ಯನ್ತಿ, ಶೃಣ್ವನ್ತೋಪಿ ನ ಶೃಣ್ವನ್ತಿ, ಬುಧ್ಯಮಾನಾ ಅಪಿ ನ ಬುಧ್ಯನ್ತೇ ಚ, ತಸ್ಮಾತ್ ತೇಭ್ಯೋ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾ ಕಥ್ಯತೇ|
14 And in them is fulfilled the prophecy of Isaiah, which saith, By hearing ye shall hear, and shall not understand; and seeing ye shall see, and shall not perceive:
ಯಥಾ ಕರ್ಣೈಃ ಶ್ರೋಷ್ಯಥ ಯೂಯಂ ವೈ ಕಿನ್ತು ಯೂಯಂ ನ ಭೋತ್ಸ್ಯಥ| ನೇತ್ರೈರ್ದ್ರಕ್ಷ್ಯಥ ಯೂಯಞ್ಚ ಪರಿಜ್ಞಾತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯಥ| ತೇ ಮಾನುಷಾ ಯಥಾ ನೈವ ಪರಿಪಶ್ಯನ್ತಿ ಲೋಚನೈಃ| ಕರ್ಣೈ ರ್ಯಥಾ ನ ಶೃಣ್ವನ್ತಿ ನ ಬುಧ್ಯನ್ತೇ ಚ ಮಾನಸೈಃ| ವ್ಯಾವರ್ತ್ತಿತೇಷು ಚಿತ್ತೇಷು ಕಾಲೇ ಕುತ್ರಾಪಿ ತೈರ್ಜನೈಃ| ಮತ್ತಸ್ತೇ ಮನುಜಾಃ ಸ್ವಸ್ಥಾ ಯಥಾ ನೈವ ಭವನ್ತಿ ಚ| ತಥಾ ತೇಷಾಂ ಮನುಷ್ಯಾಣಾಂ ಕ್ರಿಯನ್ತೇ ಸ್ಥೂಲಬುದ್ಧಯಃ| ಬಧಿರೀಭೂತಕರ್ಣಾಶ್ಚ ಜಾತಾಶ್ಚ ಮುದ್ರಿತಾ ದೃಶಃ|
15 For this people’s heart has become dull, and their ears are hard of hearing, and their eyes they have closed; lest at any time they should see with their eyes, and hear with their ears, and should understand with their heart, and should be converted, and I should heal them.
ಯದೇತಾನಿ ವಚನಾನಿ ಯಿಶಯಿಯಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನಾ ಪ್ರೋಕ್ತಾನಿ ತೇಷು ತಾನಿ ಫಲನ್ತಿ|
16 But blessed are your eyes, for they see: and your ears, for they hear.
ಕಿನ್ತು ಯುಷ್ಮಾಕಂ ನಯನಾನಿ ಧನ್ಯಾನಿ, ಯಸ್ಮಾತ್ ತಾನಿ ವೀಕ್ಷನ್ತೇ; ಧನ್ಯಾಶ್ಚ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಶಬ್ದಗ್ರಹಾಃ, ಯಸ್ಮಾತ್ ತೈರಾಕರ್ಣ್ಯತೇ|
17 For verily I say to you, That many prophets and righteous men have desired to see the things which ye see, and have not seen them; and to hear the things which ye hear, and have not heard them.
ಮಯಾ ಯೂಯಂ ತಥ್ಯಂ ವಚಾಮಿ ಯುಷ್ಮಾಭಿ ರ್ಯದ್ಯದ್ ವೀಕ್ಷ್ಯತೇ, ತದ್ ಬಹವೋ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನೋ ಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಾಶ್ಚ ಮಾನವಾ ದಿದೃಕ್ಷನ್ತೋಪಿ ದ್ರಷ್ಟುಂ ನಾಲಭನ್ತ, ಪುನಶ್ಚ ಯೂಯಂ ಯದ್ಯತ್ ಶೃಣುಥ, ತತ್ ತೇ ಶುಶ್ರೂಷಮಾಣಾ ಅಪಿ ಶ್ರೋತುಂ ನಾಲಭನ್ತ|
18 Hear ye therefore the parable of the sower.
ಕೃಷೀವಲೀಯದೃಷ್ಟಾನ್ತಸ್ಯಾರ್ಥಂ ಶೃಣುತ|
19 When any one heareth the word of the kingdom, and understandeth it not, then cometh the wicked one, and catcheth away that which was sown in his heart. This is he who received seed by the way side.
ಮಾರ್ಗಪಾರ್ಶ್ವೇ ಬೀಜಾನ್ಯುಪ್ತಾನಿ ತಸ್ಯಾರ್ಥ ಏಷಃ, ಯದಾ ಕಶ್ಚಿತ್ ರಾಜ್ಯಸ್ಯ ಕಥಾಂ ನಿಶಮ್ಯ ನ ಬುಧ್ಯತೇ, ತದಾ ಪಾಪಾತ್ಮಾಗತ್ಯ ತದೀಯಮನಸ ಉಪ್ತಾಂ ಕಥಾಂ ಹರನ್ ನಯತಿ|
20 But he that received the seed into stony places, the same is he that heareth the word, and immediately with joy receiveth it;
ಅಪರಂ ಪಾಷಾಣಸ್ಥಲೇ ಬೀಜಾನ್ಯುಪ್ತಾನಿ ತಸ್ಯಾರ್ಥ ಏಷಃ; ಕಶ್ಚಿತ್ ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವೈವ ಹರ್ಷಚಿತ್ತೇನ ಗೃಹ್ಲಾತಿ,
21 Yet he hath not root in himself, but endureth for a while: for when tribulation or persecution ariseth because of the word, immediately he is offended.
ಕಿನ್ತು ತಸ್ಯ ಮನಸಿ ಮೂಲಾಪ್ರವಿಷ್ಟತ್ವಾತ್ ಸ ಕಿಞ್ಚಿತ್ಕಾಲಮಾತ್ರಂ ಸ್ಥಿರಸ್ತಿಷ್ಠತಿ; ಪಶ್ಚಾತ ತತ್ಕಥಾಕಾರಣಾತ್ ಕೋಪಿ ಕ್ಲೇಸ್ತಾಡನಾ ವಾ ಚೇತ್ ಜಾಯತೇ, ತರ್ಹಿ ಸ ತತ್ಕ್ಷಣಾದ್ ವಿಘ್ನಮೇತಿ|
22 He also that received seed among the thorns is he that heareth the word; and the care of this world, and the deceitfulness of riches, choke the word, and he becometh unfruitful. (aiōn g165)
ಅಪರಂ ಕಣ್ಟಕಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಬೀಜಾನ್ಯುಪ್ತಾನಿ ತದರ್ಥ ಏಷಃ; ಕೇನಚಿತ್ ಕಥಾಯಾಂ ಶ್ರುತಾಯಾಂ ಸಾಂಸಾರಿಕಚಿನ್ತಾಭಿ ರ್ಭ್ರಾನ್ತಿಭಿಶ್ಚ ಸಾ ಗ್ರಸ್ಯತೇ, ತೇನ ಸಾ ಮಾ ವಿಫಲಾ ಭವತಿ| (aiōn g165)
23 But he that received seed into the good ground is he that heareth the word, and understandeth it; who also beareth fruit, and bringeth forth, some an hundredfold, some sixty, some thirty.
ಅಪರಮ್ ಉರ್ವ್ವರಾಯಾಂ ಬೀಜಾನ್ಯುಪ್ತಾನಿ ತದರ್ಥ ಏಷಃ; ಯೇ ತಾಂ ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ವುಧ್ಯನ್ತೇ, ತೇ ಫಲಿತಾಃ ಸನ್ತಃ ಕೇಚಿತ್ ಶತಗುಣಾನಿ ಕೇಚಿತ ಷಷ್ಟಿಗುಣಾನಿ ಕೇಚಿಚ್ಚ ತ್ರಿಂಶದ್ಗುಣಾನಿ ಫಲಾನಿ ಜನಯನ್ತಿ|
24 Another parable he put forth to them, saying, The kingdom of heaven is likened to a man who sowed good seed in his field:
ಅನನ್ತರಂ ಸೋಪರಾಮೇಕಾಂ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾಮುಪಸ್ಥಾಪ್ಯ ತೇಭ್ಯಃ ಕಥಯಾಮಾಸ; ಸ್ವರ್ಗೀಯರಾಜ್ಯಂ ತಾದೃಶೇನ ಕೇನಚಿದ್ ಗೃಹಸ್ಥೇನೋಪಮೀಯತೇ, ಯೇನ ಸ್ವೀಯಕ್ಷೇತ್ರೇ ಪ್ರಶಸ್ತಬೀಜಾನ್ಯೌಪ್ಯನ್ತ|
25 But while men slept, his enemy came and sowed tares among the wheat, and went his way.
ಕಿನ್ತು ಕ್ಷಣದಾಯಾಂ ಸಕಲಲೋಕೇಷು ಸುಪ್ತೇಷು ತಸ್ಯ ರಿಪುರಾಗತ್ಯ ತೇಷಾಂ ಗೋಧೂಮಬೀಜಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ವನ್ಯಯವಮಬೀಜಾನ್ಯುಪ್ತ್ವಾ ವವ್ರಾಜ|
26 But when the blade had sprung up, and brought forth fruit, then appeared the tares also.
ತತೋ ಯದಾ ಬೀಜೇಭ್ಯೋಽಙ್ಕರಾ ಜಾಯಮಾನಾಃ ಕಣಿಶಾನಿ ಘೃತವನ್ತಃ; ತದಾ ವನ್ಯಯವಸಾನ್ಯಪಿ ದೃಶ್ಯಮಾನಾನ್ಯಭವನ್|
27 So the servants of the householder came and said to him, Sir, didst thou not sow good seed in thy field? how then hath it tares?
ತತೋ ಗೃಹಸ್ಥಸ್ಯ ದಾಸೇಯಾ ಆಗಮ್ಯ ತಸ್ಮೈ ಕಥಯಾಞ್ಚಕ್ರುಃ, ಹೇ ಮಹೇಚ್ಛ, ಭವತಾ ಕಿಂ ಕ್ಷೇತ್ರೇ ಭದ್ರಬೀಜಾನಿ ನೌಪ್ಯನ್ತ? ತಥಾತ್ವೇ ವನ್ಯಯವಸಾನಿ ಕೃತ ಆಯನ್?
28 He said to them, An enemy hath done this. The servants said to him, Wilt thou then that we go and gather them up?
ತದಾನೀಂ ತೇನ ತೇ ಪ್ರತಿಗದಿತಾಃ, ಕೇನಚಿತ್ ರಿಪುಣಾ ಕರ್ಮ್ಮದಮಕಾರಿ| ದಾಸೇಯಾಃ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ, ವಯಂ ಗತ್ವಾ ತಾನ್ಯುತ್ಪಾಯ್ಯ ಕ್ಷಿಪಾಮೋ ಭವತಃ ಕೀದೃಶೀಚ್ಛಾ ಜಾಯತೇ?
29 But he said, Nay; lest while ye gather up the tares, ye root up also the wheat with them.
ತೇನಾವಾದಿ, ನಹಿ, ಶಙ್ಕೇಽಹಂ ವನ್ಯಯವಸೋತ್ಪಾಟನಕಾಲೇ ಯುಷ್ಮಾಭಿಸ್ತೈಃ ಸಾಕಂ ಗೋಧೂಮಾ ಅಪ್ಯುತ್ಪಾಟಿಷ್ಯನ್ತೇ|
30 Let both grow together until the harvest: and in the time of harvest I will say to the reapers, Gather ye together first the tares, and bind them in bundles to burn them: but gather the wheat into my barn.
ಅತಃ ಶ್ಸ್ಯಕರ್ತ್ತನಕಾಲಂ ಯಾವದ್ ಉಭಯಾನ್ಯಪಿ ಸಹ ವರ್ದ್ಧನ್ತಾಂ, ಪಶ್ಚಾತ್ ಕರ್ತ್ತನಕಾಲೇ ಕರ್ತ್ತಕಾನ್ ವಕ್ಷ್ಯಾಮಿ, ಯೂಯಮಾದೌ ವನ್ಯಯವಸಾನಿ ಸಂಗೃಹ್ಯ ದಾಹಯಿತುಂ ವೀಟಿಕಾ ಬದ್ವ್ವಾ ಸ್ಥಾಪಯತ; ಕಿನ್ತು ಸರ್ವ್ವೇ ಗೋಧೂಮಾ ಯುಷ್ಮಾಭಿ ರ್ಭಾಣ್ಡಾಗಾರಂ ನೀತ್ವಾ ಸ್ಥಾಪ್ಯನ್ತಾಮ್|
31 Another parable he put forth to them, saying, The kingdom of heaven is like a grain of mustard seed, which a man took, and sowed in his field:
ಅನನ್ತರಂ ಸೋಪರಾಮೇಕಾಂ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾಮುತ್ಥಾಪ್ಯ ತೇಭ್ಯಃ ಕಥಿತವಾನ್ ಕಶ್ಚಿನ್ಮನುಜಃ ಸರ್ಷಪಬೀಜಮೇಕಂ ನೀತ್ವಾ ಸ್ವಕ್ಷೇತ್ರ ಉವಾಪ|
32 Which indeed is the least of all seeds: but when it is grown, it is the greatest among herbs, and becometh a tree, so that the birds of the air come and lodge on its branches.
ಸರ್ಷಪಬೀಜಂ ಸರ್ವ್ವಸ್ಮಾದ್ ಬೀಜಾತ್ ಕ್ಷುದ್ರಮಪಿ ಸದಙ್ಕುರಿತಂ ಸರ್ವ್ವಸ್ಮಾತ್ ಶಾಕಾತ್ ಬೃಹದ್ ಭವತಿ; ಸ ತಾದೃಶಸ್ತರು ರ್ಭವತಿ, ಯಸ್ಯ ಶಾಖಾಸು ನಭಸಃ ಖಗಾ ಆಗತ್ಯ ನಿವಸನ್ತಿ; ಸ್ವರ್ಗೀಯರಾಜ್ಯಂ ತಾದೃಶಸ್ಯ ಸರ್ಷಪೈಕಸ್ಯ ಸಮಮ್|
33 Another parable he spoke to them; The kingdom of heaven is like leaven, which a woman took, and hid in three measures of meal, till the whole was leavened.
ಪುನರಪಿ ಸ ಉಪಮಾಕಥಾಮೇಕಾಂ ತೇಭ್ಯಃ ಕಥಯಾಞ್ಚಕಾರ; ಕಾಚನ ಯೋಷಿತ್ ಯತ್ ಕಿಣ್ವಮಾದಾಯ ದ್ರೋಣತ್ರಯಮಿತಗೋಧೂಮಚೂರ್ಣಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಮಿಶ್ರೀಭವನಪರ್ಯ್ಯನ್ತಂ ಸಮಾಚ್ಛಾದ್ಯ ನಿಧತ್ತವತೀ, ತತ್ಕಿಣ್ವಮಿವ ಸ್ವರ್ಗರಾಜ್ಯಂ|
34 All these things Jesus spoke to the multitude in parables; and without a parable he spoke not to them:
ಇತ್ಥಂ ಯೀಶು ರ್ಮನುಜನಿವಹಾನಾಂ ಸನ್ನಿಧಾವುಪಮಾಕಥಾಭಿರೇತಾನ್ಯಾಖ್ಯಾನಾನಿ ಕಥಿತವಾನ್ ಉಪಮಾಂ ವಿನಾ ತೇಭ್ಯಃ ಕಿಮಪಿ ಕಥಾಂ ನಾಕಥಯತ್|
35 That it might be fulfilled which was spoken by the prophet, saying, I will open my mouth in parables; I will utter things which have been kept secret from the foundation of the world.
ಏತೇನ ದೃಷ್ಟಾನ್ತೀಯೇನ ವಾಕ್ಯೇನ ವ್ಯಾದಾಯ ವದನಂ ನಿಜಂ| ಅಹಂ ಪ್ರಕಾಶಯಿಷ್ಯಾಮಿ ಗುಪ್ತವಾಕ್ಯಂ ಪುರಾಭವಂ| ಯದೇತದ್ವಚನಂ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನಾ ಪ್ರೋಕ್ತಮಾಸೀತ್, ತತ್ ಸಿದ್ಧಮಭವತ್|
36 Then Jesus sent the multitude away, and went into the house: and his disciples came to him, saying, Make known to us the meaning of the parable of the tares of the field.
ಸರ್ವ್ವಾನ್ ಮನುಜಾನ್ ವಿಸೃಜ್ಯ ಯೀಶೌ ಗೃಹಂ ಪ್ರವಿಷ್ಟೇ ತಚ್ಛಿಷ್ಯಾ ಆಗತ್ಯ ಯೀಶವೇ ಕಥಿತವನ್ತಃ, ಕ್ಷೇತ್ರಸ್ಯ ವನ್ಯಯವಸೀಯದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾಮ್ ಭವಾನ ಅಸ್ಮಾನ್ ಸ್ಪಷ್ಟೀಕೃತ್ಯ ವದತು|
37 He answered and said to them, He that soweth the good seed is the Son of man;
ತತಃ ಸ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ, ಯೇನ ಭದ್ರಬೀಜಾನ್ಯುಪ್ಯನ್ತೇ ಸ ಮನುಜಪುತ್ರಃ,
38 The field is the world; the good seed are the children of the kingdom; but the tares are the children of the wicked one;
ಕ್ಷೇತ್ರಂ ಜಗತ್, ಭದ್ರಬೀಜಾನೀ ರಾಜ್ಯಸ್ಯ ಸನ್ತಾನಾಃ,
39 The enemy that sowed them is the devil; the harvest is the end of the world; and the reapers are the angels. (aiōn g165)
ವನ್ಯಯವಸಾನಿ ಪಾಪಾತ್ಮನಃ ಸನ್ತಾನಾಃ| ಯೇನ ರಿಪುಣಾ ತಾನ್ಯುಪ್ತಾನಿ ಸ ಶಯತಾನಃ, ಕರ್ತ್ತನಸಮಯಶ್ಚ ಜಗತಃ ಶೇಷಃ, ಕರ್ತ್ತಕಾಃ ಸ್ವರ್ಗೀಯದೂತಾಃ| (aiōn g165)
40 As therefore the tares are gathered and burned in the fire; so shall it be in the end of this world. (aiōn g165)
ಯಥಾ ವನ್ಯಯವಸಾನಿ ಸಂಗೃಹ್ಯ ದಾಹ್ಯನ್ತೇ, ತಥಾ ಜಗತಃ ಶೇಷೇ ಭವಿಷ್ಯತಿ; (aiōn g165)
41 The Son of man shall send forth his angels, and they shall gather out of his kingdom all things that offend, and them who do iniquity;
ಅರ್ಥಾತ್ ಮನುಜಸುತಃ ಸ್ವಾಂಯದೂತಾನ್ ಪ್ರೇಷಯಿಷ್ಯತಿ, ತೇನ ತೇ ಚ ತಸ್ಯ ರಾಜ್ಯಾತ್ ಸರ್ವ್ವಾನ್ ವಿಘ್ನಕಾರಿಣೋಽಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಲೋಕಾಂಶ್ಚ ಸಂಗೃಹ್ಯ
42 And shall cast them into a furnace of fire: there shall be wailing and gnashing of teeth.
ಯತ್ರ ರೋದನಂ ದನ್ತಘರ್ಷಣಞ್ಚ ಭವತಿ, ತತ್ರಾಗ್ನಿಕುಣ್ಡೇ ನಿಕ್ಷೇಪ್ಸ್ಯನ್ತಿ|
43 Then shall the righteous shine forth as the sun in the kingdom of their Father. Who hath ears to hear, let him hear.
ತದಾನೀಂ ಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಲೋಕಾಃ ಸ್ವೇಷಾಂ ಪಿತೂ ರಾಜ್ಯೇ ಭಾಸ್ಕರಇವ ತೇಜಸ್ವಿನೋ ಭವಿಷ್ಯನ್ತಿ| ಶ್ರೋತುಂ ಯಸ್ಯ ಶ್ರುತೀ ಆಸಾತೇ, ಮ ಶೃಣುಯಾತ್|
44 Again, the kingdom of heaven is like treasure hid in a field; which when a man hath found, he hideth, and from joy over it goeth and selleth all that he hath, and buyeth that field.
ಅಪರಞ್ಚ ಕ್ಷೇತ್ರಮಧ್ಯೇ ನಿಧಿಂ ಪಶ್ಯನ್ ಯೋ ಗೋಪಯತಿ, ತತಃ ಪರಂ ಸಾನನ್ದೋ ಗತ್ವಾ ಸ್ವೀಯಸರ್ವ್ವಸ್ವಂ ವಿಕ್ರೀಯ ತ್ತಕ್ಷೇತ್ರಂ ಕ್ರೀಣಾತಿ, ಸ ಇವ ಸ್ವರ್ಗರಾಜ್ಯಂ|
45 Again, the kingdom of heaven is like a merchant man, seeking fine pearls:
ಅನ್ಯಞ್ಚ ಯೋ ವಣಿಕ್ ಉತ್ತಮಾಂ ಮುಕ್ತಾಂ ಗವೇಷಯನ್
46 Who, when he had found one pearl of great price, went and sold all that he had, and bought it.
ಮಹಾರ್ಘಾಂ ಮುಕ್ತಾಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ನಿಜಸರ್ವ್ವಸ್ವಂ ವಿಕ್ರೀಯ ತಾಂ ಕ್ರೀಣಾತಿ, ಸ ಇವ ಸ್ವರ್ಗರಾಜ್ಯಂ|
47 Again, the kingdom of heaven is like a net, that was cast into the sea, and gathered of every kind:
ಪುನಶ್ಚ ಸಮುದ್ರೋ ನಿಕ್ಷಿಪ್ತಃ ಸರ್ವ್ವಪ್ರಕಾರಮೀನಸಂಗ್ರಾಹ್ಯಾನಾಯಇವ ಸ್ವರ್ಗರಾಜ್ಯಂ|
48 Which, when it was full, they drew to the shore, and sat down, and gathered the good into vessels, but cast away the bad.
ತಸ್ಮಿನ್ ಆನಾಯೇ ಪೂರ್ಣೇ ಜನಾ ಯಥಾ ರೋಧಸ್ಯುತ್ತೋಲ್ಯ ಸಮುಪವಿಶ್ಯ ಪ್ರಶಸ್ತಮೀನಾನ್ ಸಂಗ್ರಹ್ಯ ಭಾಜನೇಷು ನಿದಧತೇ, ಕುತ್ಸಿತಾನ್ ನಿಕ್ಷಿಪನ್ತಿ;
49 So shall it be at the end of the world: the angels shall come forth, and separate the wicked from among the righteous, (aiōn g165)
ತಥೈವ ಜಗತಃ ಶೇಷೇ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ಫಲತಃ ಸ್ವರ್ಗೀಯದೂತಾ ಆಗತ್ಯ ಪುಣ್ಯವಜ್ಜನಾನಾಂ ಮಧ್ಯಾತ್ ಪಾಪಿನಃ ಪೃಥಕ್ ಕೃತ್ವಾ ವಹ್ನಿಕುಣ್ಡೇ ನಿಕ್ಷೇಪ್ಸ್ಯನ್ತಿ, (aiōn g165)
50 And shall cast them into the furnace of fire: there shall be wailing and gnashing of teeth.
ತತ್ರ ರೋದನಂ ದನ್ತೈ ರ್ದನ್ತಘರ್ಷಣಞ್ಚ ಭವಿಷ್ಯತಃ|
51 Jesus saith to them, Have ye understood all these things? They say to him, Yea, Lord.
ಯೀಶುನಾ ತೇ ಪೃಷ್ಟಾ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಕಿಮೇತಾನ್ಯಾಖ್ಯಾನಾನ್ಯಬುಧ್ಯನ್ತ? ತದಾ ತೇ ಪ್ರತ್ಯವದನ್, ಸತ್ಯಂ ಪ್ರಭೋ|
52 Then said he to them, Therefore every scribe who is instructed concerning the kingdom of heaven is like a man that is an householder, who bringeth forth out of his treasure things new and old.
ತದಾನೀಂ ಸ ಕಥಿತವಾನ್, ನಿಜಭಾಣ್ಡಾಗಾರಾತ್ ನವೀನಪುರಾತನಾನಿ ವಸ್ತೂನಿ ನಿರ್ಗಮಯತಿ ಯೋ ಗೃಹಸ್ಥಃ ಸ ಇವ ಸ್ವರ್ಗರಾಜ್ಯಮಧಿ ಶಿಕ್ಷಿತಾಃ ಸ್ವರ್ವ ಉಪದೇಷ್ಟಾರಃ|
53 And it came to pass, that when Jesus had finished these parables, he departed from there.
ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶುರೇತಾಃ ಸರ್ವ್ವಾ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾಃ ಸಮಾಪ್ಯ ತಸ್ಮಾತ್ ಸ್ಥಾನಾತ್ ಪ್ರತಸ್ಥೇ| ಅಪರಂ ಸ್ವದೇಶಮಾಗತ್ಯ ಜನಾನ್ ಭಜನಭವನ ಉಪದಿಷ್ಟವಾನ್;
54 And when he had come into his own country, he taught them in their synagogue, so that they were astonished, and said, How hath this man this wisdom, and these mighty works?
ತೇ ವಿಸ್ಮಯಂ ಗತ್ವಾ ಕಥಿತವನ್ತ ಏತಸ್ಯೈತಾದೃಶಂ ಜ್ಞಾನಮ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಚ ಕಸ್ಮಾದ್ ಅಜಾಯತ?
55 Is not this the carpenter’s son? is not his mother called Mary? and his brethren, James, and Joses, and Simon, and Judas?
ಕಿಮಯಂ ಸೂತ್ರಧಾರಸ್ಯ ಪುತ್ರೋ ನಹಿ? ಏತಸ್ಯ ಮಾತು ರ್ನಾಮ ಚ ಕಿಂ ಮರಿಯಮ್ ನಹಿ? ಯಾಕುಬ್-ಯೂಷಫ್-ಶಿಮೋನ್-ಯಿಹೂದಾಶ್ಚ ಕಿಮೇತಸ್ಯ ಭ್ರಾತರೋ ನಹಿ?
56 And his sisters, are they not all with us? How then hath this man all these things?
ಏತಸ್ಯ ಭಗಿನ್ಯಶ್ಚ ಕಿಮಸ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ನ ಸನ್ತಿ? ತರ್ಹಿ ಕಸ್ಮಾದಯಮೇತಾನಿ ಲಬ್ಧವಾನ್? ಇತ್ಥಂ ಸ ತೇಷಾಂ ವಿಘ್ನರೂಪೋ ಬಭೂವ;
57 And they were offended in him. But Jesus said to them, A prophet is not without honour, except in his own country, and in his own house.
ತತೋ ಯೀಶುನಾ ನಿಗದಿತಂ ಸ್ವದೇಶೀಯಜನಾನಾಂ ಮಧ್ಯಂ ವಿನಾ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದೀ ಕುತ್ರಾಪ್ಯನ್ಯತ್ರ ನಾಸಮ್ಮಾನ್ಯೋ ಭವತೀ|
58 And he did not many mighty works there because of their unbelief.
ತೇಷಾಮವಿಶ್ವಾಸಹೇತೋಃ ಸ ತತ್ರ ಸ್ಥಾನೇ ಬಹ್ವಾಶ್ಚರ್ಯ್ಯಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ನ ಕೃತವಾನ್|
