Luke 20
1 And it came to pass, that on one of those days, as he taught the people in the temple, and preached the gospel, the chief priests and the scribes came upon him with the elders,
អថៃកទា យីឝុ រ្មនិទរេ សុសំវាទំ ប្រចារយន៑ លោកានុបទិឝតិ, ឯតហ៌ិ ប្រធានយាជកា អធ្យាបកាះ ប្រាញ្ចឝ្ច តន្និកដមាគត្យ បប្រច្ឆុះ
2 And spoke to him, saying, Tell us, by what authority doest thou these things? or who is he that gave thee this authority?
កយាជ្ញយា ត្វំ កម៌្មាណ្យេតានិ ករោឞិ? កោ វា ត្វាមាជ្ញាបយត៑? តទស្មាន៑ វទ។
3 And he answered and said to them, I will also ask you one thing; and answer me:
ស ប្រត្យុវាច, តហ៌ិ យុឞ្មានបិ កថាមេកាំ ប្ឫច្ឆាមិ តស្យោត្តរំ វទត។
4 The baptism of John, was it from heaven, or from men?
យោហនោ មជ្ជនម៑ ឦឝ្វរស្យ មានុឞាណាំ វាជ្ញាតោ ជាតំ?
5 And they reasoned with themselves, saying, If we shall say, From heaven; he will say, Why then believed ye him not?
តតស្តេ មិថោ វិវិច្យ ជគទុះ, យទីឝ្វរស្យ វទាមស្តហ៌ិ តំ កុតោ ន ប្រត្យៃត ស ឥតិ វក្ឞ្យតិ។
6 But if we say, From men; all the people will stone us: for they are persuaded that John was a prophet.
យទិ មនុឞ្យស្យេតិ វទាមស្តហ៌ិ សវ៌្វេ លោកា អស្មាន៑ បាឞាណៃ រ្ហនិឞ្យន្តិ យតោ យោហន៑ ភវិឞ្យទ្វាទីតិ សវ៌្វេ ទ្ឫឍំ ជានន្តិ។
7 And they answered, that they could not tell where it was from.
អតឯវ តេ ប្រត្យូចុះ កស្យាជ្ញយា ជាតម៑ ឥតិ វក្តុំ ន ឝក្នុមះ។
8 And Jesus said to them, Neither do I tell you by what authority I do these things.
តទា យីឝុរវទត៑ តហ៌ិ កយាជ្ញយា កម៌្មាណ្យេតាតិ ករោមីតិ ច យុឞ្មាន៑ ន វក្ឞ្យាមិ។
9 Then he began to speak to the people this parable; A certain man planted a vineyard, and let it out to vinedressers, and went into a far country for a long time.
អថ លោកានាំ សាក្ឞាត៑ ស ឥមាំ ទ្ឫឞ្ដាន្តកថាំ វក្តុមារេភេ, កឝ្ចិទ៑ ទ្រាក្ឞាក្ឞេត្រំ ក្ឫត្វា តត៑ ក្ឞេត្រំ ក្ឫឞីវលានាំ ហស្តេឞុ សមប៌្យ ពហុកាលាត៌្ហំ ទូរទេឝំ ជគាម។
10 And at the season he sent a servant to the vinedressers, that they should give him of the fruit of the vineyard: but the vinedressers beat him, and sent him away empty.
អថ ផលកាលេ ផលានិ គ្រហីតុ ក្ឫឞីវលានាំ សមីបេ ទាសំ ប្រាហិណោត៑ កិន្តុ ក្ឫឞីវលាស្តំ ប្រហ្ឫត្យ រិក្តហស្តំ វិសសជ៌ុះ។
11 And again he sent another servant: and they beat him also, and treated him shamefully, and sent him away empty.
តតះ សោធិបតិះ បុនរន្យំ ទាសំ ប្រេឞយាមាស, តេ តមបិ ប្រហ្ឫត្យ កុវ្យវហ្ឫត្យ រិក្តហស្តំ វិសស្ឫជុះ។
12 And again he sent the third: and they wounded him also, and cast him out.
តតះ ស ត្ឫតីយវារម៑ អន្យំ ប្រាហិណោត៑ តេ តមបិ ក្ឞតាង្គំ ក្ឫត្វា ពហិ រ្និចិក្ឞិបុះ។
13 Then said the lord of the vineyard, What shall I do? I will send my beloved son: it may be when they see him they will reverence him.
តទា ក្ឞេត្របតិ រ្វិចារយាមាស, មមេទានីំ កិំ កត៌្តវ្យំ? មម ប្រិយេ បុត្រេ ប្រហិតេ តេ តមវឝ្យំ ទ្ឫឞ្ដ្វា សមាទរិឞ្យន្តេ។
14 But when the vinedressers saw him, they reasoned among themselves, saying, This is the heir: come, let us kill him, that the inheritance may be ours.
កិន្តុ ក្ឫឞីវលាស្តំ និរីក្ឞ្យ បរស្បរំ វិវិច្យ ប្រោចុះ, អយមុត្តរាធិការី អាគច្ឆតៃនំ ហន្មស្តតោធិការោស្មាកំ ភវិឞ្យតិ។
15 So they cast him out of the vineyard, and killed him. What therefore shall the lord of the vineyard do to them?
តតស្តេ តំ ក្ឞេត្រាទ៑ ពហិ រ្និបាត្យ ជឃ្នុស្តស្មាត៑ ស ក្ឞេត្របតិស្តាន៑ ប្រតិ កិំ ករិឞ្យតិ?
16 He shall come and destroy these vinedressers, and shall give the vineyard to others. And when they heard it, they said, may that never be.
ស អាគត្យ តាន៑ ក្ឫឞីវលាន៑ ហត្វា បរេឞាំ ហស្តេឞុ តត្ក្ឞេត្រំ សមប៌យិឞ្យតិ; ឥតិ កថាំ ឝ្រុត្វា តេ ៜវទន៑ ឯតាទ្ឫឝី ឃដនា ន ភវតុ។
17 And he beheld them, and said, What is this then that is written, The stone which the builders rejected, the same is become the head of the corner?
កិន្តុ យីឝុស្តានវលោក្យ ជគាទ, តហ៌ិ, ស្ថបតយះ ករិឞ្យន្តិ គ្រាវាណំ យន្តុ តុច្ឆកំ។ ប្រធានប្រស្តរះ កោណេ ស ឯវ ហិ ភវិឞ្យតិ។ ឯតស្យ ឝាស្ត្រីយវចនស្យ កិំ តាត្បយ៌្យំ?
18 Whoever shall fall upon that stone shall be broken; but on whomever it shall fall, it will grind him to powder.
អបរំ តត្បាឞាណោបរិ យះ បតិឞ្យតិ ស ភំក្ឞ្យតេ កិន្តុ យស្យោបរិ ស បាឞាណះ បតិឞ្យតិ ស តេន ធូលិវច៑ ចូណ៌ីភវិឞ្យតិ។
19 And the chief priests and the scribes the same hour sought to lay hands on him; and they feared the people: for they perceived that he had spoken this parable against them.
សោស្មាកំ វិរុទ្ធំ ទ្ឫឞ្ដាន្តមិមំ កថិតវាន៑ ឥតិ ជ្ញាត្វា ប្រធានយាជកា អធ្យាបកាឝ្ច តទៃវ តំ ធត៌ុំ វវាញ្ឆុះ កិន្តុ លោកេភ្យោ ពិភ្យុះ។
20 And they watched him, and sent forth spies, who pretended to be righteous men, that they might take hold of his words, that so they might deliver him to the power and authority of the governor.
អតឯវ តំ ប្រតិ សតក៌ាះ សន្តះ កថំ តទ្វាក្យទោឞំ ធ្ឫត្វា តំ ទេឝាធិបស្យ សាធុវេឝធារិណឝ្ចរាន៑ តស្យ សមីបេ ប្រេឞយាមាសុះ។
21 And they asked him, saying, Master, we know that thou sayest and teachest rightly, neither acceptest thou the person of any, but teachest the way of God truly:
តទា តេ តំ បប្រច្ឆុះ, ហេ ឧបទេឝក ភវាន៑ យថាត៌្ហំ កថយន៑ ឧបទិឝតិ, កមប្យនបេក្ឞ្យ សត្យត្វេនៃឝ្វរំ មាគ៌មុបទិឝតិ, វយមេតជ្ជានីមះ។
22 Is it lawful for us to give tribute to Caesar, or not?
កៃសររាជាយ ករោស្មាភិ រ្ទេយោ ន វា?
23 But he perceived their craftiness, and said to them, Why tempt ye me?
ស តេឞាំ វញ្ចនំ ជ្ញាត្វាវទត៑ កុតោ មាំ បរីក្ឞធ្វេ? មាំ មុទ្រាមេកំ ទឝ៌យត។
24 Show me a penny. Whose image and superscription hath it? They answered and said, Caesar’s.
ឥហ លិខិតា មូត៌ិរិយំ នាម ច កស្យ? តេៜវទន៑ កៃសរស្យ។
25 And he said to them, Render therefore to Caesar the things which are Caesar’s, and to God the things which are God’s.
តទា ស ឧវាច, តហ៌ិ កៃសរស្យ ទ្រវ្យំ កៃសរាយ ទត្ត; ឦឝ្វរស្យ តុ ទ្រវ្យមីឝ្វរាយ ទត្ត។
26 And they could not take hold of his words before the people: and they marvelled at his answer, and held their peace.
តស្មាល្លោកានាំ សាក្ឞាត៑ តត្កថាយាះ កមបិ ទោឞំ ធត៌ុមប្រាប្យ តេ តស្យោត្តរាទ៑ អាឝ្ចយ៌្យំ មន្យមានា មៅនិនស្តស្ថុះ។
27 Then came to him certain of the Sadducees, who deny that there is any resurrection; and they asked him,
អបរញ្ច ឝ្មឝានាទុត្ថានានង្គីការិណាំ សិទូកិនាំ កិយន្តោ ជនា អាគត្យ តំ បប្រច្ឆុះ,
28 Saying, Master, Moses wrote to us, If any man’s brother should die, having a wife, and he should die without children, that his brother should take his wife, and raise up seed to his brother.
ហេ ឧបទេឝក ឝាស្ត្រេ មូសា អស្មាន៑ ប្រតីតិ លិលេខ យស្យ ភ្រាតា ភាយ៌្យាយាំ សត្យាំ និះសន្តានោ ម្រិយតេ ស តជ្ជាយាំ វិវហ្យ តទ្វំឝម៑ ឧត្បាទយិឞ្យតិ។
29 There were therefore seven brothers: and the first took a wife, and died without children.
តថាច កេចិត៑ សប្ត ភ្រាតរ អាសន៑ តេឞាំ ជ្យេឞ្ឋោ ភ្រាតា វិវហ្យ និរបត្យះ ប្រាណាន៑ ជហៅ។
30 And the second took her for a wife, and he died childless.
អថ ទ្វិតីយស្តស្យ ជាយាំ វិវហ្យ និរបត្យះ សន៑ មមារ។ ត្ឫតីយឝ្ច តាមេវ វ្យុវាហ;
31 And the third took her; and in like manner the seven also: and they left no children, and died.
ឥត្ថំ សប្ត ភ្រាតរស្តាមេវ វិវហ្យ និរបត្យាះ សន្តោ មម្រុះ។
32 Last of all the woman died also.
ឝេឞេ សា ស្ត្រី ច មមារ។
33 Therefore in the resurrection whose wife of them is she? for seven had her for a wife.
អតឯវ ឝ្មឝានាទុត្ថានកាលេ តេឞាំ សប្តជនានាំ កស្យ សា ភាយ៌្យា ភវិឞ្យតិ? យតះ សា តេឞាំ សប្តានាមេវ ភាយ៌្យាសីត៑។
34 And Jesus answering said to them, The children of this world marry, and are given in marriage: (aiōn g165)
តទា យីឝុះ ប្រត្យុវាច, ឯតស្យ ជគតោ លោកា វិវហន្តិ វាគ្ទត្តាឝ្ច ភវន្តិ (aiōn g165)
35 But they who shall be accounted worthy to obtain that world, and the resurrection from the dead, neither marry, nor are given in marriage: (aiōn g165)
កិន្តុ យេ តជ្ជគត្ប្រាប្តិយោគ្យត្វេន គណិតាំ ភវិឞ្យន្តិ ឝ្មឝានាច្ចោត្ថាស្យន្តិ តេ ន វិវហន្តិ វាគ្ទត្តាឝ្ច ន ភវន្តិ, (aiōn g165)
36 Neither can they die any more: for they are equal to the angels; and are the children of God, being the children of the resurrection.
តេ បុន រ្ន ម្រិយន្តេ កិន្តុ ឝ្មឝានាទុត្ថាបិតាះ សន្ត ឦឝ្វរស្យ សន្តានាះ ស្វគ៌ីយទូតានាំ សទ្ឫឝាឝ្ច ភវន្តិ។
37 Now that the dead are raised, even Moses showed at the bush, when he calleth the Lord the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob.
អធិកន្តុ មូសាះ ស្តម្ពោបាខ្យានេ បរមេឝ្វរ ឦព្រាហីម ឦឝ្វរ ឥស្ហាក ឦឝ្វរោ យាកូពឝ្ចេឝ្វរ ឥត្យុក្ត្វា ម្ឫតានាំ ឝ្មឝានាទ៑ ឧត្ថានស្យ ប្រមាណំ លិលេខ។
38 For he is not a God of the dead, but of the living: for all live to him.
អតឯវ យ ឦឝ្វរះ ស ម្ឫតានាំ ប្រភុ រ្ន កិន្តុ ជីវតាមេវ ប្រភុះ, តន្និកដេ សវ៌្វេ ជីវន្តះ សន្តិ។
39 Then certain of the scribes answering said, Master, thou hast well said.
ឥតិ ឝ្រុត្វា កិយន្តោធ្យាបកា ឩចុះ, ហេ ឧបទេឝក ភវាន៑ ភទ្រំ ប្រត្យុក្តវាន៑។
40 And after that they dared not ask him any question at all.
ឥតះ បរំ តំ កិមបិ ប្រឞ្ដំ តេឞាំ ប្រគល្ភតា នាភូត៑។
41 And he said to them, How say they that Christ is David’s son?
បឝ្ចាត៑ ស តាន៑ ឧវាច, យះ ខ្រីឞ្ដះ ស ទាយូទះ សន្តាន ឯតាំ កថាំ លោកាះ កថំ កថយន្តិ?
42 And David himself saith in the book of Psalms, The LORD said to my Lord, Sit thou on my right hand,
យតះ មម ប្រភុមិទំ វាក្យមវទត៑ បរមេឝ្វរះ។ តវ ឝត្រូនហំ យាវត៑ បាទបីឋំ ករោមិ ន។ តាវត៑ កាលំ មទីយេ ត្វំ ទក្ឞបាឝ៌្វ ឧបាវិឝ។
43 Till I make thy enemies thy footstool.
ឥតិ កថាំ ទាយូទ៑ ស្វយំ គីតគ្រន្ថេៜវទត៑។
44 David therefore calleth him Lord, how is he then his son?
អតឯវ យទិ ទាយូទ៑ តំ ប្រភុំ វទតិ, តហ៌ិ ស កថំ តស្យ សន្តានោ ភវតិ?
45 Then in the hearing of all the people he said to his disciples,
បឝ្ចាទ៑ យីឝុះ សវ៌្វជនានាំ កណ៌គោចរេ ឝិឞ្យានុវាច,
46 Beware of the scribes, who desire to walk in long robes, and love greetings in the markets, and the highest seats in the synagogues, and the best places at feasts;
យេៜធ្យាបកា ទីគ៌្ហបរិច្ឆទំ បរិធាយ ភ្រមន្តិ, ហដ្ដាបណយោ រ្នមស្ការេ ភជនគេហស្យ ប្រោច្ចាសនេ ភោជនគ្ឫហស្យ ប្រធានស្ថានេ ច ប្រីយន្តេ
47 Who devour widows’ houses, and for a show make long prayers: the same shall receive greater condemnation.
វិធវានាំ សវ៌្វស្វំ គ្រសិត្វា ឆលេន ទីគ៌្ហកាលំ ប្រាត៌្ហយន្តេ ច តេឞុ សាវធានា ភវត, តេឞាមុគ្រទណ្ឌោ ភវិឞ្យតិ។
