Lamentations 3
1 I am the man that hath seen affliction by the rod of his wrath.
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. |
2 He hath led me, and brought me into darkness, but not into light.
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. |
3 Surely against me is he turned; he turneth his hand against me all the day.
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. |
4 My flesh and my skin hath he made old; he hath broken my bones.
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. |
5 He hath besieged me, and surrounded me with gall and travail.
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. |
6 He hath set me in dark places, as they that are dead of old.
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. |
7 He hath hedged me about, that I cannot get out: he hath made my chain heavy.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. |
8 Also when I cry and shout, he shutteth out my prayer.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. |
9 He hath inclosed my ways with hewn stone, he hath made my paths crooked.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. |
10 He was to me as a bear lying in wait, and as a lion in secret places.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ |
11 He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces: he hath made me desolate.
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. |
12 He hath bent his bow, and set me as a mark for the arrow.
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، |
13 He hath caused the arrows of his quiver to enter into my reins.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. |
14 I was a derision to all my people; and their song all the day.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. |
15 He hath filled me with bitterness, he hath made me drunk with wormwood.
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. |
16 He hath also broken my teeth with gravel stones, he hath covered me with ashes.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. |
17 And thou hast removed my soul far off from peace: I forgot prosperity.
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. |
18 And I said, My strength and my hope hath perished from the LORD:
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. |
19 Remembering my affliction and my misery, the wormwood and the gall.
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. |
20 My soul hath them still in remembrance, and is humbled in me.
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. |
21 This I recall to my mind, therefore have I hope.
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که |
22 It is of the LORD’S mercies that we are not consumed, because his compassions fail not.
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. |
23 They are new every morning: great is thy faithfulness.
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. |
24 The LORD is my portion, saith my soul; therefore will I hope in him.
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» |
25 The LORD is good to them that wait for him, to the soul that seeketh him.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. |
26 It is good that a man should both hope and quietly wait for the salvation of the LORD.
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. |
27 It is good for a man that he should bear the yoke in his youth.
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. |
28 He sitteth alone and keepeth silence, because he hath borne it upon him.
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند |
29 He putteth his mouth in the dust; if there may be hope.
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. |
30 He giveth his cheek to him that smiteth him: he is filled full with reproach.
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، |
31 For the Lord will not cast off for ever:
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. |
32 But though he causeth grief, yet will he have compassion according to the multitude of his mercies.
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. |
33 For he doth not afflict willingly nor grieve the children of men.
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. |
34 To crush under his feet all the prisoners of the earth,
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، |
35 To turn aside the right of a man before the face of the most High,
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، |
36 To subvert a man in his cause, the Lord approveth not.
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ |
37 Who is he that saith, and it cometh to pass, when the Lord commandeth it not?
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ |
38 Out of the mouth of the most High proceedeth not evil and good?
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ |
39 Why doth a living man complain, a man for the punishment of his sins?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ |
40 Let us search and try our ways, and turn again to the LORD.
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. |
41 Let us lift up our heart with our hands to God in the heavens.
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: |
42 We have transgressed and have rebelled: thou hast not pardoned.
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. |
43 Thou hast covered with anger, and persecuted us: thou hast slain, thou hast not pitied.
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. |
44 Thou hast covered thyself with a cloud, that our prayer should not pass through.
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. |
45 Thou hast made us as the offscouring and refuse in the midst of the people.
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. |
46 All our enemies have opened their mouths against us.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. |
47 Fear and a snare is come upon us, desolation and destruction.
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» |
48 My eye runneth down with rivers of water for the destruction of the daughter of my people.
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست |
49 My eye trickleth down, and ceaseth not, without any intermission,
50 Till the LORD shall look down, and behold from heaven.
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! |
51 My eye affecteth my heart because of all the daughters of my city.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. |
52 My enemies chased me hard, like a bird, without cause.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. |
53 They have cut off my life in the dungeon, and cast a stone upon me.
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. |
54 Waters flowed over my head; then I said, I am cut off.
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. |
55 I called upon thy name, O LORD, out of the low dungeon.
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم |
56 Thou hast heard my voice: hide not thy ear at my breathing, at my cry.
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. |
57 Thou drewest near in the day that I called upon thee: thou saidst, Fear not.
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» |
58 O Lord, thou hast pleaded the causes of my soul; thou hast redeemed my life.
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. |
59 O LORD, thou hast seen my wrong: judge thou my cause.
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. |
60 Thou hast seen all their vengeance and all their imaginations against me.
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. |
61 Thou hast heard their reproach, O LORD, and all their imaginations against me;
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. |
62 The lips of those that rose up against me, and they plot against me all the day.
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. |
63 Behold their sitting down, and their rising up; I am their music.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. |
64 Render to them a recompence, O LORD, according to the work of their hands.
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. |
65 Give them sorrow of heart, thy curse to them.
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. |
66 Persecute and destroy them in anger from under the heavens of the LORD.
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. |
