Job 30
1 But now they that are younger than I hold me in derision, whose fathers I would have disdained to set with the dogs of my flock.
Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
2 Yea, to what might the strength of their hands profit me, in whom old age had perished?
Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
3 For want and famine they were solitary; fleeing into the wilderness in former time desolate and waste.
Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
4 Who cut up mallows by the bushes, and juniper roots for their food.
Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
5 They were driven forth from among men, (they cried after them as after a thief; )
Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
6 To dwell in the clefts of the valleys, in caves of the earth, and in the rocks.
Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
7 Among the bushes they brayed; under the nettles they were gathered together.
Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
8 They were children of fools, yea, children of base men: they were viler than the earth.
Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
9 And now I am their song, yea, I am their byword.
İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
10 They abhor me, they flee far from me, and spare not to spit in my face.
İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
11 Because he hath loosed my cord, and afflicted me, they have also let loose the bridle before me.
Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
12 Upon my right hand rise the youth; they push away my feet, and they raise up against me the ways of their destruction.
Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
13 They mar my path, they set forward my calamity, they have no helper.
Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
14 They came upon me as a wide breaking in of waters: in the desolation they rolled themselves upon me.
Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
15 Terrors are turned upon me: they pursue my soul as the wind: and my welfare passeth away as a cloud.
Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
16 And now my soul is poured out upon me; the days of affliction have taken hold upon me.
İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
17 My bones are pierced in me in the night season: and my sinews take no rest.
Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
18 By the great force of my disease is my garment changed: it bindeth me about as the collar of my coat.
Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
19 He hath cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.
Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
20 I cry to thee, and thou dost not hear me: I stand up, and thou regardest me not.
Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
21 Thou hast become cruel to me: with thy strong hand thou opposest thyself against me.
Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
22 Thou liftest me up to the wind; thou causest me to ride upon it, and dissolvest my substance.
Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
23 For I know that thou wilt bring me to death, and to the house appointed for all living.
Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
24 Yet he will not stretch out his hand to the grave, though they cry in his destruction.
Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
25 Did not I weep for him that was in trouble? was not my soul grieved for the poor?
Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
26 When I looked for good, then evil came: and when I waited for light, there came darkness.
Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
27 My bowels boiled, and rested not: the days of affliction came upon me.
Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
28 I went mourning without the sun: I stood up, and I cried in the congregation.
Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
29 I am a brother to dragons, and a companion to owls.
Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
30 My skin is black upon me, and my bones are burned with heat.
Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
31 My harp also is turned to mourning, and my organ into the voice of them that weep.
Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
